Το διπλό παιχνίδι του Τραμπ στην Ουκρανία

Ο Γουές Μίτσελ, κορυφαίος αξιωματούχος του Υπουργείο Εξωτερικών στη πρώτη θητεία Τραμπ (2016-20), εξηγεί την “αλληλουχία πολέμων” και τη χρησιμότητα μιας ενδιάμεσης ανακωχής με ιστορικές αναφορές (Marathon Initiative): «Η χρήση της αλληλουχίας στη στρατηγική είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία. Ο Θουκυδίδης γράφει ότι, κατά την προετοιμασία του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Αθηναίοι έκαναν πενταετή ανακωχή με τους Σπαρτιάτες για να αντιμετωπίσουν τους Φοίνικες, πριν επιστρέψουν στην Πελοπόννησο. Οι ΗΠΑ πρέπει να εφαρμόσουν μια στρατηγική αλληλουχίας για την ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία, να εκμεταλλευτούν την ανακωχή, και να επιδιώξουν έναν αποτελεσματικότερο καταμερισμό εργασίας με τους Ευρωπαίους».

Ο Κρίστοφερ Μίλερ, επίσης πρώην αξιωματούχος της κυβέρνησης Τραμπ, γράφει στο Ηeritage Foundation το 2023: «Στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην προμήθεια περισσότερων περιφερειακών αμυντικών συστημάτων. Οι σύμμαχοι πρέπει να συνεισφέρουν το μεγαλύτερο κομμάτι των συμβατικών δυνάμεων κατά της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ πρέπει να αντιμετωπίσουν τις αυξανόμενες απειλές από την Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Λεωφόρου του Μεταξιού».  

Μελέτη της Rand Corporation (2019) με επικεφαλής τον υφυπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Ντόμπινς περιέγραψε τους τρόπους αποδυνάμωσης της Ρωσίας που στη συνέχεια εφάρμοσαν οι αμερικανικές κυβερνήσεις: «Παροχή θανατηφόρας βοήθειας στην Ουκρανία, αύξηση της υποστήριξης στους Σύρους αντάρτες, οικονομικές κυρώσεις, πρόκληση αναταραχής στο εσωτερικό της Ρωσίας και των συμμάχων της, εμπορικό πόλεμο πετρελαίου». Αυτό συμπεριλαμβάνει τη προοπτική να επιχειρήσουν δυτικά πολεμικά πλοία να παρεμποδίσουν πλοία που μεταφέρουν ρωσικούς υδρογονάνθρακες, κάτι που επίσης οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να εφαρμόσουν εναντίον της κινεζικής ναυτιλίας.

Το πλάνο Τραμπ στην Ουκρανία

Οι οδηγίες του υπουργού Άμυνας Χέγκσεθ στους Ευρωπαίους είναι πιστή αντιγραφή των παραπάνω προτάσεων των Μίτσελ, Μίλερ και Ντόμπινς: «Καθώς οι ΗΠΑ δίνουν προτεραιότητα στην κινεζική απειλή, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι πρέπει να ηγηθούν στο ευρωπαϊκό μέτωπο. Μαζί θα καθιερώσουμε έναν καταμερισμό εργασίας σε Ευρώπη και Ειρηνικό. Η Ευρώπη πρέπει να δαπανήσει περισσότερα για την άμυνα, να καλύψει τις άμεσες πολεμικές ανάγκες της Ουκρανίας, και να επεκτείνει την αμυντική βιομηχανία της. Οποιαδήποτε εγγύηση ασφαλείας πρέπει να υποστηρίζεται από ισχυρά ευρωπαϊκά και μη στρατεύματα που θα αναπτυχθούν σαν ειρηνευτές στην Ουκρανία».

Η ομιλία είναι διαφωτιστική. Ακόμη και αν διακοπεί η απ’ ευθείας αμερικανική πολεμική εμπλοκή στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ θα μπορούν να πωλούν όπλα και πληροφορίες στην Ευρώπη που θα τα προωθεί στην Ουκρανία. Ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι οι Ευρωπαίοι δήθεν θέλουν να υπονομεύσουν τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Τραμπ, απειλώντας να συνασπισθούν στρατιωτικά ή να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία, στην πραγματικότητα αυτά ακριβώς τους ζήτησε να κάνουν ο Χέγκσεθ.

