Κυβερνήτες-μαριονέτες στην ευρωπαϊκή Βαβέλ

Μέχρι στιγμής η ΕΕ έχει ανακοινώσει έξι κύματα οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας! Κι από ό,τι φαίνεται, δεν είναι αρκετά για να κάμψουν τη Μόσχα από τα σχέδια που έχει για την Ουκρανία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το μεγαλύτερο μερίδιο του κόστους, πλήττει βάναυσα του πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών, με τους Ευρωπαίους κυβερνήτες, βιαστικούς και τσαπατσούληδες, να συνεχίζουν να επιβάλουν κυρώσεις, χωρίς καν να έχουν μελετήσει τις συνέπειες.

Δείτε για παράδειγμα τις πρόσφατες, που περιλαμβάνουν εμπάργκο στις προμήθειες ρωσικού πετρελαίου. Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία και Βουλγαρία αντέδρασαν, σημειώνοντας πως θα καταρρεύσουν οι οικονομίες τους αν επιβληθεί κάτι τέτοιο, χώρια η εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου από  άλλες πηγές. Ο εκπρόσωπος της ουγγρικής κυβέρνησης, Ζόλταν Κόβατς, μετά την ανακοίνωση του έκτου κύματος δήλωσε ότι οι ανησυχίες της Ουγγαρίας παραμένουν άλυτες και διαμαρτυρήθηκε για το ότι «δεν υπάρχει ευρωπαϊκή πρόταση για την διαχείριση της μεταβατικής περιόδου… Δεν βλέπουμε κανένα σχέδιο ή εγγυήσεις στην τρέχουσα πρόταση για τη διαχείριση ακόμη και μιας μεταβατικής περιόδου ούτε τι θα εγγυάται την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας».

Παράλληλα Ελλάδα, Κύπρος, Μάλτα, Ολλανδία και Βέλγιο αιφνιδιάστηκαν, καθώς με αυτές τις κυρώσεις αποκλείονται τα πλοία των χωρών-μελών της ΕΕ από τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου και σε τρίτες χώρες. Δηλαδή τα ελληνικά και κυπριακά πλοία, αποκλείονται και το μερίδιο τους πηγαίνει στα κινέζικα και άλλων χωρών. Κι αυτό το ονομάζουν κυρώσεις κατά της Ρωσίας!

Μήπως έχουν ασφαλές σχέδιο για την αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου; Μιλούν εύκολα για νέες πηγές και μεταφορά με πλοία υγροποιημένου φυσικού αερίου κυρίως αμερικανικού. Ποτέ δεν ενημέρωσαν τους πολίτες για την μεγάλη διαφορά κόστους που μπορεί να βγάλει τις ευρωπαϊκές οικονομίες εκτός ανταγωνισμού, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον κόσμο της εργασίας. Κι όλα αυτά, χωρίς να υπολογίζουμε τις πρώτες ύλες και τα διατροφικά προϊόντα, με τον πληθωρισμό να καλπάζει, συρρικνώνοντας συνεχώς τα εισοδήματα των νοικοκυριών και κατά συνέπεια την εμπορευσιμότητα προϊόντων και υπηρεσιών.

Τα “γαβγίσματα” του ΝΑΤΟ

Στην ερώτηση, αν αυτά είναι σοβαρά πράγματα, η απάντηση είναι προβλέψιμη. Ασφαλώς δεν είναι. Τότε; Γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες σύρονται από τους Αμερικανούς, οι οποίοι σχεδίασαν  το πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία με σκοπό να στρέψουν την Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας και έτσι να γονατίσουν για δεύτερη φορά τη Ρωσία; Μέχρι και ο Πάπας Φραγκίσκος τόλμησε να πει σε συνέντευξή του ότι τα «γαβγίσματα» του ΝΑΤΟ στην πόρτα της Ρωσίας μπορεί να οδήγησαν στην εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία.

Τί είδους σύμμαχοι είναι οι Αμερικανοί και πόσο υπεύθυνοι ηγέτες είναι οι Ευρωπαίοι; «Αυτός ο πόλεμος έρχεται μετά από ένα λοιμό και απειλεί με λιμό. Πρόκειται για τρεις από τις τέσσερις “καταστροφικές” κρίσεις του Κυρίου κατά τον Ιεζεκιήλ. Δυστυχώς, η τέταρτη, ο θάνατος, ακολουθεί τις άλλες τρεις» έγραψε σε πρόσφατο άρθρο του στους Financial Times ο Μάρτιν Γούλφ.

«Χωρίς να υπεισέλθω σε περαιτέρω λεπτομέρειες, η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία ήταν σαφώς προκλητή, ενώ η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ήταν σαφώς απρόκλητη. Αυτό είναι ακριβώς το αντίθετο από τα συνηθισμένα σχόλια και ρεπορτάζ. Αλλά είναι επίσης ακριβώς ο κανόνας της πολεμικής προπαγάνδας, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αν και είναι πιο διδακτικό να παρατηρήσουμε τη διαδικασία σε ελεύθερες κοινωνίες» δήλωσε σε συνέντευξή του ο Αμερικανός φιλόσοφος Νόαμ Τσόμσκι.

Αναζητώντας ερμηνείες για την άνευ όρων υποταγή των Ευρωπαίων ηγετών, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το μεγαλύτερο αμερικανικό όπλο σήμερα, είναι η κατοχή όλων των πληροφοριών. Φαίνεται πως δεν υπάρχει τρωτός ή εκβιάσιμος Ευρωπαίος πολιτικός, που να μην είναι φακελωμένος από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες θα του το θυμίσουν αν αρνηθεί να υπακούσει. Οι Ευρωπαίοι πολίτες, όμως, σύντομα θα απαιτήσουν εξηγήσεις. Και όσοι δεν πείσουν γι’ αυτά που σήμερα αποφασίζουν, θα εισπράξουν την κοινωνική  οργή. Αυτό συμβαίνει ήδη και στην Ελλάδα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαβεβαίωνε ότι το πρόβλημα των υπέρογκων ανατιμήσεων ήταν ασήμαντο και παροδικό.