Ο Ερντογάν δεν δίνει στους Κούρδους ό,τι ζητάει για τους Παλαιστίνιους!

O γνωστός Αμερικανός αναλυτής Μάικλ Ρούμπιν ετόλμησε πάλι,˙ εστιαζόμενος στο Κουρδικό, αντιστρέφει την θέση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν περί επιλύσεως του Παλαιστινιακού, βασιζομένη στην ύπαρξη παλαιστινιακού κράτους, – κατά και τις δηλώσεις του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ, Antonio Guterres (24.10.2023), ότι «οι Παλαιστίνιοι πρέπει να δουν τους νομίμους πόθους αυτών, περί ανεξαρτήτου κράτους, να πραγματούνται»-, προς επίλυση κατ’ αναλογία και τούτου του Κουρδικού:

«Είναι δυνατόν να επικρατήσει ειρήνη στην Τουρκία; Και βεβαίως. Όμως, δεν θα επέλθει στις πλάτες των Τούρκων στρατιωτών ή -όπως ο Ερντογάν τους αποκαλεί- των στρατιωτών του Μοχάμεντ, αλλά μάλλον εκ της κατατμήσεως της Τουρκίας. Τί ειρωνεία: Εκεί όπου το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK) εγκατέλειπε την απόσχιση, τασσόμενο υπέρ μίας ομοσπονδίας, ο Ερντογάν οδηγεί σήμερα τους Κούρδους της Τουρκίας προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Επομένως, έχει δίκιο ο Ερντογάν όταν ομιλεί περί λύσεως δύο κρατών [Ισραήλ και Παλαιστίνης]˙ σφάλει, μόνον, σε ό,τι αφορά τα κράτη: Καθ’ ότι, ήλθε η στιγμή δημιουργίας μίας κουρδικής Αρχής, δια να διαπραγματευθεί το διαζύγιο. Η εν λόγω Αρχή θα πρέπει να εκλέξει ηγέτες, ν’ αποκηρύξει την τρομοκρατία και ν’αναγνωρίσει το δικαίωμα υπάρξεως της Τουρκίας. Ο απώτερος στόχος είναι προφανής: Κουρδικό κράτος με οριστική πρωτεύουσα το Ντιγιάρμπακιρ. Ο Έρντογάν δεν μπορεί να φέρει αντιρρήσεις, καθώς, εκ των πράξεών του, έχει ήδη δημιουργήσει δεδικασμένο».

Ο γνωστός (ομότιμος) καθηγητής των Πολιτικών Επιστημών/Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Σικάγο Τζον Μερσχάιμερ, γνωστός δια την δομική ρεαλιστική (Structural Realism) προσέγγισή του επί των πολιτικών τεκταινομένων παγκοσμίως, επισημαίνει σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Ήμουν πάντοτε υπέρμαχος της λύσεως περί δύο κρατών, κατόπιν, όμως, απέκτησα την άποψη, ότι τέτοια λύση δεν μπορεί ν’ αποβεί βιώσιμη, πιστεύων πως, μετά [την αποτυχία ] [σ]το Καμπ Ντέιβιντ, την 11-25.07.2000, το Ισραήλ θα έχανε ενδιαφέρον. Σήμερα [μετά την 7η Οκτωβρίου], τέτοια λύση είναι σχεδόν παντελώς αδύνατη.

Ούτε κατά διάνυα φαντάζεται κανείς πλέον το Ισραήλ να εργάζεται υπέρ ενός όμορου παλαιστινιακού κράτους. Κατόπιν των εν λόγω ωμοτήτων, οι ισραϊλινο-παλαιστινιακές σχέσεις έχουν πλέον διαρραγεί ανεπανόρθωτα, καθιστώντας την λύση περί δύο κρατών ανέφικτη. Ούτε εγώ έχω πλέον λύση να προτείνω, παρατηρών πάλι ένα επεκτεινόμενο κράτος του Ισραήλ, λαμβάνον την υφή Απαρτχάιντ. (…) Η μόνη ευοίωνη απεμπλοκή θα συνίστατο στην δημιουργία δύο κρατών, όχι δια στρατιωτικών, αλλά δια πολιτικών μέσων. Όπως, όμως, προείπαμε, ο συρμός αυτός απεμακρύνθη της αποβάθρας. (…)».

