Σημάδια ότι το Βερολίνο αλλάζει πολιτική έναντι της Τουρκίας

Η διαχρονικά ανεκτική μέχρι και υποστηρικτική στάση της Γερμανίας απέναντι στον Ερντογάν μπορεί να είναι εύκολα ερμηνεύσιμη και να προκαλεί ακόμα βαθιά ερωτηματικά και απορίες στο φιλογερμανικό και φιλοευρωπαϊκό “λόμπυ” της Ελλάδας. Όμως για αρκετούς Γερμανούς βουλευτές θεωρείται πλέον πρόκληση που «θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη».

Όσο αυξάνονται όμως οι θρασύτατες απαιτήσεις και οι μεγαλοϊδεατισμοί του Ερντογάν, τόσο πιο ισχυρές και οξύτερες γίνονται και οι πιέσεις που ασκούνται στη γερμανική κυβέρνηση από την αντιπολίτευση, κυρίως της Αριστεράς, για αλλαγή στάσης. Το αποτέλεσμα είναι πάντως τελευταία, να υποχρεωθεί η κυβέρνηση Μέρκελ να επιβεβαιώσει ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν «έχει τις ρίζες του στο ακραίο ισλαμικό κίνημα Milli Görüs», το οποίο τα τελευταία χρόνια παρακολουθείται από την γερμανική Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος.

Πλέον γίνεται λόγος και εντός γερμανικής βουλής για το πολυπληθές «ισλαμιστικό-εθνικιστικό δίκτυο του Ερντογάν στη Γερμανία το οποίο αποτελείται από Τούρκους πράκτορες και καταδότες, από φανατικούς ιμάμηδες του DITIB, το οποίο ελέγχει εκατοντάδες τζαμιά στη Γερμανία, και από φασίστες των Γκρίζων Λύκων».

Η κριτική που δέχεται πλέον η κα Μέρκελ δεν είναι μόνο ότι ανέχεται τους ισλαμιστές που αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια, αλλά και πως αντί να προκαλέσει άμεσα την καταστροφή του ερντογανικού ισλαμικού δικτύου, η γερμανική κυβέρνηση εξακολουθεί εμμέσως να το υποστηρίζει οικονομικά!

Το κλίμα για την κυβέρνηση Μέρκελ σε σχέση με την ευμενή πολιτική της απέναντι στον Ερντογάν επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο τελευταία, καθώς είναι σαφές, όπως σημειώνει η βουλευτής κα Σεβίμ Νταγκντελέν (Die Linke), ότι παρά τις όποιες αντιδράσεις το τουρκικό κράτος συνεχίζει ν΄«αποκτά επιρροή στις τουρκικές κοινότητες στη Γερμανία και να επηρεάζει σε ορισμένα σημεία την πολιτική βούληση και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στη γερμανική κοινωνία στο σύνολό της».

Βερολίνο και ιδεολογία Ερντογάν

Πέρα όμως από τα εσωτερικά θέματα της Γερμανίας που άπτονται των γερμανοτουρκικών σχέσεων, αξιοσημείωτο είναι ακόμα το γεγονός ότι η Γερμανία παραδέχεται επισήμως πλέον ότι ο Ερντογάν μετέτρεψε την Τουρκία σε «κεντρική πλατφόρμα δράσης για την ισλαμική τρομοκρατία». Η Γερμανία πλέον αναγνωρίζει και «τις ιδεολογικές και πολιτικές ρίζες του Ερντογάν στην αντιδημοκρατική Μουσουλμανική Αδελφότητα.»

Με δεδομένο μάλιστα, ότι σήμερα 64 Γερμανοί βρίσκονται αυθαίρετα και με φτηνές δικαιολογίες υπό τουρκική κράτηση και ότι άλλοι 66 Γερμανοί υπήκοοι παραμένουν στην Τουρκία λόγω απαγόρευσης εξόδου, είναι σαφές για την Νταγκντελέν ότι «όποιος στηρίζει περαιτέρω τις πωλήσεις όπλων και την οικονομική βοήθεια θα ενθαρρύνει τον νονό της τρομοκρατίας Ερντογάν και σε επόμενες προκλήσεις και αποτρόπαιες πράξεις, όπως ακριβώς βιώνουμε σε σχέση με το μποϊκοτάζ του εναντίον της Γαλλίας, με μία ανεκδιήγητη υποτίμηση της Shoa και των εγκλημάτων του γερμανικού φασισμού».

Για την κα Νταγκντελέν «το μπλοκάρισμα της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ ενάντια σε μια ευρωπαϊκή στάση απέναντι στη νεο-οθωμανική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας διχάζει την ΕΕ και αποτελεί επίσης ένα χαστούκι στο πρόσωπο πολλών δημοκρατών που κρατούνται όμηροι από τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν ή απειλούνται από τους ανθρώπους του Ερντογάν στην Ευρώπη. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες τώρα από την εξαγωγή τρομοκρατίας του Ερντογάν μέσω ισλαμιστών μισθοφόρων στη Λιβύη και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα θέσει σε κίνδυνο την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη.»

Φαίνεται όμως πως κάτι αλλάζει τελευταία και στα κατεστημένα γερμανικά ΜΜΕ. Για παράδειγμα για την συντηρητική FAZ «οι προκλήσεις του Ερντογάν δεν είναι τυχαίες, είναι υπολογισμένες», ενώ η Handelsblatt συνιστά Γαλλία, Γερμανία και ΕΕ «να αντιταχθούν σθεναρά στη συστηματική προσπάθεια του Ερντογάν να εκφοβίσει την ΕΕ και να αποκτήσει επιρροή στους μουσουλμάνους στα κράτη-μέλη.»

Το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι πως μια ενδεχόμενη μετακίνηση των γερμανικών θέσεων απέναντι στην Τουρκία μπορεί να αξιοποιηθεί. Πολύ περισσότερο που ο Μακρόν φαίνεται να είναι αυτός που κυρίως επηρεάζει την κα Μέρκελ, που ως συνήθως περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή πριν πάρει μια οποιαδήποτε σημαντική απόφαση. Οψόμεθα!