Συμφέρει την Δύση η απόλυτη στοίχιση πίσω από το Ισραήλ;

Το 2006 σε μια υπαίθρια αγορά στο σταθμό λεωφορείων στο Τελ Αβίβ, μια κοπέλα που είχε ζωστεί με εκρηκτικά τα πυροδότησε με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 11 άτομα και να τραυματιστούν δεκάδες άλλα. Μετά, έγινε γνωστό από το σημείωμα που είχε αφήσει στην οικογένειά της, πως ήταν μια Παλαιστίνια φοιτήτρια της Νομικής στο Αμμάν της Ιορδανίας, που λίγες μέρες πριν, από επιχείρηση Ισραηλινών είχε δει νεκρό τον αδελφό της με χυμένα τα μυαλά του στην πόρτα του σπιτιού τους! Στο σημείωμα της έλεγε ότι δεν θα μπορέσει να ζήσει άλλο με αυτήν την εικόνα στο μυαλό της.

Φανταστείτε λοιπόν τις φρικιαστικές εικόνες που βλέπουμε στη Γάζα, πόσους ανθρώπους θα επηρεάσουν. Πόσους γονείς, πόσα αδέλφια, πόσους φίλους. Ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς  έχει ανεβάσει το επίπεδο της απειλής για επιθέσεις εναντίον Αμερικανών στις ΗΠΑ σε «εντελώς άλλο επίπεδο», προειδοποίησε ο διευθυντής του FBI Christopher Wray και συμπλήρωσε: «Εκτιμούμε ότι οι ενέργειες της Χαμάς και των συμμάχων της θα λειτουργήσουν ως έμπνευση  για επιθέσεις που όμοιές τους  δεν έχουμε δει από τότε που το Ισλαμικό Κράτος ξεκίνησε το λεγόμενο χαλιφάτο της πριν από αρκετά χρόνια», ανέφερε ο Wray στην Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας της Γερουσίας

Πλην όμως, όλα αυτά καθόλου δεν συγκινούν την αμερικανική κυβέρνηση και τους ακολούθους “νάνους” που ηγούνται των ευρωπαϊκών χωρών. Και η Ευρώπη με την Αμερική θα είναι οι στόχοι του νέου κύματος εκδίκησης για το έγκλημα που διαπράττεται στην Παλαιστίνη. Και δυστυχώς, η δική μας χώρα, που από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου και τις πρωτοβουλίες  για δίκαιες βιώσιμες λύσεις στην Παλαιστίνη, ήταν εκτός κάδρου των εξτρεμιστών μουσουλμάνων, ανεύθυνα και  χωρίς κανένα λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης τάχθηκε μονομερώς στο πλευρό του ακροδεξιού Νετανιάχου και της ομάδας που κυβερνάει, ίσως απωλέσει την “ασυλία” που είχε.

Η Τζολί και οι Αμερικανοεβραίοι

«Η Γάζα ήταν υπαίθρια φυλακή για δεκαετίες, τώρα γίνεται ομαδικός τάφος» είπε πρόσφατα η γνωστή Αμερικανίδα ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί. Και συμφωνούν μαζί της εκατομμύρια διαδηλωτές σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην Ευρώπη και την Αμερική που βγαίνουν στους δρόμους ζητώντας να σταματήσει αυτό το έγκλημα.

«Όχι στο όνομά μας» ήταν το σύνθημα μαζικών διαδηλώσεων Αμερικανοεβραίων που εισέβαλαν ειρηνικά  στο Κογκρέσο και στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Νέας Υόρκης, διαμαρτυρόμενοι για την πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης και την τυφλή υποστήριξη που παρέχει το σύστημα Μπάιντεν για την ολοκλήρωση ενός νέου ολοκαυτώματος.

Μάλιστα μια παλαιότερη συνέντευξη του πολιτικού ακτιβιστή Hajo Meyer (1924-2014) που έγινε viral σημειωνόταν: «Ο αρχηγός του ισραηλινού στρατού είπε (τότε) ότι οι Παλαιστίνιοι είναι καρκίνωμα. Αυτός είναι τρόπος ομιλίας των ναζί. Τέτοια έλεγαν για μένα όταν ήμουν ένα εβραιόπουλο στη ναζιστική Γερμανία». Σημειώνεται πως ο Meyer γεννήθηκε στο Bielefeld της Γερμανίας το 1924, και δεν επιτρεπόταν να συνεχίσει τις σπουδές του στο σχολείο μετά τον Νοέμβριο του 1938. Φυγαδεύτηκε από την οικογένειά του στην Ολλανδία, ωστόσο συνελήφθη από τη Gestapo το 1944 και πέρασε 10 μήνες στο Άουσβιτς. Οι γονείς του μεταφέρθηκαν επίσης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και δολοφονήθηκαν.

