Πιο σιωνιστές από τους σιωνιστές στο επιτελείο Τραμπ

Ο Τραμπ επιλέγει, λοιπόν, τον Μάρκο Ρούμπιο ως υπουργό Εξωτερικών και την Elise Stefanick ως Πρέσβη της χώρα στον ΟΗΕ. Ο πρώτος, θερμός υποστηρικτής του δικαιώματος του Ισραήλ να επιτεθεί με πρώτο συντριπτικό πλήγμα στο Ιράν. Η δεύτερη, πρόσωπο που πιστεύει πολύ στις “θεωρίες συνωμοσίας”, πρωταγωνίστησε στην “ιερά εξέταση” που επιβλήθηκε σε προέδρους γνωστών Πανεπιστημίων, όπου υπήρξαν κινητοποιήσεις.

Αμφότεροι έχουν τοποθετηθεί υπέρ της απέλασης φοιτητών που σπουδάζουν με visa και έχουν φιλοπαλαιστινιακές πεποιθήσεις. Η δε Pam Bondi, την οποίο υποστηρίζει ο Τραμπ για Γενικό Εισαγγελέα, έχει δημόσια υποστηρίξει, ότι όλοι αυτοί οι φοιτητές που διαδηλώνουν κατά της γενοκτονίας, ουσιαστικά δηλώνουν «είμαι με την Χαμάς» και είτε είναι αλλοδαποί είτε γηγενείς «θα πρέπει να ανακριθούν από το FBI, άμεσα».

Δύο ακόμα πολύ ακραία στελέχη επιστρατεύονται για αυτό το μέτωπο. Η Harmeet Dhillon, επιλογή του Τραμπ για να ηγηθεί του Justice Department’s Civil Rights Division, το οποίο θα παίξει κρίσιμο ρόλο στην επιβολή του νόμου κατά του «αντισημιτισμού» σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Στο παρελθόν έχει χαρακτηρίσει τον νόμο των Δημοκρατικών περί “ρητορικής μίσους”, ως άτολμο «σπασμωδικό αντισυνταγματικό σκουπίδι» και τον όρο «ρητορική μίσους» ως «φιλελεύθερη έννοια».

Σχετικά με το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το κίνημα των πανεπιστημιακών κάμπους, έγραψε στον λογαριασμό της στο Χ, τον περασμένο Απρίλιο: «Μηνύστε το Yale. Μηνύστε όποιο πανεπιστήμιο δεν διασφαλίζει την ασφάλεια των φοιτητών, λόγω της θρησκείας τους. Κάντε τους να μετανιώσουν για τις επιλογές τους. Περικόψτε τις χορηγίες τους. Μηνύστε κάθε έναν ξεχωριστά που πραγματοποιεί και οργανώνει βίαιες διαμαρτυρίες. Αδειάστε τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Καταστρέψτε τα σχέδια καριέρας τους».

Τα σιωνιστικά γεράκια του Τραμπ

Είναι βεβαίως γνωστό, ότι η μόνη “απόδειξη” πως απειλείται η ασφάλεια των Εβραίων φοιτητών (τα υπόλοιπα θρησκεύματα δεν ενοχλεί κανέναν αν απειλούνται) είναι απλώς και μόνον η εκ του πονηρού δήλωση ορισμένων εξ αυτών ότι απλώς “δεν αισθάνονται ασφαλείς επειδή είναι Εβραίοι”! Κάτι που θα έπρεπε να εμπίπτει στην αρμοδιότητα του προσωπικού τους ψυχαναλυτή, καθόσον κυρίως Εβραίοι είναι οι πρωταγωνιστές των κινητοποιήσεων.

Ίσως η πιο ακραία – στα όρια του γελοίου – περίπτωση στελέχους της task force, είναι ο γερουσιαστής της Φλόριντα, Brian Mast που επίλεξε ο Τραμπ για Πρόεδρο της House Foreign Affairs Committee. Θεωρείται το πλέον εχθρικό προς τους Παλαιστίνιους μέλος του νομοθετικού Σώματος. Έκανε αγώνες για την διακοπή κάθε ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους πολίτες της Γάζας και καταπολέμησε φανατικά την έννοια «αθώοι Παλαιστίνιοι πολίτες», θεωρώντας ενόχους τρομοκρατίας όλους τους Παλαιστινίους, ανεξαρτήτων φύλου, ηλικίας και κατάστασης υγείας.

Το ίδιο κάνει και η συντριπτική πλειοψηφία των Ισραηλινών. Υποστηρίζει την μόνιμη διακοπή της αμερικανικής χρηματοδότησης της UNRWA, υπονομεύει κάθε προσπάθεια κατάπαυσης του πυρός και υποστηρίζει την επίσπευση και αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας προς το Ισραήλ. Ο Mast είναι βεβαίως Ευαγγελικός “Χριστιανός” – δηλαδή πιο σιωνιστής από τους Εβραίους ομοϊδεάτες του – και κάποτε υπηρέτησε μάλιστα στον ισραηλινό στρατό. Είναι ο γνωστός γραφικός που έχουμε δει σε φωτογραφίες, να παρίσταται στο Κογκρέσο των ΗΠΑ φορώντας στολή του ισραηλινού στρατού, μετά την 7η Οκτωβρίου.

