Made in USA η μετα-νεοφιλελεύθερη εποχή

Η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ενέκρινε το βράδυ της Τρίτης σχέδιο νόμου για το κολοσσιαίο πακέτο δαπανών, σχεδόν 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων, παρότι ο πρόεδρος Μπάιντεν είχε ζητήσει 33 δισ. για να προσφερθεί στρατιωτική, και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία. Ας είναι καλά τα τυπογραφεία! Παράλληλα ο μέχρι πρότινος επιφυλακτικός καγκελάριος Σόλτς, πήρε θέση λέγοντας: «Η Ουκρανία θα επικρατήσει της Ρωσίας, όπως η ελευθερία επικράτησε της ναζιστικής δικτατορίας το 1945. Δεν θα γίνει δεκτή μια υπαγορευμένη ειρήνη»!

Οι αμαρτίες και οι ενοχές για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παραγράφηκαν. Στη νίκη επί των Ναζί, η συμμετοχή της ΕΣΣΔ υποβαθμίστηκε σε αμελητέα και τα 25 εκατομμύρια των νεκρών πολιτών της, σε δευτερευούσης σημασίας ζήτημα. Οι Έλληνες και οι Σέρβοι, οι μοναδικοί λαοί της Ευρώπης (πλην της Βρετανίας) που αντιστάθηκαν ένοπλα στην γερμανική λαίλαπα, έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Ούτε καν τις πολεμικές αποζημιώσεις δεν δέχτηκε να καταβάλει το Βερολίνο στην Αθήνα, ενώ το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Σερβία!

Τι σημαίνει όμως, πως δεν θα γίνει αποδεκτή καμιά “υπαγορευμένη” ειρήνη; Σημαίνει μήπως, πως αν δεν νικήσει η Ουκρανία, όπως δήλωσε και ο Αμερικανός πρόεδρος, ο πόλεμος αυτός δεν θα τελειώσει, πως θα τον συνεχίσει απ’ ευθείας το ΝΑΤΟ, αν δεν ηττηθεί η Ρωσία; Και οι νέες πιέσεις στην Ευρώπη για ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή στον πόλεμο ήρθαν από το Κίεβο, με την διαχειρίστρια εταιρεία του συστήματος μεταφοράς αερίου της Ουκρανίας GTSOU να ανακοινώνει την Τρίτη ότι, λόγω “ανωτέρας βίας”, θα διακόψει από την Τετάρτη 11 Μαΐου, τη μεταφορά ρωσικού αερίου προς την Κεντρική Ευρώπη, για την Ουγγαρία, την Σλοβακία και την Τσεχία, που συμπωματικά ζήτησαν να εξαιρεθούν από τον αποκλεισμό προμήθειας του ρωσικού πετρελαίου!

Ουκρανία και ο κόσμος των “friend-shoring”

Είναι σαφές πλέον. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί, με άγνωστες διαστάσεις και παρενέργειες. Και δεν θα τελειώσει στη Ρωσία. Τα αμερικανικά κέντρα, μιλούν πλέον ανοιχτά για δύο κόσμους. Η ακόλουθη περιγραφή ανήκει στην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν: «Δεν θα πρέπει να επιτρέπεται(!) σε χώρες να χρησιμοποιούν τη θέση τους στην αγορά σε βασικές πρώτες ύλες, τεχνολογίες ή προϊόντα για να έχουν τη δύναμη να διαταράξουν την οικονομία μας, ή να ασκούν ανεπιθύμητη(!) γεωπολιτική πίεση».