Αντιδράσεις προκάλεσε και η κίνηση του πρέσβη του Ισραήλ στον ΟΗΕ Γκιλάντ Ερντάν να φορέσει το κίτρινο αστέρι που η ναζιστική Γερμανία είχε επιβάλλει να φορά ο εβραϊκός πληθυσμός στην Ευρώπη, σε συνάντηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Στα παραπάνω απάντησε με ανάρτηση του στα social media ο Ντάνι Νταγιάν, διευθυντής του Παγκοσμίου Κέντρου Μνήμης του Ολοκαυτώματος,  υποστηρίζοντας ότι:  «Η κίτρινη στάμπα συμβολίζει την απόγνωση των Εβραίων και το ότι αυτοί βρίσκονται στο έλεος κάποιων άλλων. Όμως σήμερα έχουμε ένα ανεξάρτητο έθνος και έναν δυνατό στρατό».

Ο Βιλπέν και η Φον ντερ Λάιεν

“Φωνή βοώντος στην Ευρώπη” ήταν η συνέντευξή του για τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς και την κρίση στη Γάζα που παραχώρησε στο BFMTV ο Ντομινίκ Ντε Βιλπέν, πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας και ένας από τους καλύτερους διπλωμάτες της Δύσης, ο οποίος ηγήθηκε της γαλλικής αντίθεσης στον πόλεμο του Ιράκ και τόνισε:

«Οι δυτικοί πρέπει να ανοίξουν τα μάτια τους στην έκταση του ιστορικού δράματος που εκτυλίσσεται μπροστά μας για να βρούμε τις σωστές απαντήσεις. Θα σκοτώσουμε το μέλλον βρίσκοντας λάθος απαντήσεις; Πρόκειται για ένα παιχνίδι αιτιών και αποτελεσμάτων. Αντιμέτωπος με την τραγωδία της ιστορίας, δεν μπορεί κανείς να πάρει αυτό το αναλυτικό πλέγμα της “αλυσίδας της αιτιότητας”, απλώς και μόνο γιατί αν το κάνεις, δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό. Το παλαιστινιακό ζήτημα παραμένει η μητέρα των μαχών για τον αραβικό λαό».

Κατά τα άλλα είχαμε την επίσκεψη της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν στο Τελ Αβίβ, όπου συναντήθηκε εν μέσω των βομβαρδισμών στη Γάζα μόνο με τον Νετανιάχου, παρακάμπτοντας τα κέντρα λήψης αποφάσεων της ΕΕ, δρώντας αυτοβούλως για θέματα όπως η εξωτερική πολιτική της ΕΕ η οποία δεν εμπεριέχεται στις αρμοδιότητές της. «Συμπεριφέρεται ολοένα και περισσότερο σαν βασίλισσα», ήταν η χαρακτηριστική φράση Ευρωπαίου διπλωμάτη, σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico.

Προκλητική είναι η απουσία παραβάσεων για το ανθρωπιστικό δράμα από τις χριστιανικές εκκλησίες σε Ευρώπη και Αμερική, ακόμα και όταν βομβαρδίζονται ναοί και τεμένη στη Γάζα, ενώ δεν πέρασε απαρατήρητη η ενέργεια των γερμανικών αρχών να ακυρώσουν την βράβευση της συγγραφέως Αντάνια Σιμπλί που επρόκειτο να λάβει ένα σημαντικό βραβείο στην έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, επειδή ήταν Παλαιστίνια!

Θυμός στον αραβικό κόσμο

Και αν αυτές είναι οι πολιτικές πλευρές για όσα συμβαίνουν στη Γάζα υπάρχουν και οι οικονομικές, με τον θυμωμένο αραβικό κόσμο να μην επιτρέπει πλέον στις κυβερνήσεις του ανοίγματα συνεργασιών με το Ισραήλ και τους υποστηρικτές του. Και ο αραβικός κόσμος με την τεράστια ενεργειακή περιουσία, μπορεί να επηρεάσει δραματικά τις ήδη ταραγμένες ισορροπίες που προκλήθηκαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία κυρίως στη Δύση. Σε ό,τι δε μας αφορά, ναι μεν πολλά εξαρτώνται από τη σχέση της Ελλάδας με το Ισραήλ, αλλά χωρίς την καλή σχέση με αραβικές χώρες όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη, τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, δεν μπορεί να υπάρξει όφελος.

Δυστυχώς για την ειρωνεία του πράγματος και του δράματος στο Παλαιστινιακό το μόνο που πραγματικά ανησύχησε τον πρόεδρο Μπάιντεν ήταν οι αντιδράσεις των Αμερικανοεβραίων αλλά και του μουσουλμανικού λόμπι στις ΗΠΑ, ως χορηγών του, στην δύσκολη προεκλογική περίοδο για την προεδρία. Για τις αμερικανικές κυβερνήσεις διαχρονικά, το Ισραήλ είναι ο χωροφύλακάς τους στη Μέση Ανατολή και τίποτε περισσότερο.