Και ευρωχελώνα και ευρωμπάχαλο

Αναμφίβολα, τόσο η γεωπολιτική της ψηφοφορίας εθνικών επιτροπών και κοινού για την ανάδειξη της νικήτριας χώρας στο τραγουδιστικό διαγωνισμό της Eurovision ήταν μια ακόμη απόδειξη ενότητας που καλλιτεχνικά αγκάλιασε ασφυκτικά (κρατείστε το αυτό) ακόμη και το βρετανικό απολωλός πρόβατο. Η συγχαρητήρια δήλωση του αναπληρωτή γγ του NATO Μίρτσεα Τζεοάνα επισφράγισε το χαρμόσυνο γεγονός. Αναμφίβολα το ευρωμπάχαλο και το “δείγμα” των ψήφων θα μελετηθεί και από τους ειδικούς στο πλαίσιο της προοπτικής της θεσμοθέτησης σε ανώτερο βαθμό της “Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων” προκειμένου να επιτευχθεί μιας κάποιας μορφής “στρατηγικής αυτονομίας”.

Η “ευρωχελώνα” -μετά από την τριακονταετία χαμένων ευκαιριών της “γερμανικής Ευρώπης“-, μοιάζει να εναποθέτει στο νεοσύστατο άτυπο γαλλο-ιταλικό άξονα την αντιστάθμιση της αποτυχία του γαλλο-γερμανικού σε μια προσπάθεια αναδιανομής της εσωτερικής ισχύος της ΕΕ, κάτι που μάλλον το επιθυμούν σχεδόν όλοι, έχοντας ταυτόχρονα συνείδηση πού τους οδηγούν οι Αμερικάνοι.

Η ιδέα είναι απλή: η ΕΕ χρειάζεται πιο γρήγορες αποφάσεις, γι΄ αυτό πρέπει να καταργηθεί το βέτο! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα διαμορφωθούν πολυπρισματικές ομάδες κρατών που θα προχωρούν κάποιο ζήτημα. Τώρα, αν οι αποφάσεις που θα λαμβάνουν αυτές οι ομάδες θα έχουν ευρύτερη εφαρμογή ή θα είναι για μεταξύ τους, δεν είναι ξεκάθαρο. Καυτά θέματα όπως οι κυρώσεις, η ενεργειακή ασφάλεια, το μεταναστευτικό, οι φόροι, τα ελλείμματα, η χρηματοδότηση, οι τράπεζες κ.ο.κ. δεν μπορούν να επιλυθούν χωρίς να οδηγήσουν σε ισχυρές φυγόκεντρες δυνάμεις.

Ο Μάριο Ντράγκι μίλησε για την ανάγκη ενός «ρεαλιστικού φεντεραλισμού» στην Ευρώπη, αφού «μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε», και εξήγησε ότι δεν εννοούσε «απλώς να χρηματοδοτούμε, αλλά και να υλοποιούμε μαζί». Ο Μακρόν το άνοιξε περισσότερο προτείνοντας μια υβριδική “Ευρωπαϊκή Πολιτική Ένωση” που θα περιλαμβάνει την Βρετανία, την Ουκρανία και τα Δυτικά Βαλκάνια, χωρίς να είναι μέλη της οικονομικής ένωσης, μπορεί να έχει κάποιο νόημα, αλλά ταυτόχρονα θα συμβάλει στη σύγχυση και στον πολλαπλασιασμό των ταχυτήτων. Αν μάλιστα στο πλαίσιο αυτό δούμε μέσα και τη Μολδαβία, την Γεωργία, την Αρμενία και ίσως και την Τουρκία, η χαλαρότητα θα οδηγήσει σε χαοτικές καταστάσεις.

Ήδη, δεκατρείς χώρες με κοινό κείμενό τους αντιτίθενται στην αλλαγή της συνθήκης και στην κατάργηση του βέτο, καθώς εκτιμούν ότι κρίσιμες αποφάσεις θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομιών και των μεγάλων πληθυσμιακά χωρών και θα λαμβάνονται με ειδικές πλειοψηφίες εις βάρος των μικρών. Οι χώρες που αντιδρούν είναι οι τρεις Βαλτικές, η Δανία, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Κροατία, η Σλοβενία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Μάλτα. Έτσι, φαίνεται πως η ΕΕ θα πρέπει να βολευτεί με τις αρχές της ενισχυμένης πλειοψηφίας και της αναστέλλουσας μειοψηφίας που προβλέπει η Λισαβόνα για κάποια θέματα. Είναι σαφές πως οι προτάσεις δεν επαρκούν για να δώσουν λύση…

Το βαλκανικό υπογάστριο

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ιστορία προχωράει αργά και με πολύ κόπο, πέρα από τις επιταχύνσεις που προκαλούν οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, οι τεχνολογικές ανακαλύψεις και οι εκάστοτε κλιματικές κρίσεις. Στη μεταπολεμική Ευρώπη, ειδικά μετά την κατάρρευση της Σοβιετίας, εδραιώθηκε μια κατάσταση μακαριότητας υπό την πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ, ώσπου αίφνης έκπληκτη η Ευρώπη αντιμετωπίζει μετά από 77 χρόνια ένα πόλεμο μέσα  στα γεωγραφικά της σύνορα για “πρώτη φορά”…