Ενώ ο Τραμπ δηλώνει με στόμφο, «Δεν είναι ο δικός μου πόλεμος», στη πραγματικότητα η κυβέρνηση του είχε σοβαρή συμμετοχή στην προετοιμασία του πολέμου: «Ενέκρινε για πρώτη φορά την πώληση Javelins στην Ουκρανία το 2017». Επίσης, «επέκτεινε τη συνεργασία Κιέβου-CIA, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής 12 επιχειρησιακών βάσεων της CIA κατά μήκος των ουκρανο-ρωσικών συνόρων». Ο Μπουντάνοφ (επικεφαλής της ουκρανικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών) παραδέχθηκε ότι στη πρώτη θητεία Τραμπ η συνεργασία Κιέβου-CIA «ενισχύθηκε και μεγάλωσε συστηματικά, επεκτάθηκε σε πρόσθετους τομείς και σε πιο μεγάλη κλίμακα».

Η νέα κυβέρνηση Τραμπ συνέχισε από εκεί που σταμάτησε η κυβέρνηση Μπάϊντεν: Περισσότερα αμερικανικά Patriot, πύραυλοι ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς και κυρίως «προηγμένης τεχνολογίας drones» στέλνονται στην Ουκρανία. Τα οικονομικά οφέλη από την αμφιλεγόμενη συμφωνία των ορυκτών είναι “στάχτη στα μάτια” των MAGA Αμερικανών που πίστεψαν ότι η αμερικανική εμπλοκή στον πόλεμο θα τερματιζόταν άμεσα, ενώ στη πραγματικότητα «αναζωπυρώνεται η προοπτική να διαθέσει το Κογκρέσο περισσότερα κονδύλια για την Ουκρανία». Υποστηρικτές του Τραμπ ισχυρίζονται ότι όλα αυτά είναι διπλωματικoί ελιγμοί, λόγω της συνδυασμένης πίεσης της ΕΕ και του κατεστημένου της Ουάσιγκτον, αλλά αυτό απομένει να αποδειχθεί. Εάν ο Τραμπ υποχωρήσει και επιβάλλει νέες κυρώσεις στη Ρωσία, τότε ο ουκρανικός πόλεμος θα γίνει χωρίς αμφιβολία ο “δικός του πόλεμος”, ενώ η πλήρης αποχώρηση του από την Ουκρανία μπορεί να οδηγήσει σε στρατηγική ήττα των ΗΠΑ.

Το βαρύ παρελθόν

Η περίπτωση της Ουκρανίας είναι μια θλιβερή ιστορία πολιτικής αιχμαλωσίας της χώρας από το NATO, από το 2014: αλλοτρίωσε το πολιτικό της σύστημα, εγκατέστησε ένα πελατειακό καθεστώς στην εξουσία, χειραγώγησε τις στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες της, και στη συνέχεια τις χρησιμοποίησε ως προέκταση της νατοϊκής εξωτερικής πολιτικής. Κι όλα αυτά για να δημιουργήσει μια απειλή εθνικής ασφάλειας στα σύνορα της Ρωσίας, γνωρίζοντας ότι αυτό θα προκαλούσε τη βίαιη αντίδραση της Μόσχας και θα κατέληγε σε τεράστια αιματοχυσία κυρίως της νέας γενιάς Ουκρανών.

Οι ΗΠΑ θέλουν να εφαρμόσουν το σχέδιο παγώματος του πολέμου, έχοντας στο μυαλό τους ότι παρόμοιο σχέδιο δοκιμάστηκε με επιτυχία κατά της συριακής κυβέρνησης. Ενώ ο Άσαντ νικούσε τους αντάρτες της Αλ Κάϊντα, έκανε το λάθος να δεχθεί το πάγωμα του πολέμου, επιτρέποντάς τους να διατηρήσουν κομμάτι του συριακού εδάφους και να κερδίσουν χρόνο για να επανεξοπλιστούν από ΗΠΑ-Τουρκία, ενώ παράλληλα οργανώθηκε η εξαγορά του συριακού στρατού με κεφάλαια του Κατάρ. Ως αποτέλεσμα, τον περασμένο Δεκέμβριο οι αντάρτες έκαναν μια επιτυχημένη επίθεση-περίπατο στη Δαμασκό.

