Κερδισμένοι και χαμένοι στον ουκρανικό πόλεμο

«Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία και ο πόλεμός του εναντίον της Ουκρανίας αποτελεί μια στρατηγική αποτυχία για τη Μόσχα», δήλωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για τον ουκρανικό πόλεμο και χαρακτήρισε τον Πούτιν, μεταξύ άλλων, «χασάπη», προκαλώντας αντιδράσεις κάποιων ευρωπαίων ηγετών, όπως του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.

Τα όσα είπε ο Αμερικανός πρόεδρος, πιθανότατα δεν εκφράζουν έναν “ευσεβοποθισμό”, αλλά μάλλον του “ξέφυγαν” λόγια αποκαλυπτικά των αμερικανικών στόχων για την Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτά όμως δεν έχουν την ομόφωνη αποδοχή της ΕΕ. Το πως συνδέονται οι αμερικανονατοϊκοί στόχοι με τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ (οικονομικά, ενεργειακά, στρατιωτικά, διπλωματικά) και με τα αντίστοιχα συμφέροντα της Ε.Ε., θα πρέπει να το αντελήφθησαν οι ευρωπαίοι ηγέτες στην κοινή Σύνοδο Κορυφής ΝΑΤΟ-ΕΕ. στις Βρυξέλλες.

Το φυσικό αέριο ήταν πιο ψηλά στην ατζέντα της κοινής αμερικανονατοϊκής-ευρωπαϊκής Συνόδου, από τα θύματα των ρωσικών βομβαρδισμών στην Ουκρανία! Βέβαια, το αμερικανικό φυσικό αέριο, που θα διοχετεύεται στην Ευρώπη, θα είναι λίγο πιο ακριβό από το ρωσικό, αλλά αυτά έχουν οι “συμφωνίες”…

Μία άλλη εξέλιξη είναι ότι οι πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρίες με έδρα τις ΗΠΑ, θα αναλάβουν την ανοικοδόμηση των καταστραμμένων από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς μεγάλων πόλεων της Ουκρανίας, με το κόστος (δεκάδων δισεκατομμυρίων) να το καταβάλουν οι Ουκρανοί και η “χορηγός” της αμερικανικής διπλωματίας ΕΕ. Στην ΕΕ οι διαφωνίες είναι πλέον καθεστώς, όπως και στον πόλεμο στην Ουκρανία, που επιδρά υπονομευτικά στο πολιτικό κύρος και διαλυτικά για τη συνοχή της.

Ουκρανικός πόλεμος

Όμως η ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία και η υπέρμετρη στρατιωτική βία των Ρώσων, αποτελούν αξιοποιήσιμες αφορμές που “έδωσε” το Κρεμλίνο, για να πετύχει ο στόχος των ΗΠΑ, που είναι η αντικατάσταση του Πούτιν, με από έναν Ρώσο ολιγάρχη πρόθυμο να συνεργαστεί με τη Δύση, όπως φερ’ ειπείν ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς που συμμετέχει και στις ρωσο-ουκρανικές διαπραγματεύσεις (άγνωστο με ποια ιδιότητα και ποιόν εκπροσωπεί!).

Είναι αναγκαία προϋπόθεση, μια συνεργάσιμη με τη Δύση ρωσική κυβέρνηση, που θα επιτρέψει στις ΗΠΑ να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην αναχαίτιση της πολιτικής του Πεκίνου. Η Κίνα μπαίνει “καλπάζοντας” στο διεθνές χρηματοπιστωτικό- τραπεζικό σύστημα και αποτελεί πλέον σοβαρή απειλή για την αμερικανική οικονομία και την αμερικανική μονοκρατορία.

Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία υποστηρίζει ότι η Δύση (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ) έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες (από τα μέσα της δεκαετίας του 1990-2000) έναν απρόκλητο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, με την ένταξη ή την προσπάθεια ένταξης στις ευρωατλαντικές δομές, κρατών που συνορεύουν με την Ρωσία και παλαιότερα ανήκαν στην ΕΣΣΔ. Αμερικανικές στρατιωτικές μονάδες με τον μανδύα του ΝΑΤΟ, εγκαθίστανται σταδιακά, περιμετρικά σχεδόν, της Ρωσίας. Ένα αμερικανικό σχέδιο “στραγγαλισμού” της Ρωσίας.

Κατά την ρωσική θεώρηση, η εισβολή στην Ουκρανία, σχετίζεται με την ασφάλεια της Ρωσίας και την προστασία της από την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ , αλλά και για την προστασία των ρωσόφωνων της περιοχής του Ντονμπάς και της Αζοφικής, από τις απηνείς διώξεις της “φιλοναζιστικής κυβέρνησης του Ζελένσκι”.