Το Ισραήλ σε άμυνα

Την εν λόγω προσέγγιση φέρονται να συμμερίζονται και άλλοι αναλυτές κύρους, όπως ο Ελβετός συνταγματάρχης ε.α. και πρώην στέλεχος των στρατηγικών πληροφοριών της Ελβετίας, του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ Ζακ Μπω, συγγράψας και βιβλία και άρθρα περί της τρομοκρατίας και του τζιχάντ, κατά τον οποίον υπάρχουν πλείονες μέθοδοι καταπολεμήσεως της τρομοκρατίας, «πλην όμως το Ισραήλ επέλεξε μίαν, ήτοι την δια της χρήσεως ωμής βίας, στρατηγική όχι ευφυής, συντείνουσα στην επιδείνωση του προβλήματος, (…)».

Ωστόσο, σε προηγουμένη ευκαιρία δείξαμε ότι, η πλειοψηφία των Παλαιστινίων δηλοί υπέρ της επιθέσεως της 7ης Οκτωβρίου, ότι, κατά τους ιδίους, η Χαμάς διαδραματίζει θετικό ρόλο στην περιοχή, και φρονεί πως, η ιδία ορθώς διεξάγει πόλεμο κατά του Ισραήλ (βλ και Palestinians support Hamas decision to go to war with Israel, survey suggests, with no political solution on horizon, C.N.N., 21.12.2023). Επίσης, μεταφέραμε δηλώσεις Ισραηλινών αξιωματούχων προς έγκριτους δημοσιογράφους της Δύσεως, ότι το Ισραήλ επιχειρεί στην Γάζα όχι δια να μείνει.

Αποδείξαμε όμως περαιτέρω, ότι η πρόθεση του Ισραήλ στην Γάζα εδράζεται σε κίνητρα αμύνης, εν αντιθέσει προς την ποδηγετουμένη υπό της Χαμάς, από 7 Οκτωβρίου, κατάδηλη γενοκτονική επιχείρηση κατά αμάχων Al-Aqsa. Υπό μίαν έννοια, η επιχείρηση των Ισραηλινών Δυνάμεων Αμύνης (IDF) ομοιάζει μετά της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχειρήσεως της Ρωσίας στην Ουκρανία. Καρά το διάγγελμα του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπενιαμίν Νετανιάχου, «η Χαμάς πρέπει να καταστραφεί, η Γάζα να αποστρατιωτικοποιηθεί και η παλαιστινιακή κοινωνία να αποριζοσπαστικοποιηθεί».

Και κατά το διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαδιμήρου Πούτιν, σκοπός της ρηθείσας ρωσικής επιχειρήσεως είναι «η προστασία των υποκειμένων υπό του καθεστώτος του Κιέβου σε κακομεταχείριση και γενοκτονία πληθυσμών (…) [και συνεπώς] η αποστρατιωτικοποίηση και απόναζιστικοποίηση [των περιοχών των πληθυσμών αυτών] της Ουκρανίας».

Λύση δύο κρατών, χωρίς τη Χαμάς

Εν αντιδιαστολή προς τις απόψεις Μερσχάιμερ-Μπω, παρατίθεται επίσης η ανάγνωση των δραματικών θηριωδιών αυτών υπό του δις Ρεπουμπλικάνου κυβερνήτου της Πολιτείας του Άρκανσας των ΗΠΑ και νυν δημοσιογράφου Μάικ Χάκαμπι, ο οποίος, επισκεφθείς την παθούσα ισραηλινή κοινότητα (Κιμπούτς) Kfar Aza και ερωτηθείς περί του δευτέρου ρεύματος των θηριωδιών της 7ης, ενεργουμένου υπό πολιτών της Γάζας, εδήλωσε τα εξής: «Υπάρχουν ακόμη όμηροι στην Γάζα, που κατάγονται από 25 έθνη. (…) Απήχθησαν ως διαπραγματευτικού μέσου (…)

Το Ισραήλ πρέπει να τύχει της συμπαραστάσεως πάσας της οικουμένης προς εξάρθρωση των εγκληματισάντων κατ’αθώων κτηνών τούτων. (…) Σημειωτέον, ο πληθυσμός της Γάζας εψήφισε δια την ανέλιξη της Χαμάς στην εξουσία. Ό,τι διέπραξε η Χαμάς οφείλεται κατά μέγα μέρος στους Παλαιστινίους ψηφοφόρους. (…) Οι Γαζαίοι [εάν δεν εφόνευσαν και αυτοί] πατούσαν επί πτωμάτων λεηλατούντες τα καταλύματα των Ισραηλιτών. (…) Δεν είμεθα σε θέση να κάμωμε υποδείξεις στο Ισραήλ πώς να διεξάγει τον πόλεμο αυτόν. (…) Θ’αρεσκόμεθα εμείς να λάβουμε συστάσεις περί αντιμετωπίσεως των Ιαπώνων κατόπιν της επιθέσεως στο Perl Habor, την 8η Δεκεμβρίου του 1941; (…) Οι Ισραηλινοί δεν πολεμούν απλώς δια την ζωή τους. Ό,τι κάμουν σήμερα είναι δια ν’αποτρέψουν τα αποτρόπαια της 7ης να επανασυμβούν. Έχει χρέος το Ισραήλ να το πράξει».

