Η Βενεζουέλα στην κόψη του ξυραφιού

Κι όμως… άκρα του τάφου σιωπή! Πέραν κάποιων λεκτικών αντιδράσεων από Ρωσία και Κίνα κανένας από τους κατά τα άλλα λαλίστατους κι ευαίσθητους για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα νανο-ηγέτες της Δύσης δεν άνοιξε το στόμα του για να ψέξει έστω και λεκτικά τον «μπαμπάκα» Τραμπ (γλοιώδης έκφραση του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ).

Φαντάζεται κανένας τι θα γινόταν αν Κίνα ή Ρωσία έπρατταν κάτι αντίστοιχο; Εκτός του ότι οι Δυτικοί ηγετίσκοι θα ξελαρυγγιάζονταν να καταγγέλλουν Κίνα ή Ρωσία, θα είχαν κινητοποιήσει διεθνείς θεσμούς (ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ), θα είχαν επιβάλει εξοντωτικές κυρώσεις στον επιτιθέμενο (αν και είδαμε πόσο αυτές πέτυχαν στην περίπτωση της Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία), θα έστελναν στρατιωτικό υλικό και οικονομική βοήθεια στο θύμα – ίσως και στρατό. Για τη Βενεζουέλα όμως σιωπή!

Προφάσεις εν αμαρτίαις

Τα κυρίαρχα Δυτικά ΜΜΕ υποβαθμίζουν τις σχετικές με τη Βενεζουέλα ειδήσεις, και δεν αναφέρονται καν σε “κατά ισχυρισμό των ΗΠΑ” όταν αναφέρονται στην “καταπολέμηση των ναρκεμπόρων”, ούτε χρησιμοποιούν εισαγωγικά για να υποδείξουν στοιχειώδη αντικειμενικότητα σε σχέση με τους αμερικανικούς ισχυρισμούς περί “ναρκεμπόρων”. Δημοσιογραφικά παπαγαλάκια συνήθως από τον χώρο της Δεξιάς (ακόμα και υπερασπιστές των εγκλημάτων του σιωνισμού) στρατεύουν την προπαγανδιστική γραφίδα τους για να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα, χρησιμοποιώντας ακόμα κι ευυπόληπτες πλατφόρμες ΜΜΕ.

Κανένα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ σε Ελλάδα και Κύπρο δεν αναδεικνύει τη γελοιότητα του ισχυρισμού περί “καταπολέμησης του ναρκεμπορίου” ακόμα κι όταν εν μέσω της ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων ενάντια στον “ναρκέμπορο” Μαδούρο, ο Τραμπ απονέμει χάρη στον πρώην πρόεδρο της Ονδούρας, φυλακισμένο στις ΗΠΑ για μεταφορά 400 τόνων κοκαΐνης στις ΗΠΑ! Ούτε καν τα προσχήματα δεν τηρούνται!

Πολλοί Αμερικανοί πολιτικοί ή/και δημόσια πρόσωπα έχουν καταρχήν υποδείξει το προφανές, ότι δηλαδή από θεσμική άποψη οι ενέργειες Τραμπ είναι παράνομες: οι ανατινάξεις σκαφών (ακόμα και αν επρόκειτο για διακινητές ναρκωτικών) είναι στην πραγματικότητα εξωδικαστικές εκτελέσεις, ούτως ή άλλως χωρίς ίχνος αποδείξεων, ενώ η ανάπτυξη αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων υπόκειται στην έγκριση του Κογκρέσου.

Επί της ουσίας τώρα, το οφθαλμοφανές ζητούμενο για τον Τραμπ είναι η αλλαγή καθεστώτος, μιας και αυτή είναι διαχρονικά εργαλείο άσκησης της παγκόσμιας αμερικανικής ηγεμονίας, όπως η Lindsay O’Rurke υποδεικνύει, μελετώντας πάνω από 64 αλλαγές καθεστώτων που οι ΗΠΑ επέβαλαν (ή προσπάθησαν να επιβάλουν) από το 1948, με πραξικοπήματα, στρατιωτικές εισβολές, εκλογική νοθεία, πολιτική αναταραχή, ψεύτικες ειδήσεις, πολιτικές δολοφονίες, οικονομικές κυρώσεις, δράση ΜΚΟ κ.α.

Γιατί η Βενεζουέλα, γιατί τώρα;

Δύο φαίνεται να είναι οι κυριότεροι λόγοι στοχοποίησης της Βενεζουέλας: Ο πρώτος λόγος είναι καθαρά ιδεολογικός, κι έχει να κάνει με την επιβολή του δόγματος Μονρόε του 1823 (καμιά μεγάλη δύναμη δεν δικαιούται ν΄ ασκεί επιρροή στο δυτικό ημισφαίριο) συμπληρωμένο από το δόγμα του Θεόδωρου Ρούσβελτ το 1904 (θα επεμβαίνουμε στα εσωτερικά χωρών της Λατινικής Αμερικής όταν χρειάζεται να υπερασπίσουμε τα συμφέροντα μας).

Είναι μακρά η λίστα των αμερικανικών παρεμβάσεων για ανατροπή καθεστώτων στη Λατινική Αμερική …. πολύ ενδεικτικά: Κούβα, Νικαράγουα, Χιλή, Βενεζουέλα όταν πρόκειται γι’ αριστερές κυβερνήσεις, είτε Γουατεμάλα όταν πρόκειται απλά για μεταρρυθμιστικές κυβερνήσεις. Η χυλόπιτα του Κόλπου των Χοίρων δεν έχει ακόμα χωνευτεί – ζητείται εκδίκηση και η Βενεζουέλα προσφέρεται (νομίζουν)!