Η απελπισμένη προσπάθεια Ουάσιγκτον και Βρυξελλών να στριμώξουν τη Ρωσία, ώστε να δεχτεί κάποιο είδος ανακωχής για να επανεξοπλίσουν την Ουκρανία και να αναπτύξουν δυτικά στρατεύματα στο ουκρανικό έδαφος, υποδηλώνει ότι αναμένουν σύντομα οι ρωσικές δυνάμεις να κινούνται ανεμπόδιστα σε ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα συστημικά ΜΜΕ έχουν σταματήσει τις τακτικές ενημερώσεις τους για τις εξελίξεις στο μέτωπο.

Ο πόλεμος της προπαγάνδας

Ο πόλεμος προπαγάνδας μαίνεται και από τις δύο πλευρές. Βέβαια, ο αυταρχισμός της ΕΕ την οδήγησε στο μοιραίο λάθος να απαγορέψει τα φιλορωσικά μέσα ενημέρωσης, με αποτέλεσμα ο μέσος Ευρωπαίος όχι μόνο να ακούει αποκλειστικά τις απόψεις της μιας πλευράς, αλλά και να αισθάνεται αποτροπή για την παραληρηματική προπαγάνδα: «Σας έχουν ταΐσει προπαγανδιστικές ανοησίες για την Ουκρανία. Αυτά είναι τα ψέματα που σας είπαν!».

Σ’ αυτά τα πλαίσια, τίποτα δε περιγράφει πιο γλαφυρά τη σημερινή προπαγάνδα από μια φράση του ποιήματος “Ευγένιος Ονέγκιν” του Αλεξάντρ Πούσκιν: «Αρκετά πια σας λέω, έχετε προ πολλού ξεπληρώσει το χρέος σας προς την παραφροσύνη». Ο βασικός νόμος της γκεμπελικής προπαγάνδας, «Επαναλάβετε ένα ψέμα αρκετά συχνά και γίνεται αλήθεια», χαρακτηρίζει τη θανατολαγνεία των δυτικών ΜΜΕ: «Εδώ και 20 χρόνια, πολλές πηγές αναφέρουν τακτικά ότι ο Πρόεδρος Πούτιν βρίσκεται εβδομάδες ή μήνες πριν από το θάνατο». Το αγαπημένο παιδί τους, Βολοντιμίρ Ζελένσκι, συμφωνεί: «Θα πεθάνει σύντομα, είναι σίγουρο»! Πως να πάρει κανείς σοβαρά τον  Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, Ρούτε; Τον Οκτώβριο του 2024 έλεγε, «η πορεία της Ουκρανίας προς το ΝΑΤΟ είναι μη αναστρέψιμη», τον Φεβρουάριο του 2025 δήλωνε, «δεν δόθηκε ποτέ στην Ουκρανία υπόσχεση ένταξης στο ΝΑΤΟ». Ανάλογα με το πως φυσάει ο άνεμος από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ο Τραμπ διατυμπανίζει ότι, «το μόνο που θέλω είναι να σταματήσουν οι σκοτωμοί στο κόσμο», ενώ ταυτόχρονα καυχιέται: «Ο αμερικανικός στρατός εξαπέλυσε περισσότερες από 1.100 επιθέσεις εναντίον των Χούθι στην Υεμένη, 52 ημέρες με βροντές και αστραπές που δεν έχουν ξαναδεί». Ο υπουργός Εξωτερικών Ρούμπιο χαρακτήρισε την ουκρανική κρίση «δι’ αντιπροσώπων πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας», αλλά ο Τραμπ παρουσιάζεται σαν ουδέτερος διαμεσολαβητής στον πόλεμο της ίδιας του της χώρας!