Ισραήλ και Λίβανος διαπραγματεύονται οριοθέτηση ΑΟΖ – Ανοχή από την Χεζμπολάχ

Την στιγμή που η Τουρκία “προχωρά” στις διερευνητικές με το Oruc Reis και το Kanuni, Λίβανος και Ισραήλ ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων τους, τις πρώτες έπειτα από σχεδόν 30 χρόνια. Καθώς οι συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις γίνονται εν μέσω των συμφωνιών εξομάλυνσης που υπέγραψαν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν με το εβραϊκό κράτος, αναφερόμαστε σε μία αναμφισβήτητα ιστορική εξέλιξη, όπως την αποκάλεσε χαρακτηριστικά και η αμερικανική κυβέρνηση.

Πόσο μάλλον που ο Λίβανος δεν είναι μία συνηθισμένη φιλοδυτική αραβική χώρα, όπως τα εμιράτα του Κόλπου ή η Ιορδανία. Ανήκει στην ζώνη επιρροής του Ιράν, του μεγάλου εχθρού του Ισραήλ και των ΗΠΑ, καθώς είναι η φιλοϊρανική παραστρατιωτική οργάνωση Χεζμπολάχ που ασκεί την πραγματική εξουσία στο Λίβανο. Τους προηγούμενες μήνες η πολεμική ένταση μεταξύ του Ισραήλ και της σιϊτικής οργάνωσης έμοιαζε να κλιμακώνεται, μετά από ορισμένα μεθοριακά επεισόδια στα σύνορα των δύο χωρών.

Το Τελ Αβίβ είχε τότε αναφερθεί σε «προκλήσεις» της Χεζμπολάχ, με την σιϊτική οργάνωση να αρνείται επίμονα την παραμικρή εμπλοκή της. Επιπλέον, ο Λίβανος βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους πολιτικής παράλυσης, μετά την πολύνεκρη έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού που σημειώθηκε τον περασμένο Αύγουστο. Από τότε η πολιτική ζωή της χώρας έχει μετατραπεί σε έναν ατέρμονο “ανατολίτικο παζάρι” σχηματισμού κυβέρνησης.

Ένα “παζάρι” που έκανε τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, που έχει αναλάβει μεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στα λιβανέζικα κόμματα, να χάσει την υπομονή του και να δώσει στα τέλη Σεπτεμβρίου ένα τελεσίγραφο έξι εβδομάδων προκειμένου να επιτευχθεί σχηματισμός κυβέρνησης! Η στήριξη της σιϊτικής οργάνωσης η οποία αρχικά είχε αποδεχτεί τον μεσολαβητικό ρόλο του Μακρόν, αλλά πλέον αρχίζει να βλέπει με ενόχληση τις παρεμβάσεις του, είναι απαραίτητη προκειμένου να σταθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Υποχώρηση της Χεζμπολάχ

Ο γράφων σε προηγούμενο άρθρο του είχε σημειώσει πως η Χεζμπολάχ μπορεί να προβεί σε επώδυνους συμβιβασμούς, προκειμένου να διατηρήσει τις δύο βασικές “κόκκινες γραμμές” της: Την πολιτική της επιρροή στην λιβανέζικη κυβέρνηση και φυσικά τον βαρύτατο οπλισμό της, που ξεπερνά τον οπλισμό των ίδιων των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

Προηγουμένως, η σιϊτική οργάνωση έθετε συνεχώς προσκόμματα στον διορισμό του νέου υπουργού Οικονομικών, ο οποίος θα σηματοδοτήσει την εφαρμογή ενός πακέτου βαρύτατων οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Επομένως, η σχεδόν συγκαταβατική στάση που δείχνει στις διαπραγματεύσεις με τον «σιωνιστή εχθρό», φαίνεται να εντάσσεται στα πλαίσια αυτών ακριβώς των συμβιβασμών που προαναφέραμε.

Λίγο δύσκολο να αιφνιδιάστηκε από τις εξελίξεις η Χεζμπολάχ, όταν τις διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ θα αναλάβει ο σιίτης πρόεδρος του κοινοβουλίου Ναμπίχ Μπέρι, που είναι σύμμαχος της σιϊτικής οργάνωσης. Η Χεζμπολάχ περιορίστηκε να δηλώσει πως οι σχετικές διαπραγματεύσεις «δεν αποτελούν συμφιλίωση με τον σιωνιστή εχθρό, ούτε σχετίζονται με τις πολιτικές εξομάλυνσης που ακολουθούν αραβικά κράτη».

Η οργάνωση πέταξε την “καυτή πατάτα” της διαπραγματεύσεων «στο κράτος του Λιβάνου που έχει την ευθύνη να καθορίζει τις τοπογραφικές συντεταγμένες που οριοθετούν την εθνική κυριαρχία»! Με τέτοιες δηλώσεις δεν αποτέλεσε έκπληξη η “ομοβροντία” επικριτικών δηλώσεων στα λιβανέζικα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που ουσιαστικά αναφέρονται σε “κωλοτούμπα” της Χεζμπολάχ!

“Καίγεται” για συμφωνία ο Λίβανος

Τις συγκεκριμένες διαπραγματεύσεις είχε ουσιαστικά προαναγγείλει στα μέσα Αυγούστου ο πρόεδρος της χώρας Μισέλ Αούν, ο οποίος είναι επίσης σύμμαχος της Χεζμπολάχ. Ο Αούν, σε συνέντευξη του μετά την πολύνεκρη τραγωδία για την οποία πολλοί Λιβανέζοι του αποδίδουν «εγκληματικές ευθύνες», δεν είχε αποκλείσει μία ειρηνευτική συμφωνία με το Ισραήλ, αναφερόμενος όμως σε «προβλήματα» που πρέπει να επιλυθούν. Μάλλον ο Χριστιανός πρόεδρος της χώρας αναφέρονταν και στην εκκρεμότητα με τα θαλάσσια σύνορα που έχουν οι δύο χώρες, που αν επιλυθεί μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε οριοθέτηση ΑΟΖ.

Μία εκκρεμότητα που μοιάζει πλέον με πολυτέλεια, την στιγμή που ο Λίβανος δεν βρίσκεται αντιμέτωπος απλώς με το φάσμα της χρεωκοπίας, αλλά απειλείται με μία γενικευμένη επισιτιστική κρίση. Μήλον της έριδος μεταξύ των δύο χωρών είναι ένα διαφιλονικούμενο θαλάσσιο οικόπεδο, διαφορά που θέτει εμπόδια στον Λίβανο να λάβει μέρος στο ενεργειακό παιχνίδι της Μεσόγειου.

Η Χεζμπολάχ, που δεν αντιμετωπίζει ισχυρές διεθνείς πιέσεις για τον αφοπλισμό της, γνωρίζει πολύ καλά πως η λιβανέζικη κοινωνία έχει άλλες προτεραιότητες από την αντιπαράθεση με το Ισραήλ. Σε πολίτικο επίπεδο, έχοντας βγει επιπλέον ενισχυμένη από την αθώωση της για την δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι και έχοντας ισχυρή παρουσία στο κοινοβούλιο, τηρεί χαμηλούς τόνους στις διαπραγματεύσεις Λιβάνου-Ισραήλ, πάντα πιστή στην κύρια γραμμή της να εμφανίζεται ως “εθνική λιβανέζικη οργάνωση” και όχι ως μία φιλοϊρανική πολιτοφυλακή.