Στην περίπτωση της Βενεζουέλας, οι αμερικανικές παρεμβάσεις αρχίζουν τουλάχιστον από το 2002 με το αποτυχημένο πραξικόπημα ενάντια στον Ούγκο Τσάβες επί Μπους πρεσβύτερου, και συνεχίζουν επί Ομπάμα, Μπους νεώτερου, Τράμπ 1.0. Οι κατακλυσμιαίες κυρώσεις συρρίκνωσαν το ΑΕΠ της χώρας κατά 70% φτωχοποιώντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού ενώ από πάνω ο Τραμπ ειρωνευόταν την “αποτυχία του σοσιαλισμού στη Βενεζουέλα”.

Η εθνικοποίηση του πετρελαϊκού πλούτου της Βενεζουέλας είναι όμως το μεγάλο “έγκλημα” της χώρας, αφού στερούν κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων από αμερικανικούς πετρελαϊκούς κολοσσούς κι επιτρέπουν στη χώρα να ασκεί ανεξάρτητη πολιτική προασπίζοντας πρωτίστως τα δικά της συμφέροντα και όχι αυτά των ΗΠΑ! Η Βενεζουέλα, χώρα με τα μεγαλύτερα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, δεν μπορεί να βάζει τα δικά της συμφέροντα πάνω από αυτά του θείου Σαμ – είναι αδιανόητο!

Η αλλαγή καθεστώτος, ακόμα και με την κάλυψη της γελοίας δικαιολογίας περί δήθεν “καταπολέμησης του ναρκεμπορίου” είναι αναγκαία για ν΄ απαλλαγεί η χώρα από τον “κομμουνιστή” Μαδούρο και για να εισρεύσουν κι άλλα δισεκατομμύρια δολάρια στα θησαυροφυλάκια των αμερικανικών πετρελαϊκών κολοσσών. Αυτά είναι ιερά πράγματα!

Οι μαριονέτες

Ο Τραμπ 1.0 έχρισε το 2019 σαν “πρόεδρο” της Βενεζουέλας, τον ηττημένο εκπρόσωπο της αντιπολίτευσης στις προεδρικές εκλογές του 2018 (θυμάται κανείς τον Χουάν Κουαϊντό;) τον οποίο “αναγνώρισε” και ο Κυριάκος Μητσοτάκης – μεταξύ πολλών άλλων “προθύμων” της “σωστής πλευράς της ιστορίας”! Ο Τραμπ 2.0 έχει προετοιμάσει τώρα άλλη υποψήφια για την προεδρία της Βενεζουέλας, φροντίζοντας να έχει και “βαρύ” βιογραφικό – με τη βοήθεια της Νορβηγικής Επιτροπής Νόμπελ: την Μαρία Καρίνα Ματσάδο που επιλέγηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για το 2025!

Μια ακροδεξιά πολιτική ακτιβίστρια, που καλεί ανοιχτά σε αμερικανική στρατιωτική εισβολή ενάντια στη χώρα της, υποστηρίζει τις εξοντωτικές οικονομικές κυρώσεις που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες συμπολιτών της, που οργανώνει αιματηρές εξεγέρσεις και που ζήτησε με επιστολή ακόμα και από τον γενοκτόνο Βενιαμίν Νετανιάχου να βοηθήσει την αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα, μια τέτοια προσωπικότητα λοιπόν επιλέγεται για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης!

Βέβαια, το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης απαξιώθηκε από τότε που αυτό απονεμήθηκε στον Χένρι Κίσινγκερ, αλλά η Μαρία Ματσάδο αποτελεί το έσχατο σκαλοπάτι εξευτελισμού του θεσμού (αν και παραμένει ακόμα η προοπτική απονομής του εν λόγω βραβείου στον “ειρηνοποιό” Τράμπ που διακαώς το επιθυμεί!) Το γεγονός όμως παραμένει ότι (με ελάχιστες εξαιρέσεις) επικρατεί μια ιδιότυπη ομερτά από Δυτικές κυβερνήσεις και συστημικά ΜΜΕ.

Από την άλλη η Ρωσία (με παρουσία στρατιωτικών συμβούλων στη Βενεζουέλα) δεν επιθυμεί ανοικτή σύγκρουση με τον Τράμπ τη στιγμή που ο τελευταίος, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος λόγω της διαφαινόμενης Δυτικής στρατιωτικής ήττας στην Ουκρανία, προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από τον Ουκρανικό βάλτο – κάτι που ευνοεί τη Ρωσία. Η Κίνα, παρόλο που λαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών πετρελαίου της Βενεζουέλας, μάλλον δεν θέλει να δώσει περισσότερες αφορμές για επίσπευση της στροφής της αμερικανικής πολιτικής ανάσχεσης ενάντια στην Κίνα.

Τι γίνεται όμως με τα εκατομμύρια των πολιτών της Δύσης που, μέσα από τις κινητοποιήσεις ενάντια στην ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα, έδειξαν ν΄ αφυπνίζονται και ν΄ αντιδρούν ενάντια στην απροκάλυπτη εξόντωση ενός λαού αλλά κι ενάντια στα προπαγανδιστικά αφηγήματα κυβερνήσεων και ΜΜΕ για συγκάλυψη και δικαιολογία των εγκλημάτων αυτών; Πότε θα υπάρξει αφύπνιση και ενάντια στο έγκλημα που διαπράττεται ενάντια στον λαό της Βενεζουέλας που τόσο ξεδιάντροπα ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας;