Ο ακήρυχτος πόλεμος μαφιόζων και πρακτόρων στην Τουρκία

Την σκηνή του θρυλικού μαφιόζικου φιλμ “Ο Νονός” θύμισε η δολοφονία ενός από τα “αφεντικά” της ρωσικής μαφίας Ναντίρ Σαλίφοβ, τον περασμένο Αύγουστο, την στιγμή που αυτός δειπνούσε σε εστιατόριο πολυτελούς ξενοδοχείου στην Τουρκία. Στην ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο νεαρός γιος του “νονού” Βίτο Κορλεόνε Μάικλ, μυείται στην “φαμίλια”, δολοφονώντας έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών και τον διεφθαρμένο αστυνομικό διοικητή που τον “προστάτευε”, την ώρα που γευμάτιζαν σε ένα ιταλικό εστιατόριο.

Ο Σαλίφοβ είχε συλληφθεί το 2018 στην Τουρκία, καθώς κατηγορήθηκε ως ηθικός αυτουργός στην απόπειρα δολοφονίας του Ρόσβαν Κάνιεφ, ενός από τα “αφεντικά” της ρωσικής μαφίας στην γείτονα χώρα, αλλά γρήγορα είχε αφεθεί ελεύθερος. Τον Φεβρουάριο του 2019, η τουρκική αστυνομία είχε συλλάβει μία ομάδα Γεωργιανών επαγγελματιών εκτελεστών, που σχεδίαζαν την δολοφονία του Σαλίφοβ.

Η τύχη του Ρώσου μεγαλομαφιόζου κράτησε πολύ λίγο, καθώς γρήγορα είχε και ο ίδιος το τέλος των θυμάτων του, δολοφονημένος από τον ίδιο του τον σωματοφύλακα, που φέρεται να εκτέλεσε “συμβόλαιο θανάτου” της ουζμπεκικής μαφίας που ανταγωνίζονταν τον Σαλίφοβ. Κατά σύμπτωση, ο μεγαλέμπορος ναρκωτικών που εκτελεί ο Αλ Πατσίνο στον “Νονό” είχε το ψευδώνυμο “Τούρκος”, καθώς το σενάριο τον ήθελε να εμπορεύεται ηρωίνη από την Τουρκία.

Δεκαετίες μετά τον θρυλικό “Νονό”, η Τουρκία και η Κωνσταντινούπολη που ήταν πάντοτε εμπορικός κόμβος Ευρώπης και Ασίας, γίνονται πόλος έλξης του οργανωμένου εγκλήματος, επαγγελματιών εκτελεστών και άπληστων μαφιόζων. Η ανατολίτικη ομορφιά της Κωνσταντινούπολης, λειτουργεί ως “κράχτης” για να ξεπλύνει τα παράνομα κέρδη του το οργανωμένο έγκλημα, συνήθως προερχόμενα από το εμπόριο ναρκωτικών και λευκής σαρκός.

“Σκοτεινές” δολοφονίες Ιρανών αντιφρονούντων

Όμως η Κωνσταντινούπολη δεν είναι μόνο το πεδίο ενός αιματηρού ξεκαθαρίσματος λογαριασμών της ρωσικής μαφίας, αλλά και το πεδίο ενός “ακήρυχτου πολέμου” που φέρεται να έχουν εξαπολύσει οι ιρανικές και οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες εις βάρος αντικαθεστωτικών, αντιφρονούντων και παλιών ανταρτών των πολέμων της Τσετσενίας. Ένα από τα τελευταία θύματα αυτού του “πολέμου” είναι ο Ιρανός επιχειρηματίας Habib Chaab, σφοδρός επικριτής του σιιτικού καθεστώτος, που τον περασμένο Οκτώβριο επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη για ένα ρομαντικό ταξίδι με την μνηστή του.

Ο Chaab έπεσε θύμα απαγωγής, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και λίγο μετά εμφανίστηκε σε βίντεο της ιρανικής κρατικής τηλεόρασης να “ομολογεί” την συμμετοχή του σε υποθέσεις κατασκοπίας και τρομοκρατίας! Έναν χρόνο πριν, νεκρός από πυρά αγνώστων στην Κωνσταντινούπολη είχε πέσει ο Ιρανός αντικαθεστωτικός Μασούντ Μολάι Βαρντζανιάνι, με τις τουρκικές αρχές να υπονοούν ξεκάθαρη εμπλοκή πρακτόρων της Τεχεράνης, αναφέροντας πως οι δράστες κατέφυγαν στο ιρανικό προξενείο!

Από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, οι μυστικές υπηρεσίες της Τεχεράνης κατηγορούνται να επιδίδονται σε εκτελέσεις ανά τον κόσμο αντιφρονούντων, ειδικά στελεχών της “ισλαμομαρξιστικής” οργάνωσης των “Μουτζαχεντίν του Λαού”, ως αντίποινα για τις τρομοκρατικές επιθέσεις που έχουν εξαπολύσει μέλη της οργάνωσης στο Ιράν.

Φαίνεται πως ο λόγος που η υπόθεση Βαρντζανιάνι δεν προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, είναι πως είχε προηγηθεί η φρικτή δολοφονία του Σαουδάραβα αντιφρονούντα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, που πραγματοποιήθηκε απροκάλυπτα από επίλεκτους εκτελεστές του βασιλείου, στο ίδιο το προξενείο της αραβικής χώρας στην Κωνσταντινούπολη! Γρήγορα αποδείχτηκε πως το προξενείο είχαν παγιδεύσει με κοριούς οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι εκβιασμού του πρίγκηπα διαδόχου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, που φέρεται να έδωσε προσωπική εντολή του βασανισμού και της εξόντωσης του Κασόγκι.

Η “ομερτά” των μυστικών υπηρεσιών

Θύμα των αγαστών ρωσοτουρκικών σχέσεων φαίνεται να έχουν πέσει και Τσετσένοι αντάρτες των παλιών πολέμου του Καυκάσου, οι οποίοι εδώ και χρόνια είχαν καταφύγει στην Τουρκία. Σε βιβλίο τους οι Ρώσοι δημοσιογράφοι Andrei Soldatov και Irina Borogan, αναφέρονται στις “μυστηριώδεις” δολοφονίες παλαιών Τσετσένων οπλαρχηγών, που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια στην τουρκική πρωτεύουσα.

Οι δημοσιογράφοι αποδίδουν τις δολοφονίες αυτές στις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, με βρετανικά think tanks να προχωρούν ένα βήμα παραπάνω: συνδέουν την “σιωπή” του Πούτιν για την δολοφονία του Ρώσου πρέσβη από Τούρκο αστυνομικό το 2016, με την “κατανόηση” που παγίως δείχνει η κυβέρνηση Ερντογάν στην δράση των Ρώσων πρακτόρων στην Τουρκία!

Δείγμα των ισορροπημένων σχέσεων που επιδιώκει η Άγκυρα με την Μόσχα και την Τεχεράνη, είναι πως επιμελώς αποφεύγει να κατηγορήσει ευθέως τις ιρανικές και τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες για τις δολοφονικές επιθέσεις. Αποκλειστικά σε μεμονωμένες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση της δολοφονίας του Μασούντ Βαρντζανιάνι, η Τουρκία είχε κατηγορήσει εμμέσως το Ιράν, όμως μόνο μέσω πληροφοριών που είχαν επιμελώς διαρρεύσει Τούρκοι αξιωματούχοι σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, υπό καθεστώς αυστηρής ανωνυμίας.

Την στιγμή που υπάρχουν πολύ σημαντικότερα θέματα να τους χωρίζουν, όπως στην Συρία ή στον Καύκασο, όντως μοιάζει δύσκολη μία ενδεχόμενη σύγκρουση της Τουρκίας με την Ρωσία ή το Ιράν, για ορισμένους αντιφρονούντες και “παροπλισμένους” βετεράνους του πολέμου της Τσετσενίας, η μοίρα των οποίων μάλλον θα χαθεί στην άτυπη “ομερτά” των μυστικών υπηρεσιών. Πόσο μάλλον που η ΜΙΤ χρησιμοποιεί ακριβώς αυτές τις μεθόδους ανά τον κόσμο, έναντι των πολλών εχθρών που έχει δημιουργήσει εσχάτως ο πρόεδρος Ερντογάν, ενώ αγαπημένα της “παιδιά” είναι τα ίδια τα “αφεντικά” της τουρκικής μαφίας.