Οι δύο όψεις της κατάπαυσης στη Γάζα

Η συμφωνία ανακωχής κυοφορήθηκε εν μέσω διαφωνιών εντός της ισραηλινής διοίκησης, λόγω των φόβων ότι η παύση των εχθροπραξιών θα επιτρέψει στους δημοσιογράφους στη Γάζα, να αναφέρουν την καταστροφή που έχει προκαλέσει το Ισραήλ στο θύλακα, γεγονός που θα στρέψει έτι περαιτέρω την κοινή γνώμη κατά του Ισραήλ.

Η εξέλιξη αυτή ανησυχεί και το Λευκό Οίκο καθώς θα θέσει ηθικό ζήτημα στην διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς το Τελ Αβίβ. Υπάρχει έκδηλη ανησυχία, ότι το παγκόσμιο κοινό θα συνειδητοποιήσει περισσότερο το μέγεθος των καταστροφών και την αλήθεια. εάν οι δημοσιογράφοι είναι σε θέση να φέρουν τις κάμερές τους στη Γάζα.
Η εκεχειρία και η πρόσβαση της διεθνούς βοήθειας στη Γάζα αναμένεται να αποκαλύψει την κόλαση που επικρατεί στην περιοχή. Πέρα από τους 14.000 νεκρούς, ανάμεσα τους περίπου 6.000 παιδιά, τους περισσότερους από 30.000 τραυματίες και τους 6.000 αγνοούμενους που ακόμα μπορεί να είναι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια των κτηρίων που έχουν ισοπεδωθεί από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, η Γάζα έχει μετατραπεί σε έναν τόπο απόλυτης καταστροφής όπου τουλάχιστον το 25% των κτηρίων έχει καταρρεύσει.

Προσπάθεια κάθε εξουσίας είναι να ελέγχει το τι σκέφτονται οι άνθρωποι για το τι συμβαίνει. Η ανθρώπινη συνείδηση διαμορφώνεται από τα εισερχόμενα μηνύματα, οπότε αν αυτά ελεγχθούν μπορούν να ελεγχθούν και οι άνθρωποι. Αυτός είναι ο λόγος που ο κάθε εξουσιαστής επιδιώκει τον έλεγχο της ροής των πληροφοριών και κατ’ επέκταση τον έλεγχο των ΜΜΕ ώστε να διαμορφώνει και να χειρίζεται την ανθρώπινη συνείδηση.

Μετά την 7η Οκτωβρίου, οι δυτικές χώρες που ήταν ιστορικά ευνοϊκά προκατειλημμένες προς το Ισραήλ έσπευσαν να το υποστηρίξουν, αλλά αυτή η υποστήριξη άρχισε γρήγορα να διαβρώνεται λόγω των επιπτώσεων των ισραηλινών επιθέσεων που είχαν αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες στον άμαχο πληθυσμό. Πολλές χώρες καταδίκασαν το Ισραήλ ή διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις μαζί του (Κολομβία, Βολιβία), ενώ άλλες χώρες ανακάλεσαν τους πρεσβευτές τους (Χιλή, Ιορδανία, Μπαχρέιν, Τουρκία, Ονδούρα…). Η ολοένα αυξανόμενη παγκόσμια λαϊκή πίεση ωθεί τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα μποϊκοτάζ. εκθέτοντας το Ισραήλ σε απομόνωση.

Ανησυχία ΗΠΑ για Ισραήλ

Σε αντίθεση με την αρχική άμεση υποστήριξη, η κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν άρχισε να επαναξιολογεί την απόλυτη υποστήριξή της στον Νετανιάχου, από φόβο ότι τα πράγματα θα οδηγούσαν σε έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο. Η Ουάσιγκτον φοβάται ακραίες ενέργειες του Νετανιάχου στην προσπάθεια του να επιβιώσει πολιτικά.

Μετά από περίπου ένα μήνα, οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν ότι η μόνη σταθερά στο ισραηλινό σχέδιο ήταν η χρήση τεράστιας καταστροφικής δύναμης με στόχο αμάχους και υποδομές στη Λωρίδα της Γάζας. Το CNN ανέφερε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και ανώτεροι αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης έχουν προειδοποιήσει το Ισραήλ, ότι η υποστήριξη διαβρώνεται καθώς ο παγκόσμιος θυμός εντείνεται από την έκταση του ανθρώπινου πόνου που προκύπτει από τις ακρότητες του ισραηλινού στρατού στη Γάζα.

Πρόβλημα πυρομαχικών

Υπάρχουν αξιόπιστες αναφορές που ξεφεύγουν από το δίχτυ του στρατιωτικού απορρήτου, ότι η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (IAF) ξεμένει από έξυπνες βόμβες. Στις πολεμικές αναμετρήσεις οι ερασιτέχνες μιλούν για τη στρατηγική, ενώ οι επαγγελματίες μιλούν για την επιμελητεία. Η αξιοπιστία των ισχυρισμών σε στρατιωτικά θέματα είναι πάντα δύσκολο να εξακριβωθεί. Διαρροές υποστηρίζουν ότι η IAF, έχοντας ξοδέψει περισσότερα από 2.500 κιτ έξυπνων βομβών κοινής άμεσης επίθεσης πυρομαχικών (JDAM) πάνω από τη Γάζα, έχει αποθέματα μόλις 10 ημερών.

