Ο επικείμενος βιασμός της Ευρώπης

του Μάκη Ανδρονόπουλου  – 

Πικρά χαμόγελα και αρνητική κίνηση της κεφαλής προκαλεί η ιδέα του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ να γιορτάσει στις 5 Φεβρουαρίου 2018 την “Ημέρα της ευρωπαϊκής συνείδησης” στις 14.30-17.00 στο Théâtre de l’Odéon των Παρισίων. Η γιορτή περιλαμβάνει μουσικό ρεσιτάλ υπό τον παραινετικό τίτλο «Ευρώπη: Τι Πάθος!» και συζήτηση με το κοινό. Η είσοδος είναι ελεύθερη, κατόπιν εγγραφής.

Δεν ξέρουμε εάν ο συνιδρυτής του DiEM Γιάννης Βαρουφάκης θα παρευρεθεί στην εκδήλωση για να υποστηρίξει τον εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών. Όμως, όποιοι ενδιαφέρονται να μάθουν για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και την ιστορία της ΕΕ μπορούν να πάνε. Το Ινστιτούτο προσκαλεί να φέρουν οι καθηγητές στην εκδήλωση τους μαθητές τους για να κάνουν ερωτήσεις για τον ευρωπαϊκό χορό, το θέατρο, τη μουσική.

Δεν γνωρίζουμε πια εάν τα 12 ευρωπαϊκά τραγούδια που θα παρουσιαστούν σε αυτό το πολύγλωσσο πολιτισμικό πρότζεκτ περιλαμβάνουν κάποιο καστιλιάνικο ή σκωτσέζικο άσμα. Είναι, όμως, ειρωνικό, εάν όχι περιπαιχτικό, την ώρα της απόλυτης ευρωπαϊκής αποτυχίας να επιχειρείται η διαπαιδαγώγηση της ευρωπαϊκής νεολαίας στον ευρωπαϊσμό με αέρα κοπανιστό.

Οι πρόσφατες αποτυχίες του ευρωπαϊκού εγχειρήματος είναι δραματικές και οι πολιτικές και κοινωνικές ευθύνες του Βερολίνου, του Παρισιού και των Βρυξελλών είναι τεράστιες. Η κρίση χρέους, η χρεοκοπία της Ελλάδας, η μετατροπή μιας χώρας σε αποικία χρέους, το Brexit, η διαχείριση του ζητήματος της Καταλονίας, η ανάδυση της Ακροδεξιάς, η κρίση με την Πολωνία και βεβαίως, η υποκρισία με το Μεταναστευτικό δεν είναι μόνο μείζονα κρούσματα άθλιας διαχείρισης.

Ταυτοχρόνως, θέτουν υπό αμφισβήτηση όλο το φαντασιακό και τις αξίες της ευρωπαϊκής “πατρίδας”. Οι πολιτικές ελίτ λειτούργησαν κατά την περίοδο του ευρώ για λογαριασμό των τραπεζιτών. Οι Γαλλογερμανοί -κυρίως- καταβρόχθισαν 1,5 τρισ. ευρώ της ποσοτικής χαλάρωσης, βίασαν το ευρωπαϊκό κεκτημένο και εγκαθίδρυσαν το “καθεστώς της εξαίρεσης”.

Τι μαγειρεύεται

Τώρα ετοιμάζονται να προβούν στη μείζονα ύβρη. Να ενσωματώσουν σε μια διακρατική συμφωνία, και όχι σε μια νέα ευρωπαϊκή συνθήκη, τη μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (EMF) μέχρι τα μέσα του 2019.

Αυτό σημαίνει ότι περιμένουν να σκάσουν κι άλλα κράτη. Θα χώσουν μέσα και την διακυβερνητική συμφωνία του “Δημοσιονομικού Συμφώνου”, καθώς και άλλα μέτρα σταθεροποίησης και μεταρρυθμίσεων, θα βάλουν κι έναν yπουργό Οικονομικών στην Ευρωζώνη και μετά θα πάνε όλοι να νίψουν τας χείρας τους.

Ο επικείμενος βιασμός της Ευρώπης των λαών από τις ελίτ δεν θα έχει καλά αποτελέσματα. Και πάλι θα εξυπηρετεί το θεαθήναι των αριθμών και όχι την ευμάρεια των πολιτών. Μάλλον έρχεται πολύς πόνος στην Ευρώπη των τραπεζιτών και της βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας του Βερολίνου.