Η σιωπηρή θαλάσσια απειλή που ταιριάζει στο Αιγαίο

Το UAS Vanilla συμμετείχε σε άσκηση του αμερικανικού ναυτικού. Το VA001 Vanilla είναι ένα drone αναγνώρισης, επιτήρησης και συλλογής πληροφοριών (ISR), ικανό να πετά για μεγάλα χρονικά διαστήματα (ΜΑLE). Για την ακρίβεια το Vanilla κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στην κατηγορία Group 3 Ultra-Long Endurance UAS (ULE UAS) όντας ικανό να πετά για 10 συνεχείς ημέρες!

Μπορεί να μεταφέρει ηλεκτρονικό εξοπλισμό και συστήματα επικοινωνιών βάρους έως 100 λιβρών. Διαθέτει οπτικούς αισθητήρες πολλαπλού φάσματος. Μπορεί επίσης να μεταφέρει ηλεκτρο-οπτικούς αισθητήρες για την συλλογή δεδομένων. Μπορεί δε να εξαπολυθεί ακόμα και από αγροτικά αυτοκίνητα, γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα τακτικά ευέλικτο.

Στο μεταξύ το αμερικανικό ναυτικό αποκάλυψε το νέο του ρομποτικό σκάφος επιφανείας κατά τη διάρκεια άσκησης στην Καλιφόρνια. Το μικρό drone ADARO χρησιμοποιήθηκε σε ειδική άσκηση –Unmanned Systems Integrated Battle Problem 21– έχοντας ως μητρικό σκάφος το littoral combat ship USS Oakland (LCS 24). To ADARO είναι μικρό, έχοντας μήκος σχεδόν 1μ. και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τμήματα υποβρυχίων καταστροφέων, για εξουδετέρωση εκρηκτικών και άλλες αποστολές, αλλά κυρίως μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αναγνώριση εχθρικών βάσεων και ακτών.

Σιωπηρή θαλάσσια απειλή

Το σκάφος μπορεί να μεταφερθεί ακόμα και από έναν άνδρα! Φαίνεται πως διαθέτει υβριδικό σύστημα πρόωσης με ηλεκτροκινητήρα, για αθόρυβη λειτουργία και συμβατικό κινητήρα για να διανύει μεγάλες αποστάσεις. Διαθέτει τακτική ευελιξία, καθώς μπορεί ταχύτατα να εφοδιαστεί με εναλλακτικό εξοπλισμό και ηλεκτρονικά εντός λίγων λεπτών. Φέρει σύστημα δορυφορικής επικοινωνίας ΕSA της ισραηλινής Get SAT.

Το μικρό drone είναι ιδανικό για ένα θαλάσσιο περιβάλλον όπως το Αιγαίο. Αν και είναι εξαιρετικά νωρίς να ονειρευόμαστε έστω χρήση του από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις –ακόμα δεν το έχουν καλά-καλά οι ίδιοι οι Αμερικάνοι– δεν θα ήταν καθόλου ονειρική η σκέψη ότι ελληνικά μυαλά και χέρια, με συνεργασία καλών γειτόνων, εάν είναι απαραίτητο, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν παρόμοια συστήματα που συνιστούν πολλαπλασιαστές ισχύος για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Πόσο κακό θα ήταν δηλαδή αν οι Έλληνες βατραχάνθρωποι διέθεταν κάποια τέτοιου τύπου “εργαλεία”; Μήπως πρέπει επιτέλους , να επενδύσουμε σε νέες, φθηνές, αμυντικές τεχνολογίες, αντί να κλαίμε την μοίρα μας και να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις;