Νέα φάση αποαποικιοποίησης – Η αυτοχειρία της Δύσης και το συνέδριο του ECFR

Οι αμερικανικές και νατοϊκές διαρροές, σύμφωνα με τις οποίες φταίνε οι Ουκρανοί στρατηγοί που δεν εφάρμοσαν σωστά τα δυτικά σχέδια με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει η ουκρανική αντεπίθεση, δείχνουν τη μικροψυχία και την υποκρισία της Δύσης. Φυσικά, οι Ουκρανοί στρατηγοί προσάρμοσαν τα σχέδια στο πεδίο, όπως άλλωστε προβλέπει η τελευταία λέξη της θεωρίας του πολέμου και αντιστρέφουν την κατηγορία προς τους νατοϊκούς που… δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τώρα προκύπτυν πληροφορίες και για αμερικανοβρετανικές αλληλοκατηγορίες για την αποτυχία…

Μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης, αμηχανίας και ηττοπάθειας διαφαίνεται πως το αμερικανικό μπλοκ έχει εισέλθει σε φάση εκνευρισμού και αναζήτησης διεξόδου. Αυτή όμως είναι η πλέον επικίνδυνη φάση για τη Δύση, η οποία καθοδηγείται από την αμερικάνικη στρατιωτική ισχύ, που βεβαίως αποδείχθηκε αναποτελεσματική από τον πόλεμο του Βιετνάμ, μέχρι την ατιμωτική ήττα στο Αφγανιστάν.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Fitch υποβάθμισε το αξιόχρεο των ΗΠΑ σε ΑΑ+, για πρώτη φορά από το 2011, προκαλώντας την οργή του προέδρου Μπάιντεν, την ώρα που αναλυτής της Bank of America υπολόγιζε πως για τα επόμενα δέκα χρόνια το χρέος της Αμερικής θα αυξάνει 5,2 δισ. δολάρια την ημέρα, εκτίμηση που δείχνει το αδιέξοδο του ιλιγγιώδους αμερικάνικου χρέους. Ταυτόχρονα, η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωνε στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πως, παρά τους δυτικούς περιορισμούς, η Ρωσία πέτυχε για πρώτη φορά να αυξήσει την οικονομική της ισχύ σε όρους Ισοτιμίας Αγοραστικής Δύναμης (PPP) στα τέλη του 2022 στα 5 τρισεκ. δολάρια καταλαμβάνοντας την πέμπτη θέση παγκοσμίως…

Η θεωρία πως μια βαριά τραυματισμένη μεγάλη δύναμη που κατακυριεύεται από το υπαρξιακό στρες μπορεί να οδηγηθεί σε ανορθολογικές ενέργειες δεν ισχύει μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τις ΗΠΑ που βλέπουν την παγκόσμια ηγεμονία τους να κλονίζεται. Δεν είναι τυχαίο που ο 100ετής Χένρι Κίσινγκερ πήγε στην Κίνα για να πείσει τον Μπάιντεν να μην τραβήξει άλλο το σχοινί γιατί μπορεί να σπάσει.

Επίσης, ο κίνδυνος της διεύρυνσης του πολέμου έξω από τα σύνορα της Ουκρανίας είναι στο κόκκινο. Το θεατρικό πραξικόπημα της Wagner έδωσε την ευκαιρία να αναπτυχθούν περί τις 15.000 έμπειροι κομάντο της στη Λευκορωσία, εμποδίζοντας έτσι τα σχέδια για πορτοκαλί επανάσταση και εισβολή με σαμποτάζ Λευκορώσων αντικαθεστωτικών που έχουν εκπαιδευτεί στην Πολωνία. Έτσι, τώρα διαφαίνεται πως οι δυτικοί ετοιμάζουν τον χερσαίο αποκλεισμό του ρωσικού Καλίνινγκραντ που βρίσκεται ανάμεσα στην Πολωνία και τη Λιθουανία, καθώς και τον αποκλεισμό της Λευκορωσίας…

Η έκρηξη της αποαποικιοποίησης

Στην αρχή του καλοκαιριού πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη το ετήσιο συνέδριο του European Council for Foreign Relations (ECFR) όπου παρουσιάστηκε μια μεγάλη δημοσκόπηση για το πώς βλέπουν οι Ευρωπαίοι τον διεθνή ρόλο τους από την οποία προέκυψε το τρίπτυχο «να κρατήσουμε την Αμερική κοντά, τη Ρωσία κάτω και την Κίνα μακριά», ένα δόγμα κοντόφθαλμο και ανεδαφικό. Από τις συζητήσεις στα πάνελ (που κανείς μπορεί να τις βρει στο YouTube) προκύπτει μια γενικευμένη τάση χειραφέτησης των χωρών και απόρριψη του αμερικανικού δόγματος “ή μαζί μας ή εναντίον μας”.

Επίσης, ότι το μοντέλο ελεύθερη αγορά και δημοκρατία δεν γίνεται πλέον αντιληπτό με αμερικανικούς όρους, αλλά με εθνικούς… Γενικά, διαμορφώνεται ένα ρεύμα ελεύθερων διακρατικών συμφωνιών με τους δυτικούς και τους μη δυτικούς με βάση το εθνικό συμφέρον, χωρίς είτε από εδώ είτε από εκεί. Και η τάση αυτή είναι εμφανής τόσο στις εμπορικο-οικονομικές συμφωνίες, όσο και στην πολιτική στάση στα διεθνή ζητήματα. Διαφαίνεται δηλαδή πως το δόγμα Πούτιν για απελευθέρωση των κρατών από την οικονομική νέο-αποικιοκρατία κερδίζει ραγδαία έδαφος, καθώς ο άτυπος πόλεμος για πρώτες ύλες μαίνεται.

