Κάποιοι αδημονούσαν να αρχίσει ο πόλεμος στην Ουκρανία…

Ο πόλεμος γενικά αποτελεί ένα ειδεχθές φαινόμενο, επειδή προκαλεί οδύνη, καταστροφή και θάνατο. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να καταλάβουμε τις αιτίες και τα ιστορικά του δεδομένα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να μαίνεται, αλλά κάθε ημέρα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, τα ευρωπαϊκά κράτη συνεχίζουν να αγοράζουν φυσικό αέριο, πετρέλαιο, άνθρακα και άλλες πρώτες ύλες από τη Ρωσία.

Ταυτοχρόνως αυτά τα ίδια κράτη προσπαθούν να επιβάλουν μια πολεμική αντιρωσική προπαγάνδα, η οποία δεν στοχεύει την ρωσική εισβολή, αλλά πρωτίστως την χειραγώγηση των πολιτών των δυτικών κρατών, όλους εμάς. Κάθε ημέρα εφαρμόζεται από εκατομμύρια δυτικά ΜΜΕ (φαντάζομαι και ρωσικά) η ίδια μέθοδος προπαγάνδας: να βλέπουμε τον πόλεμο μόνο από πάρα πολύ κοντά.

Όλες οι εικόνες είναι απολύτως σημειακές, ελάχιστης κλίμακας, ατομικές δραματικές περιπτώσεις, ενίοτε σκηνοθετημένες. Θέλουν με αυτή τη μέθοδο να αλληθωρίσουμε πνευματικά, να μετατραπούμε σε φιλοπόλεμους οπαδούς, αν όχι χούλιγκαν εναντίον της Ρωσίας. Με αυτή τη μέθοδο προπαγάνδας τα δυτικά κράτη πιέζουν τους πολίτες τους, εμάς, να μην σκεφτούμε την ευρύτερη εικόνα, δηλαδή τις αιτίες του πολέμου, απλά να μην σκεφτόμαστε και κατά το δυνατόν να αντιδρούμε με εξαρτημένα ανακλαστικά ρυθμιζόμενοι από τα ΜΜΕ.

Ταυτόχρονα τα ίδια δυτικά ΜΜΕ προπαγανδίζουν μια εικόνα παλλαϊκής αντίστασης των Ουκρανών. Το εάν αυτή η αντίσταση θα φέρει αποτέλεσμα και ποιό, θα το δούμε προσεχώς. Μήπως αυτός ο ρομαντισμός των δυτικών ΜΜΕ περί παλλαϊκής ουκρανικής αντίστασης αποτελεί το φύλο συκής ώστε η ΕΕ και οι ΗΠΑ, αντί να επιδιώκουν την ειρήνευση, να εμπλέκονται σε έναν πόλεμο, για τον ξέσπασμα του οποίου είναι συνυπεύθυνες;

Αμφιλεγόμενες επιλογές του Ζελένσκι

Είναι κοινωνικά τουλάχιστον αμφιλεγόμενο να στέλνεις αμάχους, ανεκπαίδευτους και χωρίς καθοδήγηση στο στόχαστρο του εχθρού και ακόμη να αποφυλακίζεις εγκληματίες, όπως κάνει η ουκρανική κυβέρνηση, με σκοπό να πολεμήσουν. Όταν τα όπλα διανέμονται τυφλά σε συνθήκες πολέμου, τα πράγματα οδηγούνται και σε εκκαθαρίσεις, λεηλασίες κι αντεκδικήσεις. Όλοι οι αδαείς ένοπλοι γίνονται και τυπικά νόμιμος στόχος του επιτιθέμενου. Μήπως, όμως, ο στόχος των δυτικών είναι τόσο τυχοδιωκτικός ώστε να χρειάζονται νεκρούς Ουκρανούς σαν τροφή της προπαγάνδας τους;

Πέραν των πολιτών, οι δυτικές χώρες εξοπλίζουν, εκπαιδεύουν και χρηματοδοτούν επί χρόνια εγκληματικές οργανώσεις ακροδεξιών στην Ουκρανία, όπως το “Τάγμα Αζόφ“, και τους πολιτικούς απογόνους του Μπαντέρα. Αυτές οι οργανωμένες ομάδες έχουν διαπράξει με την κάλυψη των δυτικών και του προέδρου Ζελένσκι εγκλήματα κατά Ουκρανών πολιτών. Καμία κύρωση δεν επιβλήθηκε στην ουκρανική κυβέρνηση, παρότι δίωξε ή και σκότωσε δικούς της πολίτες με την αιτιολογία ότι ήταν φιλορώσοι.

