Ο Τραμπ κατάφερε να ενώσει Ρεπουμπλικάνους και Δημοκρατικούς εναντίον του

Το διπλό κτύπημα της Αμερικανικής Βουλής στην Τουρκία, με την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας και την ψήφιση του νομοσχεδίου για επιβολή σκληρών κυρώσεων στην κατοχική δύναμη, δεν πρέπει να ιδωθεί ως μία απόφαση της στιγμής ή δύο πράξεις που έτυχε να συμβούν την ίδια στιγμή. Επρόκειτο για σχέδιο τιμωρίας της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν, που υλοποιήθηκε με τον απόλυτο τρόπο, καθώς ψήφισαν σχεδόν όλοι -περίπου το 97%- οι βουλευτές, και των δύο κομμάτων.

Είναι από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία, που συνασπίζονται τόσο αρμονικά οι Δημοκρατικοί με τους Ρεπουμπλικάνους για δύο πολύ σοβαρά θέματα, που πριν από ένα χρόνο δεν θα βρίσκονταν ποτέ ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής, με την βλακώδη και έωλη δικαιολογία, ότι «δεν μπορούμε να ενοχλήσουμε τη σύμμαχο Τουρκία». Αυτή η απαράδεκτη και σάπια «λογική» κυριαρχούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, και ούτε οι Δημοκρατικοί, που είναι πιο ευαίσθητοι στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιχειρούσαν να τιμωρήσουν την Τουρκία για την συχνά αντιαμερικανική στάση της.

Όμως τα πράγματα άλλαξαν και αυτό αποδεικνύει η διπλή ψηφοφορία της περασμένης Τρίτης. Οι Αμερικανοί νομοθέτες μάζεψαν αρκετή οργή, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος -σύμφωνα με τις αμερικανικές υπηρεσίες- έχει απομακρυνθεί από τη Δύση, φτάνοντας στο σημείο να έχει πιο στενές σχέσεις με τη Μόσχα παρά με την Ουάσιγκτον. Μόνο ο Ντόναλντ Τραμπ δεν το έχει ακόμα καταλάβει…

Τα ίδια συναισθήματα τρέφουν για τον ισχυρό άνδρα της Τουρκίας και στη Γερουσία. Εάν ο επικεφαλής της, Μιτς ΜακΚόνελ τολμήσει να φέρει σε ψηφοφορία τα σχετικά νομοσχέδια, στο Λευκό Οίκο θα τρίβουν τα μάτια τους από την έκπληξη. Και αυτός είναι ο λόγος που ο Αμερικανός Πρόεδρος εκλιπαρεί τον αρχηγό της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας να μην επιτρέψει τη ψηφοφορία στη Γερουσία. Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ένα: ο κ. Τραμπ, ο οποίος επιμένει να προστατεύει τον αυταρχικό Ερντογάν, είναι εντελώς μόνος σε αυτόν τον «χορό θανάτου» γύρω και πάνω από την Τουρκία.

Είναι βέβαιο πια ότι ακόμα και οι στενοί του συνεργάτες, όπως οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας δεν συμφωνούν μαζί του σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της Τουρκίας. Απλά δεν έχουν το θάρρος ακόμα να τοποθετηθούν και δημόσια για να αποκαλύψουν όσα υποστηρίζουν ιδιωτικά ενώπιον του Αμερικανού Προέδρου. Τους υποστηρικτές του κ. Ερντογάν και της Τουρκίας στην αμερικανική πρωτεύουσα τους αναζητεί κανείς με το φανάρι του …Διογένη και δεν τους βρίσκει.

Βέβαια, όταν τον στηρίζει ακόμα ο Αμερικανός Πλανητάρχης τι ανάγκη έχει τους γραφειοκράτες; Το ζήτημα είναι πόση ζημιά προκλήθηκε στον κ. Τραμπ, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2020, από τη προδοσία των Κούρδων, οι οποίοι στα μάτια της αμερικανικής κοινής γνώμης είναι πιστοί φίλοι της Αμερικής, που θυσιάστηκαν για να ηττηθεί ο μεγαλύτερος εχθρός των ΗΠΑ: οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης στην Ελλάδα και στην Κύπρο αυτό που ζούμε στην Ουάσιγκτον αρκεί να αναφέρω ότι η προδοσία των Κούρδων είναι θέμα που συζητούν οι άνθρωποι στα ινστιτούτα, στις δεξαμενές σκέψεις, στα εστιατόρια και στα σπίτια τους.

Είναι το βασικό θέμα συζήτησης και ας γίνεται ένας χαμός στο Κογκρέσο για τη διαδικασία της καθαίρεσης του κ. Τραμπ. Ήταν τόση η επίδραση των ψηφοφοριών στη Βουλή για την Αρμενική Γενοκτονία και τις κυρώσεις στην Τουρκία, που ο Λευκός Οίκος και ενώ έχουν περάσει τόσες μέρες, δεν τοποθετήθηκε. Δεν είπε ούτε μία κουβέντα μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Και στο μεταξύ, ο Πρόεδρος Τραμπ ασχολείται στο Twitter επί παντός επιστητού.

Σχολιάζει και κρίνει και …παρασημοφορεί ακόμα και τον Κόναν, τον «ήρωα»-σκύλο της Συρίας, ο οποίος στο μεταξύ βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά, και …μάχεται στα πεδία των μαχών. Αλλά, για τη βαριά ήττα του Ερντογάν στη Βουλή, που είναι και δική του, δεν έβγαλε τσιμουδιά ο κ. Τραμπ. Προφανώς ήταν τόσο ισχυρό το χαστούκι που τον ζάλισε. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Αυτό που αδυνατεί να καταλάβει ο κ. Τραμπ, αλλά και ο προστατευόμενος του στην Άγκυρα, είναι ότι το «βαθύ κράτος» της Ουάσιγκτον, το οποίο πολεμά με νύχια και με δόντια, δεν έχει πει τον τελευταίο λόγο για την ανάρμοστη σχέση του με τον Ερντογάν.

Υπάρχει τόση απέχθεια στο πρόσωπο του αυταρχικού Τούρκου ηγέτη, που δεν πρόκειται να σταθεί ούτε μισή μέρα στην Ουάσιγκτον, εάν τελικά πραγματοποιηθεί η επίσκεψή του. Θα τον «καταπιεί» η οργή και των Αμερικανών νομοθετών και των διαδηλωτών, που σχεδιάζουν να συγκεντρωθούν έξω από τον Λευκό Οίκο για να διαμαρτυρηθούν για την εθνοκάθαρση των Κούρδων. Το κλίμα για τον Ερντογάν και γενικότερα την Τουρκία δεν είναι μόνο βαρύ. Έτσι απλά να το πούμε: Δεν είναι ευπρόσδεκτος…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το αποτέλεσμα των δύο ψηφοφοριών της περασμένης Τρίτης ήταν και η απόλυτη ήττα για τους μεγαλόσχημους λομπίστες της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, τις υπηρεσίες των οποίων εξαγόρασε η Άγκυρα. Ο Ερντογάν ξόδεψε μερικά εκατομμύρια για να εξασφαλίσει …11 ψήφους! Από την άλλη πλευρά, οι Αρμένιοι δεν ξόδεψαν τίποτα, χρησιμοποίησαν σωστά τη βοήθεια των Ελλήνων και των Εβραίων ακτιβιστών, και βεβαίως διέθεταν και το πιο βαρύ πυροβολικό: την τηλεπερσόνα Κίμ Καρντάσιαν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο hellasjournal.com