Εμείς συμμεριζόμεθα αυτήν την τοποθέτηση. Και όπως παρ’ημίν ευστόχως διετάθη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως του Καναδά, Πιέρ Πουαλιέβρ, «ο ισραηλινός Λαός είναι ο μόνος Λαός, που παραμένει ο ίδιος, ζων στην ιδία γη, πιστεύων στην ιδία θρησκεία και ομιλών την ιδία γλώσσα όπως προ 3.000 ετών». Πράγματι, ο ισραηλινός λαός υπέστη διωγμούς επί διωγμών, εκδιωχθείς αρχικώς εξ Ιουδαίας υπό των Ρωμαίων, που μετονόμασαν την περιοχή Παλαιστίνη (2ος αιώνας π.Χ.) -καίτοι φέρεται ονομαζομένη έτσι ήδη από τον Ηρόδοτο (Ιστορίαι, βιβλίο 7ο, παρ. 7.89.1-7.99.3, 450 π.Χ., «Τώρα, συναθροίσθησαν χίλιες διακόσιες εφτά τριήρεις και να ποιοί λαοί τις έδιναν: Τριακόσιες οι Φοίνικες μαζί με τους Συρίους της Παλαιστίνης, (…)»)-, μέχρις επισήμου επανεγκαταστάσεως τούτου στην αυτήν γη την 14.05.1948. Εμείς, από τις αρχαίες πόλεις-κράτη/αμφικτιονίες γινήκαμε πάλι κράτος την 03.02.1830˙και ακόμη απειλούμεθα.

Ερντογάν και Ισραήλ

Πόσο ακόμη να συναλλάσσεται κανείς επί των αυτονόητων, αντιμετωπίζων εισέτι επιβουλές υπό γειτόνων επιζητούντων ουσιαστικώς τον αφανισμό του; Στην Τουρκία, η ύπαρξή Εβραίων εκτιμάται προ καιρού επισφαλής, της γείτονος, φιλοξενούσας επιχειρησιακά στελέχη της Χαμάς. Επιπροσθέτως, κατά τον Αμερικανό συνταγματάρχη Δρ. Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ (Χ, 15-16.11.2023), Τουρκία και Ιράν συντονίζονται και συνεργάζονται, ο δε πρώην Ιρανός πρόεδρος, Akbar Rafsanjanī (1989-1997), καίτοι εκ των μετριοφρόνων, προέτρεπε, ήδη την 14.12.2001, την πυρηνική ισοπέδωση του Ισραήλ, ενώ οι συνέπειες κατά του Ιράν και του Ισλάμ θα ήσαν διαχειρίσιμες.

Εν κατακλείδι, σε ό,τι αφορά την ισραηλινο-παλαιστινιακή κρίση και μεταξύ σεναρίων status quo και επιλύσεως επί τη βάσει δύο-κρατών, η εξάλειψη της Χαμάς καθίσταται μονόδρομος. Ειδάλλως, θα έρθει και η Δύση απευθείας αντιμέτωπη μετ’ αυτής. Ήδη 4 Ιρανοί, καταχωρηθέντες μεταξύ των τρομοκρατών, ενετοπίσθησαν στα σύνορα των ΗΠΑ, ενώ ενδέχεται η Βόρειος Κορέα μετά της Βενεζουέλας ν’ αποτελούν επίσης συνιστώσες του έργου της Χαμάς. Δια των Συμφωνιών Αβραάμ (13.08.2020), το Ισραήλ έχει αποδείξει, ότι ουδέν κόλλημα έχει μετά της ομαλοποιήσεως των σχέσεων μετά των Αράβων. Και επί προσφάτου ανταλλαγής αιχμαλώτων, άφησε 6 τρομοκράτες, δια να δεχθεί 2 απαχθέντες Άραβες Μουσουλμάνους, τους Alisha και Belal (Tami Yardeni, LinkedIn)! Τέλος, εφ’ όσον η Τουρκία στηρίζει μετά παντός προσφερομένου μέσου την λύση συστάσεως δύο κρατών δια το Παλαιστινιακό, διατί να μην αποδεχθεί τοιαύτη λύση και δια το Κουρδικό;