Πώς ο Πούτιν συγκρατεί το ρωσικό “κόμμα του πολέμου”

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν επισημαίνει: «Ο Πούτιν προσπάθησε να εξισορροπήσει τις καλές σχέσεις με ΗΠΑ-Ευρώπη με τη διατήρηση των παραδόσεων της Ρωσίας και την επιβεβαίωση του ρόλου της ως μεγάλης δύναμης». Από όλη τη ρωσική ηγεσία, ο Πούτιν υπήρξε ο λιγότερο επιθετικός και ο λιγότερο έτοιμος να αποδεχτεί ότι πρόθεση του ΝΑΤΟ είναι η καταστροφή της Ρωσίας. Δεν κυβερνάει σαν μονάρχης, αντιθέτως, έχει να αντιμετωπίσει διάφορες φατρίες που διαφωνούν για τις τακτικές και τους στρατηγικούς στόχους της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία.

Όλοι αυτοί συμφωνούν ότι ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται οι ουκρανικές δυνάμεις αναδεικνύει τον ρόλο τους στον ευρύτερο πόλεμο κατά της Ρωσίας: Oι Ουκρανοί ματώνουν στο βωμό της φθοράς του ρωσικού στρατού, ενώ οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους διεξάγουν πόλεμο σε οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο εναντίον του ρωσικού κράτους. Με αυτά τα δεδομένα, ο Πούτιν καλείται να εξισορροπήσει τις απόψεις:

• Όσων προτείνουν σαρωτικές στρατιωτικές επιχειρήσεις με στόχο μια ζώνη ασφάλειας δυτικά του Κιέβου. Είναι κυρίως στελέχη του Γενικού Επιτελείου και των Υπηρεσιών Ασφαλείας, αλλά και πολιτικοί, όπως ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ και ο γερουσιαστής Ντμίτρι Ρογκόζιν.
• Όσων είναι κατά της κλιμάκωσης των πολεμικών επιχειρήσεων και προτιμούν έναν περιορισμένο πόλεμο. Ανάμεσά τους υπάρχουν ευρωπαϊστές υπουργοί, κρατικοί υπάλληλοι (πολλοί με οικογενειακούς δεσμούς με τη Δύση) και ολιγάρχες που ανησυχούν μήπως χάσουν την επιρροή τους αν η κλιμάκωση του πολέμου οδηγήσει σε αυξημένο κρατικό έλεγχο της οικονομίας.

Η αρχική συμφωνία και οι διαφωνίες

Αρχικά, Πούτιν και Γενικό Επιτελείο συμφώνησαν στους δύο βασικούς στόχους: Αποστρατικοποίηση (κανένα όπλο εντός της ζώνης ασφάλειας που να μπορεί να χτυπήσει ρωσικό έδαφος) και “αποναζιστικοποίηση”, που στην καλύτερη περίπτωση σημαίνει απομάκρυνση ακροδεξιών και νεοναζιστών του καθεστώτος Κιέβου που αποσκοπούν στην εκκαθάριση των Ρώσων της Ουκρανίας. Στην πορεία εκδηλώθηκαν επιχειρησιακές διαφωνίες μεταξύ τους, όσον αφορά κρίσιμης σημασίας στόχους, τις επιθέσεις κατά των οποίων ο Πούτιν είτε περιόρισε σημαντικά είτε απαγόρευσε. Τέτοιοι στόχοι ήταν:

• Μονάδες παραγωγής ενέργειας (υποσταθμοί, κόμβοι, δίκτυα διανομής), ειδικά εκείνες, μέσω των οποίων η ηλεκτρική ενέργεια αντικατάστασης εισέρχεται στην Ουκρανία από τους γείτονες της (Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία). Είναι ένα είδος ηλεκτρικού πολέμου.
• Αποθήκες καυσίμων απαραίτητες για τη τροφοδοσία του ουκρανικού στρατού και τη λειτουργεί ντιζελοκίνητων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής έκτακτης ανάγκης.
• Διελεύσεις νατοϊκών φορτίων (τρένα, φορτηγά και άλλα οχήματα) στα σύνορα Ουκρανίας με Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Μολδαβία.
• Νατοϊκές και ουκρανικές βάσεις από όπου εκτοξεύονται drones και πύραυλοι στην Κριμαία και βαθύτερα στη Ρωσία, και από τις οποίες διεξάγονται αγγλο-αμερικανικές επιχειρήσεις αεροπορικής επιτήρησης και ηλεκτρονικού πολέμου στη Μαύρη Θάλασσα.