Πού πήγαν τα ατομικά δικαιώματα, τα οποία πιπιλίζουν οι δυτικοί ηγέτες; Οι ίδιοι ηγέτες που υπεραντιδρούν στην δίωξη κάθε Ρώσου αντιπολιτευόμενου έκλεισαν τα μάτια όταν η ουκρανική κυβέρνηση απαγόρευσε την λειτουργία σχεδόν όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όταν συνέλαβε και εμφανώς βασάνισε πολιτικό αρχηγό, με την κατηγορία ότι είναι φιλορώσος. Έτσι, με την κάλυψη της Δύσης οι ακροδεξιές οργανώσεις αναβαθμίστηκαν από παρακράτος σε επίσημο κράτος του Ζελένσκι. Μέσω του παρακράτους οι δυτικοί προωθούν τη δική τους πολιτική στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Την ίδια στιγμή διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την άνοδο του δεξιού “λαϊκισμού” στην Ευρώπη. Είναι γεγονός ότι στον πόλεμο αυτό η Ουκρανία δεν είναι παρά το πεδίο του πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας και οι Ουκρανοί οι παράπλευρες απώλειες. Και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, σαν “υποτελείς βαλέδες”, εμπλέκονται στην τυχοδιωκτική στρατηγική των  ΗΠΑ της διπλής ανάσχεσης εναντίον Κίνας και Ρωσίας.

Τί επιδιώκει πραγματικά η Δύση;

Ο πόλεμος αυτός, είναι γνωστό ότι ξεκίνησε το 2014 με υποκίνηση των δυτικών στις ελεγχόμενες από αυτούς ουκρανικές κυβερνήσεις. Πριν λίγους μήνες ο πρόεδρος Μπάιντεν και Αμερικανοί κυβερνητικοί, σαν να εξέφραζαν την αδημονία τους, άρχισαν να δηλώνουν σχεδόν καθημερινά ότι το ρωσικό κράτος θα επέμβει στην Ουκρανία, όπως και τελικά έγινε. Η συμπεριφορά τους, όμως, υποψίαζε ότι κάποιοι κύκλοι στην Ουάσινγκτον, όπως και κυβερνήσεις στην ανατολική Ευρώπη, επεδίωκαν ρωσική επέμβαση και πόλεμο.

Έτσι, χωρίς να ξεχνάμε καθόλου ότι είναι οι Ρώσοι που εισέβαλαν στην Ουκρανία, ο σημερινός πόλεμος έχει βαθύτερες ιστορικές αιτίες. Πρώτον η επέκταση του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας. Δεύτερον, η άρνηση της Ουάσινγκτον και των ουκρανικών κυβερνήσεων να εφαρμόσουν τις Συμφωνίες του Μινσκ 1 και 2. Τρίτον, οι διαρκείς στρατιωτικές επιθέσεις των ουκρανικών κυβερνήσεων εναντίον του άμαχου ουκρανικού πληθυσμού στις αυτονομημένες περιοχές του Ντονμπάς με δραματική αύξηση της επιθετικής έντασης στα τέλη Φεβρουαρίου 2022.

Καθώς εφάρμοζαν μέσω του Ζελένσκι και του ουκρανικού κράτους την εντατικοποίηση των επιθέσεων εναντίον του Ντονμπάς, οι Αμερικανοί πολλαπλασίαζαν και τις δημόσιες δηλώσεις ότι η Ρωσία θα επέμβει στην Ουκρανία. Λίγο πριν την εισβολή του ρωσικού κράτους ο πρόεδρος Μπάιντεν δήλωσε δημόσια ότι με μια περιορισμένη επέμβαση του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Δημιουργεί την εντύπωση ότι τόσο πολύ αδημονούσε…