Τα πραξικοπήματα στο Μάλι, το Μπουρκίνα Φάσο και πρόσφατα στο Νίγηρα αυτό το πολιτικό πρόσημο έχουν, την αποτίναξη της υπερεκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών από τη γαλλική και δυτική απληστία. Πρόσφατα κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένας χάρτης της Αφρικής, όπου αντί τα ονόματα των χωρών είχε τις βασικές πρώτες ύλες που εκμεταλλεύονται οι δυτικές πολυεθνικές εις βάρος Αφρικανών.

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας της Δυτικής Αφρικής ECOWAC που με τελεσίγραφό του κάλεσε τους πραξικοπηματίες του Νίγηρα να εγκαταλείψουν το εγχείρημα και επέβαλε οικονομικές κυρώσεις, διασπάστηκε, καθώς Μάλι και Μπουρκίνα Φάσο αντιτάχθηκαν σε στρατιωτική παρέμβαση. Αν η Νιγηρία που προεδρεύει του ECOWAC, πραγματοποιήσει την απειλή της εισβολής της στο Νίγηρα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως το νέο καθεστώς θα ζητήσει την συνδρομή της Ρωσίας. Δεν αποκλείεται μονάδες της Wagner από την Λιβύη να έχουν ήδη προστρέξει στο έδαφος του Νίγηρα.

Νίγηρας και ουράνιο

Ο πάμπτωχος Νίγηρας που συντηρεί με το ουράνιό του τα 56 πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας, με τιμολόγια στο 5% της διεθνούς τιμής του ουρανίου, στερείται ηλεκτροδότησης για το 86% του πληθυσμού του. Το νέο καθεστώς απαγόρευσε τις εξαγωγές στη Γαλλία, η οποία σημειωτέον διαθέτει αεροπορική βάση και 1500 στρατιώτες στη χώρα. Γάλλοι, Αμερικανοί και Γερμανοί έχουν βάσεις και στρατεύματα στην περιοχή του Σαχέλ για να αντιμετωπίσουν τους τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του ISIS που εγκαταστάθηκαν εκεί μετά την ήττα τους στο Ιράκ και τη Συρία.

Οι άτακτες αυτές ομάδες έχουν ιδιαίτερα εθνικιστικά και αντιαποικιακά χαρακτηριστικά. Σημειωτέον ότι στη Νιγηρία δρα ως γνωστόν η ισχυρή ισλαμιστική δύναμη του Μπόκο Χαράμ. Συνεπώς, η Νιγηρία έχει και στρατηγικούς λόγους να εμποδίσει την συνάντηση των ισλαμιστών της με αυτούς του βορρά. Αυτό σημαίνει ότι έχει δικά της κίνητρα να μπει στο Νίγηρα. Ήδη πολλοί αναλυτές διαβλέπουν τον κίνδυνο ενός πολυδιάστατου πολέμου στη Δυτική Αφρική, ενώ άλλοι προεξοφλούν το τέλος της “Γαλλικής Αυτοκρατορίας” στην Αφρική.

Σε κάθε περίπτωση και με την ελπίδα ότι θα αποφευχθεί ένα νέο λουτρό αίματος, το κλίμα στην Αφρική αλλάζει υπέρ της οικονομικής και πολιτικής χειραφέτησης από τα δυτικά συμφέροντα και τα διεφθαρμένα καθεστώτα που πλουτίζουν εις βάρος των λαών των χωρών τους.

Στο εμπορικό και χρηματο-οικονομικό μέτωπο

Η εμπορικοοικονομική χειραφέτηση έναντι των ΗΠΑ εκφράστηκε πρωτίστως στη Σαουδική Αραβία με την εθνικοποίηση της ARAMCO, αλλά και τις πρόσφατες αρνήσεις στις εντολές Μπάιντεν για την παραγωγή πετρελαίου κ.ά. Η τάση αυτή έχει ήδη καταγραφεί στις συμφωνίες Κίνας-Ιράν, Πακιστάν, Ινδίας με Ρωσία και πολλές άλλες. Επίσης, το γεγονός ότι 40 χώρες έχουν ζητήσει να γίνουν μέλη των BRICS είναι ενδεικτικό, όπως άλλωστε και η αποπληρωμή του ΔΝΤ από την Αργεντινή σε κινεζικά γουάν.

Είναι προφανές ότι πολλές χώρες αναζητούν λύσεις πέρα από τις “αποικιακού τύπου” απαιτήσεις του ΔΝΤ και Της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και την απαλλαγή τους από τη διαμεσολάβηση του δολαρίου στις εμπορικές τους συναλλαγές. Η “αποδολαριοποίηση” αν και παραμένει σημειολογική ακόμα σε επίπεδο αριθμών, έχει προσλάβει ισχυρή δυναμική που προβλέπεται να ενταθεί σε περίπτωση που τεθεί σε λειτουργία το εναλλακτικό του Swift διεθνές σύστημα συναλλαγών που ετοιμάζει η Ρωσία με την Κίνα.

Το αντιSwift θα είναι ένα από τα κρίσιμα θέματα που θα συζητηθούν προς το τέλος του μηνός στο Γιοχάνεσμπουργκ κατά την διάσκεψη των BRICS, όπου αναμένεται να ανακοινωθεί η ένταξη της Αργεντινής, της Αιγύπτου, της Ινδονησίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας στο γκρουπ. Είναι προφανές ότι η επερχόμενη αλλαγή των όρων του διεθνούς εμπορίου θα είναι εις βάρος των δυτικών συμφερόντων…