Όλοι αναγνωρίζουν τις επιτυχίες της επιτιθέμενης ουκρανικής δύναμης στη περιοχή Κουρσκ, την αποτελεσματικότητα των αμερικανικών συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και τη βραδύτητα των ρωσικών αντεπιχειρήσεων. Ωστόσο, είναι περίεργο ότι μια τέτοια συγκέντρωση στρατευμάτων δεν έγινε αντιληπτή από τη ρωσική δορυφορική επιτήρηση και τα αναγνωριστικά drones. Η επικρατούσα εκδοχή είναι ότι: «Η ουκρανική πλευρά των συνόρων στον άξονα Σούμι-Κουρσκ καλύπτεται από πυκνό δάσος που επέτρεψε στους Ουκρανούς να κρύψουν τις δυνάμεις τους, ενώ η πόλη Σούμι μόλις 30 χλμ από τα σύνορα παρείχε βάση υποστήριξης. Η περίπτωση είναι παρόμοια με την ουκρανική επιχείρηση του 2022, όπου το Χάρκοβο και η γύρω δασική ζώνη έδωσαν τη δυνατότητα να οργανωθούν δυνάμεις σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητες».

Ο Πούτιν φρενάρει τους σκληροπυρηνικούς

Η τελευταία φράση υποδηλώνει ότι η ρωσική στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών-Επιτήρησης-Αναγνώρισης (ISR), είτε δε διδάχθηκε από την αποτυχία της στο Χάρκοβο, είτε αυτή τη φορά εντόπισε τη συγκέντρωση στρατευμάτων στη περιοχή Σούμι, αλλά, για κάποιο λόγο, αγνοήθηκε. Η αναφορά του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου, Βαλερί Γερασίμοβ, για την ουκρανική εισβολή στο Κουρσκ εξέθεσε το Επιτελείο σε κατηγορίες για ανικανότητα και αμέλεια όσον αφορά τον εντοπισμό των ουκρανικών δυνάμεων πριν περάσουν τα ρωσικά σύνορα. Πολλοί πιστεύουν ότι, αν και εν μέρει δικαιολογημένες, οι κατηγορίες κατά Γερασίμοβ σκοπεύουν στην υποβάθμιση της σημασίας των γεγονότων που προηγήθηκαν της ουκρανικής εισβολής στο Κουρσκ:

• Άρνηση του Κρεμλίνου να επιτρέψει στο Γενικό Επιτελείο να επεκτείνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην ουκρανική περιοχή του Σούμι, που θα είχε αποτρέψει τη συγκέντρωση ουκρανικών στρατευμάτων.
• Απόρριψη από το Κρεμλίνο του αιτήματος να τεθούν οι παραμεθόριες περιοχές (Κουρσκ, Μπριάνσκ, Μπέλγκοροντ) σε πολεμική ετοιμότητα.
• Παρασκηνιακή πρόταση του Πούτιν για νέες διαπραγματεύσεις με αγγελιοφόρο του τον Βίκτορ Ορμπάν, που μετά την επίσκεψή του στη Μόσχα τον περασμένο Ιούλιο είχε συναντήσεις με Αμερικανούς αξιωματούχους.

Στη Μόσχα, όλοι αναγνωρίζουν ότι σταθερή επιδίωξη του Πούτιν είναι οι διαπραγματεύσεις, που κάποτε τον κάνει να αρκείται σε ημίμετρα και να αποφεύγει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις. Mεγάλα ρωσικά οικονομικά συμφέροντα διακυβεύονται από το αν οι διαπραγματεύσεις καταλήξουν σε κάποια μορφή παγώματος ή παύσης της σύγκρουσης. Οι διαπραγματεύσεις είναι μέρος του υποκείμενου ανταγωνισμού για τα οικονομικά οφέλη από την ανοικοδόμηση των βομβαρδισμένων περιοχών κλπ.

