Θα προκαλέσει το ρήγμα στη Δύση αποκόλληση της Ευρώπης το 2024;

Η συσσώρευση εξωτερικών και εσωτερικών κινδύνων στην ΕΕ πλησιάζει τα όριά της και διαφαίνεται πως το 2024 θα προκύψουν ευκαιρίες οι κίνδυνοι να μετατραπούν σε κρίσεις και να απαιτήσουν απαντήσεις. Η ευρωπαϊκή δυσφορία για τα τεκταινόμενα εκφράστηκε sotto voce με την άρνηση Ευρωπαίων να συμμετάσχουν, ως Δύση, στην αμερικανική Επιχείρηση Prosperity Guardian στην Ερυθρά Θάλασσα.

Σε σχετική ανάλυσή του, ο έγκριτος συνάδελφος Χρήστος Καπουτσής επισημαίνει ότι «το όλον εγχείρημα είναι στο “αέρα”, διότι, αρκετές κυβερνήσεις υπαναχώρησαν, παρότι αρχικά δήλωσαν συμμετοχή. Η Ισπανία δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στην Επιχείρηση Prosperity Guardian, η οποία περιέπλεξε ακόμη περισσότερο την κατάσταση, καθώς το υπουργείο Άμυνας της, δήλωσε πρόθεση συμμετοχής σε ναυτική δύναμη μόνο υπό το ΝΑΤΟ ή την ΕΕ.

»Η Γαλλία διευκρίνισε ότι, σε περίπτωση συμμετοχής της, τα πολεμικά της πλοία θα είναι υπό εθνική διοίκηση και όχι υπό αμερικανική, ενώ η Ρώμη διευκρίνισε ότι η ιταλική φρεγάτα που βρίσκεται στην Ερυθρά Θάλασσα, δεν αποτελεί τμήμα της Prosperity Guardian. Ιδιαιτέρως επιφυλακτική έως και απρόθυμη να συμμετάσχει είναι και η Γερμανία. Επίσης έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι, όλα τα συμμαχικά των ΗΠΑ αραβικά κράτη, όπως η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους στην Prosperity Guardian, με μοναδική εξαίρεση το Μπαχρέιν».

Η Δύση και ο λογαριασμός

Οι αιτιολογίες των αρνητών διαφοροποιούνται από τους αμερικανικούς πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους, ενώ διαφαίνεται από αυτές ότι υπό ευρωπαϊκή διοίκηση θα ήταν ενδεχομένως άλλη η διαδικασία συμμετοχής. Η άρνηση να τεθούν οι προαναφερθείσες χώρες δεν αφορά μόνο το Παλαιστινιακό και το εμπορικό κόστος που προκαλούν οι πύραυλοι των Χούθι, αλλά είναι μια προειδοποίηση προς την Ουάσιγκτον πως οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να παρασυρθούν άλλη μία φορά σε πολεμικές επιχειρήσεις όπως το τραγικό φιάσκο του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

Εννοείται, ανεξάρτητα από την επίσημη ρητορική, ότι οι Ευρωπαίοι επ’ ουδενί δεν θα ήθελαν να επεκταθεί ο πόλεμος της Ουκρανίας με άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ. Βλέποντας την τυχοδιωκτική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν να συντηρήσει τον πόλεμο φθοράς της Ρωσίας με απίστευτο κόστος για την Ουκρανία και την πρόκληση προς τη Μόσχα με την εγκατάσταση 15 αμερικανικών βάσεων στη Φινλανδία, τη συγκέντρωση στη Βαλτική τριών αεροπλανοφόρων με 200 μαχητικά αεροπλάνα και την στρατιωτικοποίηση της Βόρειας Ευρώπης, αντιλαμβάνονται πως αν τα πράγματα ξεφύγουν το κόστος σε αίμα και πόρους θα το πληρώσει πάλι η Ευρώπη.

Κι αυτό εφόσον ένας πόλεμος ΝΑΤΟ-Ρωσίας διατηρηθεί σε συμβατικό επίπεδο. Οι Ευρωπαίοι και ένα κρίσιμο τμήμα του αμερικάνικου κατεστημένου αντιλαμβάνονται ότι η ουσιαστική ήττα της Ουκρανίας δεν αντέχεται πολιτικά από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Η αντισυνταγματική επιχείρηση με στόχο τον αποκλεισμό του Τραμπ από τις εκλογές του Νοεμβρίου, ώστε ο συμβιβασμός με τη Μόσχα να γίνει μετά τις εκλογές, μοχλεύει νέους τριγμούς στα ρήγματα που ταλανίζουν ήδη την αμερικάνικη κοινωνία.

Η δε συντήρηση του πολέμου για 12 ακόμη μήνες θα έχει ασύμμετρο κόστος για την ταλαίπωρη Ουκρανία, με πιθανότερη εξέλιξη την απώλεια και της Οδησσού και τη μετατροπή της σε περίκλειστο κράτος. Οι ισοπεδωτικοί ρωσικοί βομβαρδισμοί της 29ης Δεκεμβρίου και το πέρασμα ρωσικού πύραυλου σε βάθος 40 χλμ από πολωνικό έδαφος ήταν κρίσιμες προειδοποιήσεις.

Εμπλοκή με τη Ρωσία

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν είναι ψυχικά έτοιμες για μία εμπλοκή με τη Ρωσία, όπως άλλωστε δεν ήταν ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Ουκρανοί. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που εγκατέλειψαν τις χώρες τους για να μην οδηγηθούν στη σφαγή ενός παρανοϊκού πολέμου, στην περίπτωση των ευρωενωσιακών κοινωνιών θα προκληθούν μεγάλες και ανεξέλεγκτες κοινωνικές εξεγέρσεις. Αυτό οι κυβερνήσεις των “27” το ξέρουν.

Επιπλέον, μετά την ουσιαστική αποτυχία των δυτικών κυρώσεων προς τη Ρωσία, το G7 προωθεί την ιδέα της κατάσχεσης των παγωμένων ρωσικών καταθέσεων ύψους 300 δισ. ευρώ με στόχο να αποτελέσουν τη μαγιά για τα 3,5 τρισ. δολάρια που υπολογίζεται ότι χρειάζονται για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Η κατάσχεση θα αποτελέσει καταλυτικό πλήγμα για την δυτική φερεγγυότητα. Αν τελικά αυτό συμβεί όλο το μαύρο χρήμα που είναι παρκαρισμένο στο θησαυροφυλάκιο της Ελβετίας και στους φορολογικούς παραδείσους που ελέγχει η Δύση θα μεταναστεύσει τάχιστα στις τράπεζες της Κίνας και των BRICS+5, επιταχύνοντας την αποδολαριοποίηση του διεθνούς συστήματος.

Η Ουάσιγκτον παίζει στην κόψη του ξυραφιού γιατί αντιλαμβάνεται ότι οι εξελίξεις σε όλα τα πεδία και τα μέτωπα είναι εις βάρος της. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, όχι μόνο για την Δύση, αλλά και όλο τον κόσμο. Ζει ακόμη με τη φαντασίωση της “μονοπολικής ιστορικής στιγμής” και η απελπισία της δεν είναι καλός σύμβουλος. Η Ευρώπη αντιλαμβάνεται ότι η αναβίωση του ΝΑΤΟ είναι μια ψευδαίσθηση που προκάλεσε ο τρόμος. Η Ευρώπη και η Ρωσία πρέπει να βρουν λύσεις που δεν διανοείται η Ουάσιγκτον. Όλα είναι ανοιχτά, και τα χειρότερα και τα λογικά.