Η παρακμή της Δύσης ούριος άνεμος στα πανιά του Ερντογάν

Το ΝΑΤΟ έχει πάθει “εγκεφαλικό” επανέλαβε, για δεύτερη φορά, προ ημερών ο Μακρόν, χωρίς να προσθέσει ουσία και αποτέλεσμα. Αντίθετα ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας “έστριψε αλά γαλλικά”, όταν τουρκικό πολεμικό πλοίο απαγόρευσε σε αντίστοιχο γαλλικό, να ελέγξει σκάφος που μετέφερε παράνομο οπλισμό στη Λιβύη.

Στο ΝΑΤΟ αδιαφορούν για τα καμώματα του Μακρόν. Όλοι, φίλοι και σύμμαχοι, βγάζουν πλέον τα απωθημένα τους ο ένας εναντίον του άλλου, χωρίς αναστολές. Η πειθαρχία και η αλληλεγγύη έχουν πάει διακοπές και το αφεντικό (οι Αμερικάνοι) θυμίζει μάλλον πυρομανή, παρά πυροσβέστη. «Το ΝΑΤΟ είναι ξεπερασμένο», είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Τραμπ.

Για τους Αμερικάνους το ΝΑΤΟ είναι χρήσιμο για να κρατάνε τους Ευρωπαίους μακριά από τους Ρώσους και τους Κινέζους. Επιπλέον, για να εμποδίζουν τους Ευρωπαίους να αποκτήσουν αυτοδύναμες ένοπλες δυνάμεις, με ηγέτιδα τη Γερμανία. Και φυσικά, για να πληρώνουν τα έξοδα της Συμμαχίας, γιατί οι ΗΠΑ δεν αντέχουν άλλο. Όμως, κατά το FORBES, οι Ρώσοι θα διαλύσουν κάθε νατοϊκή δύναμη στη Βαλτική μέσα σε 60 ώρες.

Πρώην στελέχη των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών θεωρούν (σύμφωνα με γαλλικά ιστολόγια), ότι οι ΗΠΑ έδιωξαν τη Γαλλία και προώθησαν την Τουρκία στη Συρία και τη Λιβύη, επειδή, μεταξύ άλλων, το Παρίσι είχε προσεγγίσει τους Κούρδους, που είναι δυσαρεστημένοι από την εύνοια των Αμερικανών προς τους Τούρκους.

“Σατράπης” οι ΗΠΑ

Οι ευρωπαϊκές διεκδικήσεις έχουν συρρικνωθεί στο φθηνό πετρέλαιο/αέριο και στις ανεμπόδιστες εμπορικές ανταλλαγές με Ρωσία και Κίνα. Και στα δυο τους εμποδίζουν οι Αμερικάνοι. Οι Ευρωπαίοι γκρινιάζουν, αλλά υποκύπτουν. Αντίστροφα, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να σταθούν σε διεθνές επίπεδο ως υπερδύναμη χωρίς τους Ευρωπαίους στην οπισθοφυλακή. Οι ΗΠΑ από σύμμαχος-σωτήρας έχουν μετατραπεί σε σατράπη!

Στη Δυτική Ευρώπη υπάρχει τεράστιος πλούτος, συσσωρευμένος από τα χρόνια καταλήστευσης των αποικιών, όπως και σημαντικό κεφάλαιο γνώσης και τεχνολογίας. Η Δυτική Ευρώπη είναι το ιδανικό συμπλήρωμα για κάθε μεγάλο παίκτη, αρκεί να κοπούν οι ηγετικές φιλοδοξίες της Γερμανίας (οι άλλοι ροχαλίζουν)!

Αλλά η Γερμανία είναι τόσο μικρή και τόσο ανίσχυρη οικονομικά, ώστε να μην μπορεί να επιβληθεί στην Ευρώπη, χωρίς αλόγιστη βία. Το Βερολίνο δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά κυβερνήτη και σατράπη. Η Γερμανία, για να διατηρεί ανεκτό βιοτικό επίπεδο και την κυριαρχία της επί της ΕΕ, είναι υποχρεωμένη να απομυζά, με μνημόνια, τους Ευρωπαίους του Νότου. Και πάντα έχει από πάνω της τη Ρωσία (τσαρική, σοβιετική, πουτινική), αιτία τρόμου και φθόνου.

Σε φθίνουσα πορεία οι Αμερικανοί

Οι ΗΠΑ παραμένουν μοναδική υπερδύναμη, αλλά σε σταθερά επιταχυνόμενη φθίνουσα πορεία. Οι Αμερικάνοι έλυναν τα εσωτερικά τους προβλήματα, με την κλασική μέθοδο, στρέφοντας το δυναμικό της χώρας προς τα έξω, σε πραγματικό ή σε φανταστικό εχθρό. Μετά την ήττα στο Βιετνάμ αυτή η λύση, αργά αλλά σταθερά, φτάνει στο τέλος της.

