Μέχρι πότε θα συζητούν για το Ουκρανικό χωρίς τον “ξενοδόχο” Ρωσία;

 Το 43% των Αμερικανών απάντησε «η αποφυγή απ’ ευθείας πολεμικής συγκρούσεως μετά πυρηνικής Δυνάμεως», όπερ οι Ευρωπαίοι συμμερίζονται κατά 45%. Το 38% των Αμερικανών απάντησε «η αποφυγή κλιμακώσεως του πολέμου, προς αποτροπή συμπαρασύρσεως και άλλων χωρών της Ευρώπης», όπερ εκφράζει τους Ευρωπαίους κατά 47%. Το 30% των Αμερικανών απάντησε «η αποφυγή περαιτέρω δυστυχίας εις βάρος του λαού της Ουκρανίας», επί του οποίου οι Ευρωπαίοι συμφωνούν κατά 35%.

Εξ εταίρας, μόνον το 19% των Αμερικανών είναι υπέρ «της αποτροπής ισχυρών αυταρχικών χωρών να εισβάλλουν σε ασθενέστερες όμορες δημοκρατικές χώρες» και το 23% των Ευρωπαίων. Μόνο, επίσης, το 17% των Αμερικανών είναι υπέρ «της πλήρους αποκαταστάσεως των συνόρων προ της εισβολής στην Ουκρανία το 2022» και το 22% των Ευρωπαίων. Τέλος, μόνον το 16% των Αμερικανών είναι «υπέρ της εξασθενίσεως της Ρωσίας, εις τιμώρισιν αυτής δια την επίθεση αυτής» και το 17% των Ευρωπαίων.

Συμπέρασμα: H αποφυγή της κλιμακώσεως του πολέμου μετά της Ρωσίας αποτελεί πρώτιστη προτεραιότητα.

Δεύτερον, επί του ερωτήματος «Εάν τα Κράτη-Μέλη του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να ενθαρρύνουν την επίλυση της κρίσεως στην Ουκρανία δια της διαπραγματευτικής οδού», το 94% των Αμερικανών τάσσεται υπέρ της οδού αυτής, οι δε Ευρωπαίοι συγκατατίθενται κατά 88%. Οι λόγοι των ανωτέρω θέσεων έχουν ως εξής:

• Το 50% των Αμερικανών θεωρεί, ότι ο πόλεμος έχει εξολοθρεύσει εκατοντάδες χιλιάδες και πρέπει να σταματήσει, όπερ επίσης εκφράζει τους Ευρωπαίους κατά 51%.
• Το 27% των Αμερικανών θεωρεί, ότι η Ουκρανία διατηρεί δυνάμεις, πλην όμως, η Δύση θα έπρεπε να την προτρέψει να συνάψει ειρήνη έστω και ατελή, υπέρ του οποίου οι Ευρωπαίοι συνηγορούν κατά 17%.
• Το 17% των Αμερικανών φρονεί, ότι η Δύση δεν διατηρεί τις βιομηχανικές υποδομές ν’αμυνθεί και συνάμα συνδράμει την Ουκρανία, υπέρ του οποίου τάσσονται και οι Ευρωπαίου κατά 20%.

Εξάλλου, το 17% των Αμερικανών είναι της απόψεως, ότι η Ρωσία πρέπει ν’ αποδυναμωθεί στρατιωτικώς προτού η Ουκρανία προβεί σε διαπραγματεύσεις, όπερ επίσης αντικατοπτρίζει την άποψη των Ευρωπαίων κατά 19%. Ένα επίσης 17% των Αμερικανών κρίνει, ότι πρόκειται περί πολέμου που αφορά αμιγώς την Ουκρανία, στον οποίον επ’ ουδενι θα έπρεπε ν’ αναμιχθεί η Δύση, όπερ αντανακλά και την σκέψη των Ευρωπαίων κατά 19%. Τέλος, το 6% των Αμερικανών είναι της γνώμης, ότι οι εδαφικές απαιτήσεις της Ρωσίας είναι νόμιμες και πως δεν θα έπρεπε να παραχωρήσει τα εδάφη που κέρδισε, όπερ βρίσκει σύμφωνο το 3% των Ευρωπαίων.

Συμπέρασμα: Οι περισσότεροι των Αμερικανών και Ευρωπαίων επιθυμούν ο τερματισμός του πολέμου να επέλθει δια των διαπραγματεύσεων, της πλειοψηφίας τούτων, προβάλλοντας ως πρωτεύοντα λόγο τους προκληθέντες θανάτους και τις υφιστάμενες απώλειες.

Διαπραγματεύσεις χωρίς την Ρωσία!

Διαπραγματεύσεις εγένοντο, παραδόξως, όμως, άνευ προσκλήσεως της Ρωσίας (!) στο Bürgenstock της Ελβετίας, την 15-16.06.2024, όπερ και μόνον καταδίκασε την οιαδήποτε ελπίδα αυτών. Απέφυγε να λάβει μέρος ο Τζο Μπάιντεν εκ μέρους των ΗΠΑ, καίτοι είναι υπαίτιες της πυροδοτήσεως της κρίσεως και επιθυμούσες πλέον per mare per terram την διπλωματική διευθέτηση αυτής. Ένεκα της απουσίας της Ρωσίας, δεν παρέστησαν ούτε οι Βραζιλία, Ινδία και Κίνα. Είναι δε αύτη η 7^η σύνοδος μετά των αυτών παρευρεθέντων, λαμβανομένης υπ’ όψιν:

• Της από 21.09.2022, τη αιγίδι της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, όπου υπεβλήθη υπό του Ουκρανού προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένκσι σχέδιο εκ 5 σημείων).
• Της από 15.11.2022, τη αιγίδι των G20.
• Της από 24.06.2023, στην Κοπεγχάγη.
• Της από 06.08.2023, στην Τζέντα.
• Της από 28.10.2023, στην Μάλτα και
• Της 11.01.2024, στο Νταβός (σχέδια εκ 10 σημείων).

Σε άπασες τις ανωτέρω προηγούμενες περιπτώσεις, οι προτάσεις του προέδρου Ζελένκσι απέβησαν άκαρπες, καθ’ ότι υπήρξαν μακράν της πραγματικότητος που χαράσσετο στα πεδία των μαχών. Μεταξύ των υπ’ αυτού προταθέντων σημείων υπήρξαν, αφ’ ενός, η «Αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητος της Ουκρανίας», αφ’ ετέρου, η «Απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων». Πρόκειται, δηλαδή, περί προτάσεων συνθηκολογήσεως (!) της Ρωσίας, που προσομοιάζουν μετ’ εκείνων προς την Γερμανία επί Β’ Παγκοσμίου. Οι ανωτέρω προτάσεις καταρτίσθηκαν προ της περιφήμου από 06.06.2023 και εξ ‘ενός εκατ. ανδρών αντεπιθέσεως της Ουκρανίας, προς κατατρόπωση της Ρωσίας. Μάλιστα, δε, δι’ όσους δεν γνωρίζουν, η αντεπίθεση αύτη είχε αποφασισθεί δια διατάγματος του προέδρου Ζελένσκι τον Μάρτιο του 2021, ήτοι ένα χρόνο προ της εξαπολύσεως, την 22.02.2022, της επιχειρήσεως της Ρωσίας.

Η αντεπίθεση, όχι απλώς απέβη ανεπιτυχής, αλλ’ οι Ρώσοι εκέρδισαν έτι περισσότερα εδάφη. Φαίνεται, όμως, ότι από της από 14.05.2024 συναντήσεως μεταξύ του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και του προέδρου Ζελένσκι, στο Κίεβο, εμπήκε (μπόλικο) νερό στο κρασί των προτάσεων τούτων, εις απάλειψιν της «Αποκαταστάσεως της εδαφικής ακεραιότητος της Ουκρανίας» και της «Αποσύρσεως των ρωσικών στρατευμάτων», ώστε πλέον η ειρηνευτική φόρμουλα του προέδρου Ζελένσκι να εστιάζεται πλέον αμιγώς:

• Στην πυρηνική ασφάλεια και την φύλαξη κατά της ραδιενεργείας.
• Στην ασφάλεια τροφίμων και
• Στην απελευθέρωση αιχμαλώτων και των απελαθέντων.

Έτσι μόνον θα υπήρχε μία κάποια ελπίς. Ωστόσο, πάλιν, απουσία της Ρωσίας, της πρωτοστατήσασας στην διπλωματική διευθέτηση της κρίσεως, αφ’ ης αύτη ξέσπασε, την 23.02.2014, δια των από 12.02.2015 Συμφωνιών Μινσκ, των δολίως περιφρονηθεισών υπό του Κιέβου, προς περαιτέρω προπαρασκευή της Ουκρανία δι’ ένοπλη σύρραξη, ως ομολόγησαν η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.

Απεναντίας, ο πρόεδρος Ζελένσκι είναι ο υιοθετήσας νόμο απαγορεύοντα τις διαπραγματεύσεις, όσον ο Ρώσος ομόλογός του, Βλαδίμηρος Πούτιν, παραμένει στην εξουσία (βλ. κατωτέρω), ενώ οι δηλώσεις του Αμερικανού ηγέτου, Τζο Μπάιντεν, ως καταφερομένου προσωπικώς κατά του Ρώσου ομολόγου του, κάθε άλλο παρά θετικώς προϊδέασαν δια διπλωματική διευθέτηση της κρίσεως.

Ο σκοπός της Συνόδου

Εκ των ανωτέρω συνάγεται, ότι σκοπός, εν τέλει, της Συνόδου στο Bürgenstock ήταν η στήριξη του προέδρου Ζελένκσι υπό του μεγίστου αριθμού κρατών ή της ευρυτέρας κοινής γνώμης δυνατόν (μονοπολικότης και νομιμοποίηση εκ της μη διενεργείας προεδρικών εκλογών τον Μάρτιο-Απρίλιο 2024), δοθέντος πως, κατά ουκρανικές δημοσκοπήσεις, περισσότεροι είναι οι Ουκρανοί οι θεωρούντες, ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι απόσχε και απέχει της εκπληρώσεως των προεκλογικών του εξαγγελιών, την 20.05.2019.

Εν τέλει, η αναποφασιστικότης αύτη περί του τελικού σκοπού της συνόδου (Bürgenstock), προκάλεσε τα ακριβώς αντίθετα των αναμενομένων αποτελέσματα, δοθέντος πως αριθμός των δηλωσάντων συμμετοχή κρατών και οργανισμών ήρχισε να βαίνει μειούμενος. Προδήλως αντιληφθείσα την διαφαινομένη αποτυχία αυτής – ως, άλλως τε, ευστόχως, επεσήμανε προκαταρκτικώς και ο Γερμανός καγκελάριος, Olaf Scholz –  η πρόεδρος της Ελβετίας, Viola Amherd, προέβλεψε, την 27.05.2024, την ανάγκη επομένης συσκέψεως παρουσία της Ρωσίας. Η εύλογη, δε, ελαφρότης της αντιμετωπίσεως της συνόδου στο Bürgenstock υπό των ΜΜΕ, ουδόλως ενδιέφερε αυτά περί τού αν αύτη πράγματι ελάμβανε χώρα στην Ελβετία ή την Σουηδία.

Οι όροι της Ρωσίας

Σημειωτέον, την 14.06.2024, σε αγόρευσή του προ του διπλωματικού σώματος της Ρωσίας, ο πρόεδρος Πούτιν εξήγγειλε, περί το τέλος, τούς όρους του περί ειρήνης, οι οποίοι αμυδρώς κατέστησαν γνωστοί και βεβαίως συνεζητήθησαν:

• Να θελήσει αληθώς η άλλη πλευρά όπως προβεί σε διαπραγματεύσεις.

Ο εν λόγω όρος ευλόγως έχει είρωνα υφή, ως αποτελών μπηχτή δια το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αρ. 679/30.09.2022 της Ουκρανίας, δυνάμει του οποίου απεκλείετο οιαδήποτε διαπραγμάτευση μετά τούτου του προέδρου Πούτιν. Υπενθυμίζεται, επίσης, ότι μηδέ η Δύση εδήλου πρόθυμη όπως διεξαχθούν διαπραγματεύσεις, λαμβανομένης υπ’ όψιν της αδιαλλάκτου δηλώσεως του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Grant Chapps, περί «Απαγορεύσεως οιασδήποτε συμφωνίας μεταξύ Μόσχας και Κιέβου».

Πολλώ, δε, όταν και ο Πολωνός πρόεδρος, Andrzej Duda, επανέφερε επί τάπητος την αμερικανική συνταγή περί “αποαποικιοποιήσεως” ή “βαλκανοποιήσεως” της Ρωσίας, τουτέστιν την διαίρεση αυτής σε 18-30 ανεξάρτητα κράτη, καίτοι εις διακύβευσιν της δημοτικότητός του. Τέτοια, όμως, αφηγήματα δεν καταλήγουν παρά να δικαιώνουν τον πρόεδρο Πούτιν στα όμματα του ρωσικού λαού, ότι η Δύση είναι αναξιόπιστος, εξωθούντα την Ρωσία σε μίαν έτι αποφασιστικοτέρα προς όφελός της δυναμική, οικονομικώς, στρατιωτικώς, έως και κοινωνικώς.