Ο ρόλος του AIPAC

Οι επιλογές αυτές δείχνουν πόσο αποφασισμένος είναι ο νέος Πρόεδρος να βοηθήσει το Ισραήλ “να τελειώσει τη δουλειά”. Κυρίως όμως φαίνεται πως το καινοφανές γεγονός του αντι-ισραηλινού κινήματος και την εκτεινόμενης επίδρασής του στην κοινή γνώμη των ΗΠΑ έχει ταράξει το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, καθώς το κίνημα αυτό μπορεί να αποτελέσει το πρόπλασμα μιας αντιπολεμικής κινητοποίησης τύπου Βιετνάμ. Και αυτό δεν το θέλει μια χώρα, η οποία βρίσκεται ήδη ανεπίσημα σε εμπόλεμη κατάσταση.

Aυτή η κατάσταση ανοίγει ενδιαφέρουσες δυνατότητες πολιτικών συγκρούσεων. Το AIPAC είναι μοναδική οργάνωση παγκοσμίως, η οποία ενώ υπηρετεί εξωτερική κρατική οντότητα, έχει και επισήμως μάλιστα τρομακτική επίδραση στην εκλογική διαδικασία μιας άλλης χώρας: Mε ελάχιστες εξαιρέσεις, κανείς δεν εκλέγεται στις ΗΠΑ, αν έχει το AIPAC απέναντί του. Αυτά περί “δημοκρατίας” στην Αμερική.

Το AIPAC λοιπόν είναι αποφασισμένο να φτάσει στα άκρα ώστε να μην χαλαρώσει η αρπάγη του επί του πολιτικού προσωπικού της αμερικανικής διοίκησης. Η αρπάγη αυτή σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ, αλλά συγχρόνως επικίνδυνη όσο ποτέ, καθώς όσο μένει ανεξέλεγκτη, οι ΗΠΑ διολισθαίνουν προς αυτό που διακαώς επιθυμεί ο Νετανιάχου: Την σύγκρουση με το Ιράν. Προβλεπόμενες είναι οι συνέπειες μιας παγκόσμιας πυρηνικής κλιμάκωσης. Θα φανεί φέτος, λοιπόν, εάν η όλη η ανθρωπότητα θα μοιάζει μέχρι το τέλους του έτους με τη Γάζα.

Ή εάν η πολιτική πόλωση στις ΗΠΑ πάρει εμφυλιοπολεμικές διαστάσεις. Πολεμική άλλωστε είναι και η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο αντιπρόεδρος του Τραμπ, ο JD Vance, προλογίζοντας το νέο βιβλίο του Kevin Roberts – που θυμίζουμε πως παραιτήθηκε της προεδρίας του Heritage Foundation, ακριβώς για να κρατηθεί μακριά – προεκλογικά- από τη δημοσιότητα η σχέση του ιδρύματος με τον Τραμπ, όταν γράφει, σε μια γλώσσα western: «Είναι μια χαρά να προβάλουμε μια φιλελεύθερη laissez-faire προσέγγιση, όταν είμαστε ασφαλείς στη λιακάδα της μέρας. Όταν όμως αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι και αρχίζουμε να ακούμε τους λύκους, τότε πρέπει να τοποθετήσουμε κυκλικά τις άμαξες (circle the wagons) και να οπλίσουμε τα μουσκέτα μας».

 

Ψυχοπαθείς με πυρηνικά όπλα

Αυτή είναι η κατάσταση της “δημοκρατίας”, όχι τώρα με τους Ρεπουμπλικάνους πιστολέρο και όχι μόνον στις ΗΠΑ. Σύντομα θα σπεύσουν, ως συνήθως, να μιμηθούν αυτά τα μέτρα και οι ευρωπαϊκές μαϊμούδες. Το σκοτάδι πέφτει, οι λύκοι ακούγονται και δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χώρος για πολυτέλειες όπως οι “αξίες”, η “ηθική”, ο “πολιτισμός” και άλλα ηχηρά παρόμοια. Τώρα είναι η ώρα να κάνουν οι άνθρωποι της “μακρινής Δύσης” εκείνο που ξέρουν καλά να κάνουν: να βάλουν κύκλο τα βαγόνια και να οπλίσουν τα μουσκέτα.

Με τη διαφορά ότι πλέον τα βαγόνια είναι γεμάτα πυρηνικά και μάλιστα το ένα από αυτά, έξω από την Αμερική και έξω από την Ευρώπη, αλλά ως φαίνεται το πιο “ακριβό” για τη “Δύση”, κουβαλάει το και θεϊκό “υπερόπλο”: Τη “χαμένη κιβωτό” που δεν είναι άλλο από την ψυχοπάθεια των επιβατών του. Κανένας Indiana Jones δεν πρόκειται να μας σώσει από αυτούς. Κάπου τελειώνει το Hollywood και αρχίζει το πραγματικό. Μένει να δούμε λοιπόν τι θα κάνουν για όλα αυτά, οι εκτός σκηνοθετικών σχεδιασμών Ινδιάνοι…