Τι προδιαγράφει για τις ΗΠΑ η επιστροφή του Τραμπ στο Λευκό Οίκο

Οι λόγοι είναι πολλοί που ένας τέτοιος άνθρωπος, με τόσο μεγάλο “Εγώ” ξαναεκλέχτηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι τα εκατό εκατομμύρια Αμερικανών που έχουν φτωχοποιηθεί. Το ρήγμα από τις ανισότητες δεκαετιών. Φταίνε και τα δύο μεγάλα κόμματα, μα ένα κόμμα, το Δημοκρατικό, είναι αυτό που εκπροσωπούσε τους φτωχούς και όσους δεν έχουν πτυχίο, υποτίθεται, μα τους ξέχασε στην πορεία. Και η Δεξιά, που ξέρει να αυτοσυντηρείται, δεν θα έχανε μία τέτοια ευκαιρία.

Στην ορκωμοσία παρευρέθηκαν όλοι, από τους CEO των ισχυρότερων εταιρειών στα καλύτερα καθίσματα, μέχρι τον άνθρωπο με το αλυσοπρίονο (ο πρόεδρος Μιλέι της Αργεντινής)… Όλη η ελίτ “των ακτών της Αμερικής” ενωμένη, μαζί με τους πρώην προέδρους, και όλη η ελίτ τον στηρίζει πλέον τον Τραμπ. Ανοιχτά, χωρίς προσχήματα και δεν είναι μόνο οι φοροαπαλλαγές. Δυστοπία! Μήπως έκανε κανείς να φύγει με τα όσα παράλογα έλεγε; (Και σαφώς, κανένας Έλληνας δεν παρευρέθηκε στην ορκωμοσία, εντός της Ροτόντας του Καπιτωλίου, και το λέω αυτό, για να μην πιπιλίζουν μερικοί στην Αθήνα την καραμέλα περί ισχυρού ελληνικού λόμπι στην Ουάσιγκτον.)

O λόγος του Τραμπ είχε φαντασιακό Άγριας Δύσης τύπου «Η Αμερική θα επεκταθεί» και ιμπεριαλισμού –να πάρει πίσω τη Διώρυγα του Παναμά, να βαφτίσει τον Κόλπο του Μεξικού σε Κόλπο της Αμερικής– και στοιχεία υπερβολής όπως πάντα. Είναι ο μετρ της υπερβολής και του θεάματος! Αυτό δε με τα δύο φύλα, είναι δουλειά της επιστήμης και όχι της πολιτικής. Μίλησε ξεκάθαρα για το μεταναστευτικό και τους δασμούς. Αυτό για το “freedom of speech” είναι και η Πρώτη Τροπολογία άλλωστε στο αμερικανικό Σύνταγμα, είναι το μόνο λογικό που ακούστηκε. Επίσης είναι λογικό αυτό με τον Άρη, γιατί στο κοντινό μέλλον “θα αναγκαστεί” η Ανθρωπότητα να επεκταθεί και αλλού.

Η Μελάνια εντυπωσίασε πολύ με το “καπέλο εφημέριου” που φορούσε, και τα φιλιά του Τραμπ σε αυτήν ήταν στον αέρα. Έμοιαζε και με ηρωίδα γαλλικού μυθιστορήματος σε κηδεία. Τι έχασε ο Σαίξπηρ, σκέφτηκα, που γεννήθηκε σε λάθος αιώνα και δεν έγραψε ποτέ για το πως ένας δολοπλόκος ηγεμόνας μπορεί να κερδίσει ένα ολάκερο βασίλειο με σύναξη ψεμάτων. Ο αμερικανικός λαός ένιωθε ότι υπάρχει παρακμή και προδοσία. Αυτός ο λαός πάντως δεν είναι χαζός, με την εκλογή του Τραμπ ταρακουνάει τους πάντες και τα πάντα, εντός και εκτός, και ιδίως οι μεγάλες δυνάμεις, Ρωσία και Κίνα ας μην βιάζονται να πάρουν τη θέση της Αμερικής στον κόσμο. Η Αμερική δεν αφήνει την καρέκλα. Το ένα πόδι της μάλιστα, η εκτίμησή μου είναι, πως πατάει ήδη γερά στη Γροιλανδία.

Το μέλλον των Δημοκρατικών

Είναι τα τέσσερα χρόνια που έπονται, αρκετός χρόνος ώστε να βρουν πάλι την μπάλα οι Δημοκρατικοί, και θα το κάνουν αν ακούσουν έναν σοφό “γέρο” από το Βερμόντ, τον Bernie Sanders, αλλά και τους Michael Sandel και Thomas Piketty και ειδικά τα όσα σπουδαία συζητήσανε οι δύο στοχαστές στο Παρίσι πριν καιρό. Οι κύριοι αυτοί –ο πρώτος πολιτικός φιλόσοφος στο Harvard και ο δεύτερος οικονομολόγος– εξηγούν άριστα γιατί κυριάρχησε ο Τραμπ, γιατί παντού η Δεξιά σηκώνει κεφάλι, αλλά και τι μπορεί να αλλάξει τώρα. Σύντομα θα κυκλοφορήσει και το βιβλίο τους, “Equality: What it means and why it matters.”

Ταυτόχρονα, η διακυβέρνηση Τραμπ με όλη την κωμωδία και την τραγωδία της, θα είναι σαιξπηρικής εμβέλειας – και αναμφισβήτητα διασκεδαστική για όλους τους Αμερικανούς και όχι μόνο. Τα διατάγματα είναι η αρχή…