H Γέλεν έβαλε μια καινούρια λέξη στο τραπέζι, γι’ αυτή τη μετα-νεοφιλελεύθερη εποχή: «friend-shoring». Δηλαδή ένα δίκτυο έμπιστων προμηθευτών από φιλικές χώρες που προσφέρουν πολλαπλούς ανεξάρτητους εφοδιαστικούς δρόμους. Οι ΗΠΑ θα ευνοούν τώρα το “friend-shoring” των αλυσίδων προμήθειας σε έναν μεγάλο αριθμό “έμπιστων χωρών”, που μοιράζονται κανόνες και αξίες για το πώς να λειτουργούν στην παγκόσμια οικονομία. Μοιράζονται κανόνες και αξίες! Έτσι αποκαλούνται πλέον οι διαταγές του αμερικανικού κέντρου;

Μπορεί όμως να δουλέψει το νέο σύστημα με ασφάλεια και ευημερία για τους “friend shoring”; Πόσο μπορούν να αντέξουν οι δυτικές οικονομίες χωρίς τις απαραίτητες πρώτες ύλες και την παραγωγική δυναμική της Ασίας που, ας μη μας διαφεύγει, εκτός από παραγωγός, είναι και η μεγαλύτερη παγκόσμια αγορά; Στην Ασία ζει και εργάζεται το 59% του παγκόσμιου πληθυσμού! Πόσες αποικίες και προτεκτοράτα θα χρειαστούν για να λειτουργήσει το νέο σύστημα;

Κατά τον γνωστό οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπινί: «Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες πρέπει να λάβουμε υπόψη τον κίνδυνο στρατιωτικών συγκρούσεων μεγάλης κλίμακας, που διαταράσσουν το παγκόσμιο εμπόριο και την παραγωγή. Επιπλέον οι κυρώσεις, που χρησιμοποιούνται για την τιμωρία της επιθετικότητας κρατών, είναι από μόνες τους στασιμοπληθωριστικές». Και συνεχίζει.

«Η εμπλοκή του αμερικανικού δολαρίου στον πόλεμο –ως μέσου επιβολής κυρώσεων– όχι μόνο προκαλεί σοβαρές τριβές στο διεθνές εμπόριο, αλλά και ενθαρρύνει τους αντιπάλους των ΗΠΑ να διαφοροποιήσουν τα συναλλαγματικά τους αποθέματα. Με την πάροδο του χρόνου θα μπορούσε να αποδυναμωθεί το δολάριο, καθιστώντας τις εισαγωγές των ΗΠΑ πιο δαπανηρές και τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό». Τί από όλα αυτά έχει ληφθεί υπόψιν έστω από τα αμερικανικά κέντρα, καθώς η ευρωπαϊκή Βαβέλ είναι πλέον πειθαρχικός ακόλουθος;

Το δολάριο ως μπούμερανγκ

«Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες, έπαιξαν όλα τα δυνατά χαρτιά τους σε μια προσπάθεια να προκαλέσουν τη μέγιστη δυνατή ζημιά στη Ρωσία: Έθιξαν όμως έτσι το μονοπώλιο που είχαν στα παγκόσμια νομίσματα, ζημίωσαν την εικόνα ενός υποδειγματικού δημοκρατικού κράτους δικαίου, καθώς και την πίστη στο “ιερό” δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας.

»Έτσι, έθεσαν όλες τις ανεξάρτητες χώρες μπροστά στην ανάγκη να βρουν νέα παγκόσμια νομισματικά μέσα, νέους μηχανισμούς ασφάλισης κινδύνων, να αποκαταστήσουν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και να δημιουργήσουν τα δικά τους συστήματα οικονομικής ασφάλειας» σημείωσε ο οικονομολόγος Σεργκέι Γκλαζίεφ. Και επισήμανε ότι: «οι αυξανόμενες γεωπολιτικές εντάσεις μετά και το τραύμα της εφοδιαστικής αλυσίδας που άφησε η πανδημία, είναι πιθανό να δώσουν περαιτέρω ώθηση στην κινεζική μεταποίηση και να αναβαθμίσουν τις αναδυόμενες αγορές σε προηγμένες οικονομίες», με τη “στήριξη” σε φίλες χώρες.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, η παραγωγή θα κατανεμηθεί στρεβλά, σε περιοχές και χώρες υψηλότερου κόστους. Η Ευρώπη πάντως ανακοίνωσε σχέδιο. Τηλεργασία, περιορισμός μετακινήσεων με αυτοκίνητο, μείωση των ορίων ταχύτητας και άλλα πολλά, αλλά χωρίς μάσκες! Είμαστε ασφαλείς!