Οι πολεμοκάπηλες ελίτ υποθηκεύουν το μέλλον της Ευρώπης

Σ’ αυτή τη φάση, ο Τραμπ διαχειρίζεται την κρίση έτσι ώστε να αναγκάσει τους Ευρωπαίους να αγοράσουν αμερικανικά όπλα, και γενικά να κάνουν ό,τι τους ζητήσει προκειμένου να εξασφαλίσουν δασμολογική ελάφρυνση και να προστατευτούν από τις κυρώσεις του. Τις ευρω-ελίτ κατατρέχει το “άγχος της ειρήνης,” θεωρώντας ότι μια ειρήνευση στην Ουκρανία θα σημάνει όχι μόνο το τέλος της εξουσίας τους, αλλά και την ώρα της λογοδοσίας τους. Γι’ αυτό δείχνουν πλήρη περιφρόνηση προς τους πολυδιαφημισμένους “δημοκρατικούς θεσμούς” της Δύσης, και απελπισμένα εδραιώνουν μια στρατιωτική υλικοτεχνική υποδομή που ισχυρίζονται ότι καμία μελλοντική αλλαγή διακυβέρνησης δεν θα μπορεί να ανατρέψει.

Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέμπερ (εκπροσωπεί τη Γερμανία στην ΕΕ από το 2004) δήλωσε πρόσφατα: «Τα επόμενα δέκα χρόνια θα δαπανήσουμε 6.4 τρισ. ευρώ. Η ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία θα φτάσει σ’ ένα επίπεδο που καμία μελλοντική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να ανατρέψει».

Η φράση «καμία μελλοντική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να ανατρέψει» είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και προκλητικά αντιδημοκρατική. Ο Βέμπερ προειδοποιεί ανοιχτά ότι η EE δημιουργεί ένα υπερεθνικό, γραφειοκρατικό και αδιαπέραστο σύμπλεγμα που θα διασφαλίζει ότι η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης δεν θα μπορέσει ποτέ να αποσυναρμολογηθεί από καμία μελλοντική κυβέρνηση.

Η ευρωπαϊκή-πολεμική αρχιτεκτονική

Μέλη της ευρω-ελίτ όπως ο Βέμπερ, πιστεύουν ότι ανήκουν σε μια “εκλεκτή” ή ανώτερη ομάδα, και συχνά υποτιμούν όσους δεν ανήκουν σ’ αυτήν, δείχνοντας υπεροψία, αλαζονεία και σνομπισμό. Επειδή ενεργούν από θεσμικό συμφέρον, ο πανικός τους είναι τριαδικός: Υλικός (μείωση ποσοστών κέρδους, απώλεια πρόσβασης σε πόρους), γεωπολιτικός (άνοδος των αδέσμευτων) και ιδεολογικός (κατάρρευση του “Τέλους της Ιστορίας”).

Αναπόφευκτα, ο θεσμικός μηχανισμός στρατικοποίησης της Ευρώπης που προτείνουν, κάνει χρήση υπερ-ορθολογικών εργαλείων, προϋπολογισμών, ελλειμμάτων και προμηθειών για την εξυπηρέτηση ενός μεσσιανικού και απάνθρωπου οράματος (το νατοϊκό έγγραφο “Ανάλυση Στρατηγικής Προοπτικής 2023,” SFA 23, είναι γεμάτο με εφιάλτες, όπως πυρηνικός πόλεμος, κατάρρευση πολιτισμών και το τέλος του κόσμου).

Το δόγμα του Αμερικανικού Πενταγώνου για “Επιχειρήσεις Πολλαπλών Τομέων” (MDO ) πρέπει απαραίτητα να υιοθετηθεί από τους ευρω-δορυφόρους για να είναι λειτουργικό σε παγκόσμια κλίμακα. Λόγω της φύσης των υποδομών που απαιτούνται για την ευρύτερη εφαρμογή του MDO στην ευρωπαϊκή επικράτεια, το καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπεί από μελλοντικές κυβερνήσεις.