Ο πρόεδρος Τραμπ δεν άρχισε κανένα καινούργιο πόλεμο. Όμως, ποτέ προηγουμένως οι ΗΠΑ δεν είχαν επιβάλλει τόσες κυρώσεις, όχι μόνο σε αντίπαλους, αλλά και σε φίλους-συμμάχους για να μη λασκάρει η υπακοή τους. Η κλασική συνταγή εξαγωγής της εσωτερικής κρίσης εξαντλείται ως διέξοδος, επειδή οι ΗΠΑ άνοιγαν πολέμους, αλλά δεν τους κέρδιζαν. Η κατάπτωση έχει φέρει τον διχασμό και την ασύδοτη βία στο εσωτερικό, όχι το αντίθετο. Ο ρατσισμός είναι η ύστατη, παραπλανητική, απόπειρα “εξαγωγής” της κρίσης από τη μαύρη μειονότητα προς την κυρίαρχη “λευκή Αμερική”.

Η επιτήδεια Τουρκία

Σ’ αυτό το κλίμα φθοράς και διαφθοράς στη Δύση, ανθίζει ο Ερντογάν, ως επιτήδειος παίκτης μεταξύ Κρεμλίνου και Λευκού Οίκου. Μιλώντας για ανύπαρκτα τουρκικά δικαιώματα ληστεύει τους γείτονες, τα πετρέλαια της Λιβύης, ενώ θέλει και της Κύπρου και της Ελλάδας. Εδώ, ενοχλούν κάποιους οι “στεγνές” παρεμβάσεις της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων (στο πνεύμα του αρχαίου Μολών Λαβέ), όχι ότι δήθεν είναι άστοχα φιλοπόλεμες, αλλά επειδή γίνεται σαφές ότι κανείς δεν δέχεται να γίνει αποδιοπομπαίος τράγος. Ευθύνη έχει αυτός που υπογράφει, όπως έχει ο Τσίπρας για τις Πρέσπες.

Ο αμερικανικός καπιταλισμός με τη διακεκριμένη απληστία του και υπό την καθοδήγηση Κίσινγκερ, έκανε αυτό που κανένας αστός ή κομμουνιστής δεν κατάφερε να πετύχει τόσο καλά και τόσο σύντομα: Οι Αμερικάνοι κεφαλαιούχοι “εκπαίδευσαν” στο άψε-σβήσε τους Κινέζους (“ζήτουλες” των πόλεων και καθυστερημένους χωριάτες) να γίνουν προλετάριοι με αυστηρή εργοστασιακή πειθαρχία.

Το κατάφεραν οι Αμερικάνοι καπιταλιστές, όχι οι Κινέζοι κομμουνιστές. Στη Δύση γι’ αυτή τη μετατροπή χρειάστηκαν τρεις-τέσσερις αιώνες, στην Κίνα τρεις-τέσσερις δεκαετίες. Αν η Κίνα είναι (όπως λένε στη Δύση), κομμουνιστική τότε αλίμονο στον δυτικό καπιταλισμό! Αν πάλι είναι καπιταλιστική, τότε οι δυτικοί έβγαλαν τα ματάκια τους με τα ίδια τους τα χέρια.

Απουσία στιβαρών συμμαχιών

Οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελίτ στηρίζουν τον Ερντογάν, με την ελπίδα ότι το όραμα του οθωμανικού του μεγαλείου θα τον οδηγήσει σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία, όπως τους παλιούς σουλτάνους. Παραβλέποντας ότι οι Οθωμανοί είχαν φτάσει στη Βιέννη και ότι οι Τούρκοι χάνουν από τους Ρώσους. Τώρα ο Τραμπ υπονομεύει το ΝΑΤΟ για να μειώσει τη Γερμανία.

Ο Μακρόν δεν τολμάει να συμπράξει με τον Τραμπ, ώστε να αντιμετωπίσουν από κοινού το Βερολίνο. Δεν τολμάει, όμως, ούτε να προσεγγίσει τη Ρωσία. Οπότε και τη Γερμανία θα στρίμωχνε και την Ιταλία θα έδιωχνε από τη Λιβύη, ενώ δεν θα τον ταπείνωνε ο Ερντογάν. Όλα τείνουν στην ιδέα ότι οι ΗΠΑ διατηρούν τη Συμμαχία μόνο και μόνο για να φάνε οι Ευρωπαίοι το πρώτο θανατηφόρο πλήγμα των ρωσικών πυρηνικών όπλων!

Εν ολίγοις η διαφημισμένη συνεργασία Γαλλίας-Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου, ίσως και Ισραήλ, είναι σύμπραξη ολίγιστων για ολίγα. Και για να κλείσουμε, το ανησυχητικό δεν είναι ότι συνομίλησαν Ερντογάν και Μητσοτάκης, καλά έκαναν. Ανησυχίες προκαλεί ότι οι διαρροές από το Μαξίμου λένε ότι μίλησαν για πολλά εκτός από την ταμπακέρα, τις τουρκικές απαιτήσεις.