Εκεί, στο για “πρώτη φορά”, αρχίζει η υποκρισία γιατί το χάπι της λήθης για τον φρικτό πόλεμο που οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, δεν λειτουργεί ως λοβοτομή, έχει χρόνο επίδρασης που εξαντλήθηκε. Έτσι, σήμερα, που η Ευρώπη ετοιμάζεται για τα χειρότερα, αντιλαμβάνεται ότι στο βαλκανικό της υπογάστριο έχει σοβαρό πρόβλημα, τώρα που πρέπει να συγκεντρωθεί στο “ανατολικό μέτωπο”.

Οι Βρυξέλλες καλά θα κάνουν να θυμούνται αυτό που είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο Μπίσμαρκ πως ένας μεγάλος πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει αν γίνει «κάποια ανοησία στα Βαλκάνια» πράγμα που έγινε και οδήγησε στον Α’  Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μόνο αισιόδοξο για την ΕΕ, αν και δεν έχει ουσιαστικό αποτύπωμα παρά μόνο ψυχολογικό, από την 1η Ιανουαρίου 2023 η Κροατία θα γίνει το 20ό μέλος της ευρωζώνης, καθώς η βουλή της  ενέκρινε νομοσχέδιο για την εισαγωγή του ευρώ.

Το ευρωμπάχαλο

Όσον αφορά στο ανατολικό μέτωπο, δεν φαίνεται να μας βγαίνει τίποτα, με αποτέλεσμα στη Δύση και ειδικά στην Ευρώπη να τα έχουμε κυριολεκτικά χαμένα, εξ ου και περάσαμε στη μεταφυσική του καρκίνου του αίματος του Πούτιν και του “επικείμενου” πραξικοπήματος της FSB.  Η Κομισιόν απελευθέρωσε ουσιαστικά την πληρωμή του ρωσικού φυσικού αερίου σε ρούβλια κι έτσι, αφ΄ενός έχουμε για πρώτη φορά σπάσιμο του μονοπωλίου του δολαρίου στην τιμολόγηση και αφ΄ ετέρου διαπιστώνεται αισθητή άνοδος του ρουβλίου…  Γίνεται πια όλο και πιο φανερό ότι αν δεν προκύψει deus ex machina θα μπει δελτίο στα καύσιμα, στο ηλεκτρικό και στο φαγητό.

Πρώτον, γιατί τα 40 δισ. δολάρια των ΗΠΑ και η επιθετική στάση του Μπόρις Τζόνσον είναι για να κρατήσουν ες αεί τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δεύτερον, αφού οι Ευρωπαίοι δεν αποφασίζουν το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, μπορεί αυτό να προκύψει αλλιώς, όπως με κλείσιμο αγωγών φυσικού αερίου από τους Ουκρανούς, που ήδη δοκιμάστηκε. Τρίτον, ακόμη και αύριο αν τέλειωνε ο πόλεμος, θα χρειαστούν 100 χρόνια για να μαζευτούν οι βόμβες από το ουκρανικό έδαφος, σύμφωνα με τον καγκελάριο Σολτς.

Τέταρτον, η ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα δείχνει να έχει μπει σε καθοδικό σπιράλ, αφού σύμφωνα με την Eurostat, οι τιμές παραγωγού στην Ευρωζώνη τον Μάρτιο ανέβηκαν στο 36,8% σε σχέση με τον Μάρτιο του 2021, από 31,4% τον Φεβρουάριο (στην Ελλάδα οι τιμές παραγωγού τρέχουν με 46,6%, από 41,2%). Πέμπτον, ο ρυθμός ανάπτυξης της Ευρωζώνης από το 4,3% υπολογίζεται τώρα στο 2,8%, δηλαδή πολύ κάτω από τον ρυθμό του πληθωρισμού, δηλαδή κατάσταση στασιμοπληθωρισμού.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε και τον Ερντογάν να απειλεί με βέτο την είσοδο της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, τον Ζελένσκι να διαμηνύει ότι «ο Μακρόν δεν χρειάζεται να κάνει διπλωματικές παραχωρήσεις στη Ρωσία» και πως «δεν είμαστε έτοιμοι να χάσουμε έδαφος για να σώσουμε κάτι για κάποιον», τον Όρμπαν να δηλώνει ότι τμήματα της ακτής της Αδριατικής έχουν αποκοπεί από την Ουγγαρία, προκαλώντας την αντίδραση της Κροατίας και την Σερβία να συγκαλεί το εθνικό της συμβούλιο ασφαλείας ενόψει του επικείμενου αιτήματος της Πρίστινα για ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Έτσι γι΄ αυτούς και για πάρα πολλούς άλλους σοβαρούς λόγους η Ευρώπη δεν πρέπει να κοιμάται πολύ καλά.