Ποιος οπλίζει το χέρι των επίδοξων δολοφόνων του Τραμπ

Αντίθετα, ξεκινώντας απ’ τον Αβραάμ Λίνκολν που δολοφονήθηκε το 1865 σε ηλικία 54 ετών, όντας 16ος πρόεδρος της Αμερικανικής Συμπολιτείας – αρκεί να αναφέρομε τους Τζον Κένεντι (1917-1963), Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (1927-1968) και παρά λίγον τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν το 1981 – όλοι υπήρξαν χρήσιμοι και αξιομνημόνευτοι Αμερικανοί πολιτικοί. Αλλά κι οι δικοί μας, με πρώτον τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη και τον μεγάλο πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο, επαληθεύουν τον κανόνα ότι επισύρουν το μένος των δολοφόνων όσον περισσότερο ωφέλιμοι είναι για την πατρίδα.

Και τούτο πρωτίστως διότι έρχονται σε ρήξη με το βαθύ κράτος που θέλουν να εξυγιάνουν – διότι νοσεί απαισίως. Η ιστορία μας έχει δείξει ότι τα κατεστημένα συμφέροντα – είτε διότι φοβούνται τις αμαρτίες τους, ή επειδή δεν θέλουν να μοιράζονται την αφανή αλλά πραγματική εξουσία τους επί του αφελούς λαού – αρχαιώθεν δολοφονούσαν όσους απειλούσαν την ισχύ των, με πρώτον τον Ιούλιο Καίσαρα. Και προς τούτο χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα ότι οι αναμορφωτές πολιτικοί ήταν αντιδημοκράτες. Διότι αυτοί πώς άλλως να παρασκευάσουν πολιτική ομελέτα, εάν δεν έσπαγαν τ’ αυγά των καπήλων της δημοκρατίας;

Ολίγοι μεταρρυθμιστές πολιτικοί, σαν τον Σόλωνα, το κατάλαβαν εγκαίρως κι αναχώρησαν δια το εξωτερικό (επί δέκα έτη ο Σόλων μετά την Σεισάχθεια) – δια να διαφυλαχθεί το έργο τους κι οι ίδιοι. Άραγε συμβαίνει το ίδιο με τον Τραμπ; Πάντως, για να επιμένουν σήμερα οι επίδοξοι δολοφόνοι κι οι ενδεχόμενοι υποκινητές τους, πάει να πει ότι η αγωνία τους είναι μεγάλη μην τυχόν εκλεγεί το υποψήφιο θύμα τους. Άραγε θα επαναληφθεί και άλλη απόπειρα, όσο ο Τραμπ απειλεί με πλήρη αναμόχλευση του βαθέως κράτους;

Το σίγουρο είναι ότι αποδεικνύεται ότι το υποψήφιο θύμα των δολοφόνων είναι ένας χρήσιμος, πολύ χρήσιμος άνθρωπος. Θα είναι κρίμα να χαθεί ο Τραμπ, προτού επιφέρει την πολυπόθητη αλλαγή στην Αμερική. Άλλωστε, ο άνθρωπος αυτός υπήρξε ο μόνος πρόεδρος της που δεν διεξήγαγε έναν νέο πόλεμο επί της πρώτης θητείας του. Επομένως, είναι τέτοια η πώρωση των κατεστημένων συμφερόντων – ώστε να τον θεωρούν άξιο θανατώσεως;