Ο θεσμικός μηχανισμός μελλοντικού πολέμου της ΕΕ, αποσυνδέει ξεκάθαρα τα μέσα (στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά) από τους ηθικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς. Η αναγωγή της μιλιταριστικής παγκοσμιοποίησης σε ηπειρωτικές υποδομές οδηγεί σε μια νέα μορφή εξάρτησης της Ευρώπης, τόσο εδαφικής όσο και συστημικής, όπου ο στρατηγικός σχεδιασμός και οι αποφάσεις ανήκουν αποκλειστικά στις αυτοκρατορίες.

Ευρω-ελίτ και στρατιωτικοποίηση

Επειδή ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία επηρεάζει άμεσα τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, θα αναφερθούμε ειδικά στη διαδικασία στρατιωτικοποίησης της γερμανικής επικράτειας που επισημοποιήθηκε με το “Γερμανικό Επιχειρησιακό Σχέδιο” Operationsplan Deutschland, (OPLAN DEU ). Το σχέδιο είναι η υλοποίηση του Αμερικανικού MDO σε ευρωπαϊκό έδαφος: Μόνιμη κινητοποίηση και στρατιωτικοποίηση όπου κανένας χρονικός, γεωγραφικός ή κοινωνικός τομέας δεν εξαιρείται.

Η νατοϊκή έννοια “Υποστήριξη του κράτους υποδοχής” (AJP-4.5) αφαιρεί κάθε κυριαρχία από το κράτος υποδοχής. Αναφέρεται αυστηρά σε ένα χώρο που παρέχει τις υλικοτεχνικές υποδομές, εξοπλισμό, διοικητική υποστήριξη, στέγαση και βιολογικούς πόρους για την υποστήριξη ενός ευρύτερου πολεμικού εγχειρήματος που έχει σχεδιαστεί και αποφασιστεί αλλού.

Στο θεσμικό μηχανισμό μελλοντικού πολέμου που εγκαθιδρύει το OPLAN DEU, κάθε επίπεδο πολιτικής διοίκησης, από τις ιατρικές υπηρεσίες έως τις περιφερειακές κυβερνήσεις, υπάγεται σ’ ένα στρατιωτικό καθεστώς επιμελητείας, του οποίου οι απαιτήσεις υπερισχύουν της δημοκρατικής διακυβέρνησης. Αυτή η υποταγή επεκτείνεται στη βιολογική επιβίωση του πληθυσμού. Το γερμανικό ιατρικό σύστημα ενσωματώνεται στη νατοϊκή ετοιμότητα, με σχέδια έκτακτης ανάγκης που σαφώς υποβαθμίζουν την κοινωνική πρόνοια. Το OPLAN DEU διευκολύνει τη μεταβίβαση της πολιτικής εξουσίας στον στρατιωτικό διοικητή ως μόνιμη συνθήκη.

To χρήμα διαπραγματεύεται… 

Είναι αξιοσημείωτο ότι στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων παύσης των πολεμικών επιχειρήσεων ο Τραμπ δεν έστειλε στρατιωτικούς στη Μόσχα, όπως έστειλε στο Κίεβο, αλλά επιχειρηματίες του στενού του περιβάλλοντος. Η εικόνα των Βίτκοφ και Κούσνερ να συζητούν με τους Πούτιν, Ουσακόφ και Ντμίτριεφ έστειλε το μήνυμα ότι το αμερικανικό χρήμα διαπραγματεύεται την ανακωχή στο πεδίο των μαχών. Αντίθετα, ο Τραμπ έστειλε στο Κίεβο τον υπουργό Στρατού Ντρίσκολ, μαζί με τους εν ενεργεία στρατηγούς Τζορτζ (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού) και Ντόναχιου (Διοικητής Αμερικανικού Στρατού Ευρώπης-Κεντρικής Ασίας). Το κρίσιμο μήνυμά τους προς τον Ζελένσκι ήταν να αποδεχτεί αυτό που ο Τραμπ διαπραγματεύεται με τη Ρωσία, αν θέλει να επιβιώσει.

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ότι δεν θα χρεωθούν την πολεμική ήττα στην Ουκρανία. Δεν θα εμφανιστούν να φεύγουν τρέχοντας από το Κίεβο (όπως έκαναν στη Σαϊγκόν το 1975 ή στην Καμπούλ το 2021). Η εντύπωση της νίκης πρέπει να υπερισχύσει της πραγματικότητας της απώλειας του πολέμου.