Κάθε στρατός ρυθμίζει πόσα πυρομαχικά πρέπει να παραμείνουν στο απόθεμα για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Τα ακριβή στοιχεία είναι ένα μυστικό, αλλά όλα δείχνουν ότι η στρατιωτική διοίκηση του Ισραήλ έχει σημάνει συναγερμό, ζητώντας επείγουσα αναπλήρωση. Το 1973, όταν το Ισραήλ ήταν στα πρόθυρα της εξάντλησης των αποθεμάτων πολεμώντας τη Συρία, την Αίγυπτο και τους Άραβες συμμάχους τους, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν την «Επιχείρηση Nickel Grass», τη μεγαλύτερη στρατιωτική αερομεταφορά στην ιστορία. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ παρέδιδε σχεδόν 1.000 τόνους όπλων και πυρομαχικών στο Ισραήλ την ημέρα, παραδίδοντας συνολικά περισσότερους από 22.000 τόνους.

Αυτό σε μικρότερη κλίμακα επαναλαμβάνεται τώρα. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, μεταφορικά C-17 των ΗΠΑ προσγειώνονται τακτικά στο αεροδρόμιο Ben Gurion στο Τελ Αβίβ και στην αεροπορική βάση Nevatim στην έρημο Negev.
Οι ισραηλινές δυνάμεις καλωσορίζουν τη διακοπή των πολεμικών συγκρούσεων ώστε να αξιολογήσουν τις μέχρι τώρα τακτικές τους και να σχεδιάσουν πως θα εξουδετερώσουν τις σήραγγες της Χαμάς. Όπως έχουν προειδοποιήσει πολλοί αναλυτές παρά τα σκυλιά, τα ρομπότ, τα ραντάρ που διεισδύουν στο έδαφος και άλλες τεχνολογίες, οι σήραγγες μπορούν να καταστραφούν μόνο όταν μπουν στρατιώτες μέσα. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και αιματηρό έργο, όπως αποδείχθηκε την περασμένη εβδομάδα, όταν τέσσερις καταδρομείς σκοτώθηκαν από αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό μετά το άνοιγμα ενός καλύμματος σήραγγας.

Προ ημερών Ισραηλινός αξιωματικός ανέφερε σε δημοσιογράφους που ήταν ενσωματωμένοι στις ισραηλινές δυνάμεις: «Δεν θέλουμε να πάμε εκεί κάτω. Γνωρίζουμε ότι άφησαν πολλές πλευρικές βόμβες». Η εβδομαδιαία εφημερίδα The Jewish Chronicle με έδρα το Λονδίνο ανέφερε στις 16 Νοεμβρίου ότι οι πάγιες εντολές ήταν σαφείς: «Κανείς δεν επιτρέπεται να μπει σε σήραγγα». Θα πρέπει επίσης να αναλυθεί γιατί τόσα πολλά άρματα μάχης Merkava, που πιστεύεται ότι ήταν σχεδόν ανίκητα, καταστράφηκαν. Αξιόπιστες αναφορές αναφέρουν ότι έως και 30 έχουν καταστραφεί.

Ο εφιάλτης του Νετανιάχου

Ενώ ο στρατός ανακουφίζεται από την ολιγοήμερη ανακωχή, οι πολιτικοί φοβούνται ότι αυτή θα εκληφθεί ως αδυναμία επίτευξης των στόχων τους. Ο Νετανιάχου και τα γεράκια στην κυβέρνηση συνασπισμού. ήταν σθεναρά ενάντια σε οποιαδήποτε παύση, οπότε η αποδοχή της θα εκληφθεί από το λαό ως αδυναμία, ανεξάρτητα από το ότι προσπαθούν να αποδώσουν την υποχώρηση στη διεθνή πίεση. Ωστόσο, το ερώτημα είναι αφενός αν η εκεχειρία αυτή θα εξελιχθεί ομαλά αφετέρου εάν θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για μια πλήρη κατάπαυση του πυρός στη Μέση Ανατολή, σενάριο πάντως που φαίνεται να έχει απορρίψει το Ισραήλ, το οποίο διαμηνύει κατηγορηματικά πως ο πόλεμος όχι μόνο δεν τελείωσε, αλλά θα συνεχιστεί με ακόμα μεγαλύτερη ένταση.

Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του Νετανιάχου θα ήταν να φτάσει σε ένα σημείο όπου όχι μόνο δεν θα καταφέρει να καταστρέψει τη Χαμάς, αλλά να την αναγνωρίσει de facto διαπραγματευόμενος μαζί της, έστω και έμμεσα. Αυτό θα ήταν το άδοξο τέλος της πολιτικής του διαδρομής.