Το αμερικανικό όνειδος

Άναυδη η ανθρωπότητα παρακολουθεί την αδιανόητη συμπεριφορά του Προέδρου των ΗΠΑ απέναντι στους Κούρδους της Συρίας, τους μοναδικούς ως τώρα γνήσιους συμμάχους τους στο συριακό δράμα. Η αποφασιστικότητα, η μαχητικότητα και η προσωπική θυσία των Κούρδων επέφερε τη συντριβή του φασιστικού ισλαμικού κράτους (ISIS), που αιματοκύλισε τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το σύμβολο αυτού του αγώνα, το Κομπάνι, είναι αυτό που βομβαρδίζεται από την τουρκική αεροπορία για λόγους εκδίκησης. Είναι γνωστό πως η Τουρκία συνέδραμε τους τζιχαντιστές κατά την πολιορκία της πόλης αυτής και είχε σοβαρές απώλειες.

Η απόφαση Τραμπ να δώσει πράσινο φως στον Ερντογάν να εισβάλει στην βόρεια Συρία, είχε το πρόσχημα της καταπολέμησης της “τρομοκρατίας”. Η Τουρκία ισχυρίζεται πως, εκτός των κουρδικών δυνάμεων του YPG, πολεμάει και τους τζιχαντιστές (το τελευταίο αποτελεί πρωταπριλιάτικο ανέκδοτο). Η τουρκική εισβολή αποτελεί όνειδος για την Αμερική. Στην σημερινή φάση καθίσταται παντελώς αναξιόπιστη έναντι όλων, αφού προδίδει τους πιο πιστούς συμμάχους της με άθλιο και βρόμικο τρόπο.

Παράπλευρο ζήτημα αποτελεί και ο κίνδυνος της αναβίωσης του ισλαμικού χαλιφάτου. Αυτή θα αποτελέσει έναν δώρο στον πραγματικό ευεργέτη του, την Άγκυρα, ενώ είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει το δολοφονικό έργο του στις ευρωπαϊκές πόλεις. Προκαλεί πραγματικά οργή και θλίψη η αδιάφορη στάση της παρακμάζουσας Δύσης απέναντι στο σημερινό δράμα του κουρδικού λαού. Ενός λαού του οποίου θα έπρεπε να είναι ευγνωμονούσα, λόγω της καθυπόταξης από αυτόν του φονταμενταλιστικού «τέρατος».

Αμερικανικό όνειδος η εγκατάλειψη των Κούρδων

Οι Κούρδοι, παρασυρόμενοι από τις ψεύτικες υποσχέσεις των Αμερικανών, απέφυγαν στο προηγούμενο διάστημα τη σύναψη συμμαχίας με τον Άσαντ. Επιπλέον, λόγω της συμφωνίας ΗΠΑ-Τουρκίας, εγκατέλειψαν σημαντικές οχυρώσεις στην επίμαχη ζώνη. Υποτίθεται ότι θα είχαν εξασφαλίσει πλέγμα προστασίας και δεν θα επιτρέπονταν η εισβολή της Τουρκίας. Με τον τρόπο αυτό, τους παραδίδουν ανυπεράσπιστους στον τουρκικό στρατό. Ανενόχλητος, με ισχυρή αεροπορική υπεροχή, θα επιχειρήσει να τους αφανίσει, διαπράττοντας μία ακόμα γενοκτονία στη σύγχρονη τουρκική Ιστορία.

Εξίσου όμως απαράδεκτη είναι η συμπεριφορά της Ρωσίας, που περί άλλων τυρβάζει. Επιτρέπει στον νεόκοπο σύμμαχό της Ερντογάν να εξαφανίσει ανενόχλητος κουρδικές πόλεις και άμαχο πληθυσμό. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την εν ψυχρώ προδοσία του ανεκδιήγητου πλέον Αμερικανού Προέδρου. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελεί η πρόσφατη δήλωσή του ότι οι Κούρδοι δεν βοήθησαν τις ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά την απόβαση τους στη Νορμανδία!

Πέραν του γεγονότος ότι οι Κούρδοι δεν είχαν κράτος, η Τουρκία ήταν σταθερός σύμμαχος του Χίτλερ καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε ισχυρές οικονομικές σχέσεις με αυτόν (οι 27 τόνοι αποθεμάτων χρυσού που είχε η Τουρκία προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έγιναν 216 τόνοι με τη λήξη του πολέμου, με την ευγενική χορηγία του ναζιστικού καθεστώτος), διακόπτοντας τις σχέσεις με τη Γερμανία τον Αύγουστο του 1944. Στις 23 Φεβρουαρίου του 1945, όταν πλέον είχε καταρρεύσει η ναζιστική Γερμανία, αποφάσισε να της κηρύξει τον πόλεμο!

Το φθινόπωρο της αμερικανικής ηγεμονίας

Πίσω από αυτές τις αδιανόητες παλινωδίες των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή, με αφορμή και τη στάση τους στο Κουρδικό, κρύβονται οι βαθύτερες αιτίες που αναφέρονται στην καθίζηση του πλανητικού ηγεμονικού τους ρόλου. Αυτού που ονομάζεται «φθινόπωρο της αμερικανικής ηγεμονίας», με την παράλληλη ανάδυση διαφόρων πόλων και αυτόνομων παιχτών στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό εξηγεί και την υποχωρητικότητα και τον ιδιότυπο απομονωτισμό της, με το σύνθημα του Τραμπ «Πρώτα η Αμερική».

Όμως τίποτα δε μπορεί να δικαιολογήσει τον εν ψυχρώ σφαγιασμό των Κούρδων από το νεοοθωμανικό καθεστώς Ερντογάν, με τις ευλογίες του Τραμπ. Ο τελευταίος, που είναι γνήσιο τέκνο της παραδοσιακής αμερικανικής ακροδεξιάς και φαινόμενο της πλανητικής ηγεμονικής πτώσης των ΗΠΑ, αποτελεί ένα τέλειο συνδυασμό κυνικού αμοραλισμού και ηλιθιότητας. Είναι βέβαιο ότι θα συντελέσει στην παραπέρα αποδόμηση οποιασδήποτε εναπομείνασας αξιοπιστίας των ΗΠΑ.

Αυτό το μήνυμα θα πρέπει να ληφθεί άμεσα υπόψιν και από τη ντόπια ελληνική πολιτική τάξη των κομμάτων εξουσίας, που λειτουργεί ως θεραπαινίδα των ΗΠΑ. Ανακυκλώνει τις ψευδαισθήσεις ότι η χώρα μας, έναντι της τουρκικής επιθετικότητας, θα προφυλαχθεί από αυτές ή άλλους τρίτους. Το δράμα των Κούρδων της Συρίας, που ήταν οι πιο πιστοί και γνήσιοι σύμμαχοί τους, είναι τρανταχτό και οδυνηρό παράδειγμα, για να κλείνει κανείς τα μάτια.