• Να παραχωρηθούν στην Ρωσία οι Δημοκρατίες Ζαπορίζια, Λουγκάνσκ, Ντονέτσκ και Χερσώνος, που, την 23-27.09.2022, δια νομίμων δημοψηφισμάτων (άρθρο 1, παρ. 2, Καταστατικού Χάρτου του ΟΗΕ), απεφάνθησαν την προσχώρησή τους στην Ρωσία, της Κριμαίας προσχωρηθείσας ωσαύτως νομίμως, την 16.03.2014 (Κύρου, Α. Ελληνική Εξωτερική Πολιτική, εκδ. ΕΣΤΙΑ, 1955, σελ. 349: «πρόκειται περί της (…) αυτοδιαθέσεως, (…) τίποτε απολύτως δεν αντιτίθεται στο ενδεχόμενο της ενώσεως»).

Η μεγάλη ειρωνεία… 

Η Δύση περιφρόνησε παντελώς τους ρηθέντες όρους και η σύνοδος στο Bürgenstock απέτυχε παταγωδώς. Η δε Ουκρανία ομιλεί περί νέας αντεπιθέσεως εν έτει 2025! Απολύτως αδύνατον δια την Δύση να παράσχει στην Ουκρανία το δέοντα άψυχο και έμψυχο υλικό προκειμένου να υπερισχύσει του πεδίου (σημείο 33:10). Επί πλέον, διαβάζοντας τ’ αποτελέσματα των Ευρωεκλογών (09.06.2024), εκτιμάται, ότι στα δύο ισχυρότερα κράτη-μέλη της ΕΕ, την Γαλλία και την Γερμανία, τα κυβερνώντα κόμματα, τα συνδράμοντα την Ουκρανία, θα χάσουν βαθμηδόν την διακυβέρνηση της χώρας.

Ο δε Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει διαρρήδην δηλώσει, ότι στην περίπτωση επανεκλογής του, θα θέσει τέρμα στην σύρραξη (ένθ’ ανωτ., σημείο 16:25). Δεν είναι, ωστόσο, βέβαιον κατά πόσον η Ρωσία θα συγκατατεθεί, υπό την έννοια, ότι οι εξελίξεις επί των πεδίων των μαχών άγουν προς όφελός της, διασφαλίζουσες ένα ολοένα ισχυρότερο διαπραγματευτικό χαρτί εις χείρας της, στην περίπτωση όπου η Ουκρανία – όπως επί των ανωτέρω Συμφωνιών Μινσκ – εξαπολυθεί εκ νέου σ’ επίθεση στο απώτερο μέλλον. Ενδέχεται, όμως, η Ρωσία (ένθ’ανωτ., σημείο 5:00) να θέσει προσεχώς και τέρμα στις εχθροπραξίες, έως τον Σεπτέμβριο ε.ε., διασχίζουσα αποφασιστικά ανά πάσα ώρα τον Δνείπερο (σημείο 8:45). Τέλος, την 01.07.-31.12.2024 αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ η Ουγγαρία, αποστασιοποιηθείσα απεριφράστως της κρίσεως.

Και η ειρωνεία: Ενώ η Ρωσία δεν περιελαμβάνετο στην λίστα των προσκεκλημένων δια τον εορτασμό της 80^ης επετείου της συμμαχικής αποβάσεως στις γαλλικές ακτές, την 06.06.1944 , καίτοι απωλέσασα τον μέγιστο αριθμό αμάχων και στρατιωτικών, ήτοι περί τα 30 εκατομμύρια, προσεκλήθη o πρόεδρος Ζελένσκι. Διαρκούντος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Οργάνωση Ουκρανών Εθνικιστών, εκπροσωπούμενη υπό των Stepan Bandera και Andriï Melnyk και η Κεντρική Ουκρανική Επιτροπή, στρατολογούσαν Ουκρανούς εθελοντές στην γερμανική 14^η Μεραρχία Γρεναδιέρων Waffen SS ή Μεραρχία Γαλικίας SS, αποτελουμένη και εκ της αστυνομικής δυνάμεως Schutzmannschaft, ωσαύτως εξ Ουκρανών εθελοντών, δράσασα υπέρ του Ολοκαυτώματος. Σήμερα, η Ουκρανία τιμά ως ήρωες τους ανωτέρω εκτελεστές, έως και διατηρεί στις Ένοπλες Δυνάμεις αυτής σύμβολα παραπέμποντα στον ναζισμό .

Νομίζαμε πως στην Δύση γυρίσαμε σελίδα στους βαρβάρους…