Ο Τραμπ προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να απεγκλωβιστεί, τουλάχιστον σ’ αυτήν τη φάση, χωρίς να φαίνεται σαν δική του υποχώρηση. Έχει καταφέρει να μη πληρώνουν οι ΗΠΑ για τον πόλεμο, υποχρεώνοντας τους Ευρωπαίους να ξοδεύουν τεράστια ποσά για τα αμερικανικά όπλα που χρειάζονται για να συνεχίσουν να απειλούν τη Ρωσία, στα πλαίσια του διατλαντικού δόγματος της “αλληλουχίας κρίσεων.”

Ηγεμονική η ιδεολογία των ευρω-ελίτ

Για δεκαετίες η στρατηγική του Ατλαντισμού παραμένει η ίδια, καθώς οι Αμερικανοί πρόεδροι έρχονται και παρέρχονται, εναλλασσόμενοι μεταξύ φιλελεύθερης διεθνιστικής ρητορικής και συντηρητικού, εθνικιστικού ζήλου. Τα μέλη της ευρω-ελίτ δεν είναι απλά πληρεξούσιοι που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Ατλαντισμού. Είναι ενεργοί υποκινητές κρίσεων που καταρτίζουν σχέδια κλιμάκωσης συγκρούσεων, υπό το πρόσχημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Η ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης. Η υποταγή της στον Ατλαντισμό προέκυψε από γενιές πολιτικών, επιχειρηματιών και στρατιωτικών που έχουν εγκλωβιστεί στην ίδια ξεπερασμένη κοσμοθεωρία.

Η Κομισάρια Λάϊεν είναι παράγοντας του χάους που κατατρώγει την ΕΕ από μέσα. Τα πολιτικά της ψέματα (η Ρωσία καταρρέει) γίνονται διοικητικά ψέματα (παραποιημένες αναφορές, ψευδή στοιχεία), παρασύροντας την Ευρώπη σε καταστροφικές περιπέτειες. Το αυταρχικό καπρίτσιο της Κάλλας είναι επικίνδυνο επειδή είναι αποκομμένο από την πραγματικότητα. Το ψέμα φθάνει από την κορυφή της ΕΕ στη βάση μέσω της γραφειοκρατίας. Αλλά κατεβαίνοντας υφίσταται μια μετάλλαξη: Μεταμορφώνεται σε διαφθορά. Κάθε βαθμίδα της ιεραρχίας προσθέτει το δικό της στρώμα ψεύδους για να προστατευτεί ή να πλουτίσει. Σύμφωνα με το Atlantic Council: «Το 25% των εν ενεργεία μελών του Ευρωκοινοβουλίου έχουν εμπλακεί σε κάποιο είδος σκανδάλου σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο».

Οι ευρω-ελιτιστές φέρονται στη Ρωσία σαν να μην πρόκειται να συναντήσουν ποτέ ξανά Ρώσο στη ζωή τους. Μετατρέπουν το ευρωπαϊκό έδαφος, σε κόμβο επιμελητείας και πεδίο μάχης για τον επόμενο μεγάλο πόλεμο, αδιαφορώντας για τις καταστροφές που θα επιφέρει στους λαούς. Έχουν ταυτιστεί τόσο βαθιά με την ηγεμονική ιδεολογία, που μπορούν ανενδοίαστα να φανταστούν ένα πυρηνικό πόλεμο, κατάρρευση πολιτισμών και το τέλος του κόσμου.

Δεν μπορούν, όμως, να φανταστούν έναν κόσμο όπου δεν κυριαρχούν οι ίδιοι. Αυτά είναι συμπτώματα μιας πνευματικής νόσου που τη χαρακτηρίζει το εσωτερικό κενό, ο ηθικός συμβιβασμός και η απώλεια νοήματος. Για να καταλάβουμε τους ευρω-ελιτιστές, ίσως πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από την κοινωνιολογία και να στραφούμε στο χώρο της υπαρξιακής παθολογίας.