Πρόεδρος σε διχασμένη χώρα ο Ερντογάν

Μπορεί ο Ερντογάν να κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία με 52% των ψήφων, αλλά η χώρα που αναλαμβάνει να διοικήσει τα επόμενα πέντε χρόνια ή “μέχρι τον θάνατο” του – ως εδήλωσε μετά την νίκη του – δεν είναι πιά αυτή που παρέλαβε προ 20ετίας. Ο τουρκικός λαός πέρασε από ένα αποτυχόν στρατιωτικό κίνημα το 2016, οπόταν χιλιάδες αντιφρονούντες συνελήφθησαν κι κλείστηκαν στις φυλακές, υπέστη την πανδημία του κινεζοϊου το 2019 με χιλιάδες θύματα, επλήγη από τον σεισμό του Φεβρουαρίου 2023  στα νοτιανατολικά με 60.000 νεκρούς και η χώρα απώλεσε το 1/6 του εθνικού της εισοδήματος από την καταστροφή αυτή.

Η τουρκική οικονομία ζημιώθηκε μεγάλως εκ της διαχρονικώς ετερόδοξης πολιτικής του, μ’ αποτέλεσμα ο μέσος Τούρκος να μην μπορεί να ζήσει πιά άνετα και να βρει δουλειά σήμερα αν είναι νέος. Μαζική είναι εντεύθεν η φυγή των Τούρκων στο εξωτερικό. Τα χειρότερα είναι μπροστά – δεν τ’ άφησε πίσω η παρατεταμένη εκλογική διαμάχη: Η τουρκική λίρα υποτιμήθηκε κι άλλο στις 20,4 τουρκικές λίρες ανά δολάριο, τον υψηλό πληθωρισμό (43% επί ετησίας βάσεως) διαδέχονται κάποιες ελλείψεις στην αγορά κι η ανεργία χτυπάει την πόρτα ως αποτέλεσμα της επερχομένης υφέσεως στην τουρκική οικονομία. Η προσφυγή στο ΔΝΤ – άλλοτε κατάρα για τους Τούρκους – θεωρείται πάλι αναπόφευκτη, μετά την εξάντληση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Τουρκίας.

Στο εξωτερικό, η πολιτική κυριαρχία του Ερντογάν ανησυχεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, προβληματίζει το ΝΑΤΟ για την εισδοχή της Σουηδίας και αντιμετωπίζει την αντιπαλότητα του  προέδρου της Συρίας, Αλ Άσαντ, που έγινε πάλι δεκτός στον Αραβικό Σύνδεσμο. Η Αίγυπτος, η Ιταλία και η Ινδία δεν είναι φιλικές, στον αντίποδα της Ρωσίας, όπου ο πρόεδρος της, Βλαντιμίρ Πούτιν, συνεχάρη τον Ερντογάν για την επανεκλογή του.

Αλλά και η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας υπέστη εκπτώσεις. Τα Στενά του Ελλησπόντου αντικαταστάθηκαν από τον λιμένα της Αλεξανδρουπόλεως – κυρίας οδού ανεφοδιασμού του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι στο πόλεμο μετά της Ρωσίας, η διαμεσολάβηση του Ερντογάν για την ειρήνευση της συγκρούσεως καρκινοβατεί – αν δεν απέτυχε πλήρως και η ευνοϊκή μέχρι ως τούδε στάση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως έχει αναθεωρηθεί λόγω της κατάφωρου παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αυτόθι.

Μόνος παραδοσιακός φίλος της Τουρκίας απομένει η Γερμανία, αν κι εκεί η πολυάριθμος τουρκική κοινότης προκαλεί προβλήματα και αντιμετωπίζεται υπό της γερμανικής κοινής γνώμης με αισθήματα δυσπιστίας.

Πού τοποθετείται η επίσημος Ελλάς;

Πού τοποθετείται η επίσημος Ελλάς έναντι όλων των διαπιστώσεων της τουρκικής κρίσεως; Η ελληνική “υπηρεσιακή κυβέρνηση” μένει αμήχανος μπροστά στην επανεκλογή του Ερντογάν, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρή δοκιμασία της. Ευτυχώς ο νέος υπουργός Εθνικής Αμύνης, Αλκιβιάδης Στεφανής, έχει πείρα της τουρκικής δολιότητος από το 2019, μπορεί να αντιμετωπίσει τους εισβολείς φτωχοδιαβόλους και στη θέση του δεν επελέγη ένας άλλος, ενδοτικός που προξένευαν τα ΜΜΕ των τουρκολάγνων και το γνωστό “φερέφωνο άνευ σκέψεως”.

Δεν είναι πάντως άξιος συγχαρητηρίων ο Ερντογάν για την εκλογή του, διότι το 48% του τουρκικού λαού τον αποδοκίμασε δύο φορές κι ο ίδιος καλείται σήμερα ν’ αναλάβει μία διχασμένη χώρα, με πολύ ολιγότερες δυνάμεις…