Τυχερό αστέρι ο Πούτιν για τους Ουκρανούς

Τον περασμένο Μάρτιο η αποδοχή του Πούτιν ήταν 83%. Η κοινή γνώμη στηρίζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις: “Ο πόλεμος είναι πόλεμος. Είτε πάμε σε πόλεμο είτε παραδινόμαστε” είναι ένα δημοφιλές σύνθημα στα ρωσικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι νατοϊκές απειλές να επεκτείνουν το βεληνεκές των πυραυλικών επιθέσεων στη Ρωσία αυξάνουν τη δημόσια υποστήριξη στην άρση κάθε στρατιωτικού περιορισμού. Το πρόβλημα της Ρωσίας είναι ότι έχασε τον πόλεμο της προπαγάνδας στο εξωτερικό: «Το 90,16% των λογαριασμών που έκαναν tweet για τον ρωσο-ουκρανικό  πόλεμο είναι υπέρ της Ουκρανίας».

Αν ρωτήσεις Ευρωπαίους και Αμερικανούς, που εχθρεύονται τον ρωσικό λαό, να περιγράψουν ποια είναι η ρωσική άποψη για την ουκρανική κρίση, η συντριπτική πλειοψηφία δεν είναι σε θέση να απαντήσει. Προφανώς, επειδή τα δυτικά ΜΜΕ έχουν φροντίσει να μην γνωρίζει οι πολίτες στη Δύση τις ρωσικές απόψεις. Αυτή ακριβώς είναι η επιτυχία της δυτικής προπαγάνδας: έχει πείσει τις δυτικές κοινωνίες ότι ​​αυτή η άγνοια δεν είναι πρόβλημα!

Το ρωσικό Γενικό Επιτελείο και οι σκληροπυρηνικοί διαφωνούν με το ενδεχόμενο το Κρεμλίνο να διαπραγματευθεί την παραίτηση από την αποστρατικοποίηση και “αποναζιστικοποίηση”, κυρίως να αφήσει στο Κίεβο τον έλεγχο ορισμένων πόλεων στα ανατολικά, με αντάλλαγμα την αναγνώριση των ρωσόφωνων περιφερειών. Προειδοποιεί ότι ενδεχόμενη συμφωνία θα σήμαινε τρία πράγματα:

• Ανταλλαγή ρωσικής κυριαρχίας στην Ανατολική Ουκρανία με ένα κομμάτι χαρτί που θα περιέχει ένα κείμενο προθέσεων προσωρινής διάρκειας με αμερικανικές υπογραφές της ίδιας “αξίας”, όπως οι γαλλο-γερμανικές υπογραφές στη συμφωνία του Μινσκ το 2014.
• Πολλοί Ρώσοι πολίτες θα θεωρήσουν ότι η συμφωνία πρόδωσε τη λαϊκή στήριξη στο πόλεμο.
• Η αναξιοπιστία και ακραία ρωσοφοβία του Κιέβου θα καταστήσει αναπόφευκτη την ανάγκη μιας νέας ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στο μέλλον κάτω από χειρότερες συνθήκες.

Το ΝΑΤΟ πίστεψε ότι το Κρεμλίνο θα συρθεί σε διαπραγματεύσεις εάν αρπάξουν αρκετό έδαφος στο Κουρσκ και οργανώσουν έναν “πόλεμο τσιμπημάτων” (μπαράζ drones/πυραύλων στη δυτική Ρωσία και στη Μαύρη Θάλασσα). ΗΠΑ και ΝΑΤΟ προετοίμασαν τους Ουκρανούς για έναν πόλεμο που, όμως, δεν μπορούν να κερδίσουν. Η εισβολή στην περιοχή του Κουρσκ φαίνεται να οδηγεί στην αυτοπαγίδευση των ουκρανικών δυνάμεων και στην επίσπευση της ήττας τους, αφού η ρωσική προέλαση στο Ντονμπάς έχει επιταχυνθεί πολύ, με αποτέλεσμα να είναι θέμα χρόνου η πτώση του Ποκρόβσκ. Κατά τα άλλα, σκληροπυρηνικοί, όπως οι Μεντβέντεφ και Ρογκόζιν, ισχυρίζονται ότι οι Ουκρανοί πρέπει να ευχαριστούν τo τυχερό τους αστέρι που υπάρχει ο Πούτιν…