Το Ισραήλ χάνει τη μάχη της επικοινωνίας – Η μεγάλη αντιστροφή

Δραματικές επιπτώσεις προοιωνίζονται για το Ισραήλ, καθώς φαίνεται πως στο επικοινωνιακό πεδίο έχει ήδη ηττηθεί. Η αντίδραση της άμυνας  του στην ιταμή πρόκληση της Χαμάς σε ποσότητα και σφοδρότητα είναι τέτοια που έχει υπερκεράσει κατά πολύ την συναισθηματική κατανόηση και ανοχή της κοινής γνώμης όχι μόνο στο μουσουλμανικό κόσμο, αλλά και ευρύτερα στη Δύση. Η Γάζα έχει μεταβληθεί σε ένα θάλαμο αερίων με τη δυσοσμία των ανθρώπινων αναγκών, την πτωμαΐλα, τα σκουπίδια, την σκόνη, τις μύγες που σημαίνει ότι σύντομα θα εκραγεί μια τεράστια υγειονομική βόμβα.

Φαίνεται λοιπόν ότι το Ισραήλ χάνει τον επικοινωνιακό πόλεμο, όχι μόνο στο επίπεδο της συμπάθειας, αλλά στους πολιτικούς στρατηγικούς στόχους  που είναι η βίαιη επαναφορά του Παλαιστινιακού ζητήματος στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής με επίκεντρο τη δημιουργία δύο κρατών. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ με την απειλητική παρουσία των στόλων της στην περιοχή μπορεί να επιτυγχάνει τον περιορισμό του πολέμου εντός του Ισραήλ, αλλά αυτό θα έχει επιπτώσεις που δεν θα αργήσουν να φανούν.

Ανεξάρτητα από το πραγματικό κόστος μιας ολιστικής νίκης του Ισραήλ επί της Χαμάς τα επακόλουθα δεν θα είναι εκτονωτικά, αφού η νίκη αυτή θα είναι στιγμιαία. Σημειωτέον ότι δεν γνωρίζουμε πιο είναι το κόστος σε αίμα από την πλευρά των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων. Πάντως, ο περιορισμός του όλου πληθυσμού της Γάζας στο μισό από το έδαφός της θα προκαλέσει ουσιαστικές διεθνείς αντιδράσεις. Η Αίγυπτος δεν μπορεί να ανοίξει τα σύνορά της για να δεχθεί 2,3 εκατ. Παλαιστίνιους της Γάζας, όχι μόνο γιατί καραδοκούν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, αλλά κυρίως γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με παράδοση του εδάφους της Γάζας στους Ισραηλινούς και μαζί με αυτό και την ελπιδοφόρα ΑΟΖ που της αντιστοιχεί. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να χάσουν άλλο έδαφος.

Η δυναμικής της αραβικής συσπείρωσης

Αλλά πλέον δεν είναι μόνο η Γάζα το πρόβλημα του Ισραήλ, είναι και η Δυτική Όχθη, όπου και εκεί έχουν σκοτωθεί 800 περίπου Παλαιστίνιοι. Είναι και το τελεσίγραφο του Νασράλα για πλήρη εμπλοκή της Χεσμπολάχ, η οποία φέρεται να έχει προικοδοτηθεί με ακτοπλοϊκούς πυραύλους. Είναι οι Χούτι που κήρυξαν τον πόλεμο στο Ισραήλ, είναι οι Ταλμπάν που ζητούν άδεια διέλευσης για να πολεμήσουν για τους Παλαιστίνιους, είναι το Κοινοβούλιο της Αλγερίας που εξουσιοδότησε τον πρόεδρο της χώρας, Αντελματζίντ Τεμπούνε, να κηρύξει τον πόλεμο στο Ισραήλ και να βοηθήσει άμεσα τους Παλαιστίνιους. Αν αυτός δεχθεί, η Αλγερία που είναι η δεύτερη σε στρατιωτική ισχύ μετά την Αίγυπτο, θα είναι το πρώτο αραβικό κράτος που θα κηρύξει τον πόλεμο στο Ισραήλ. Η απόσταση των δύο χωρών έχει φυσικά τη σημασία της, όπως έχει βαρύτητα η πολιτική επίπτωση μιας τέτοιας απόφασης. Οι υπόλοιπες αραβικές χώρες δεν θα μπορούν να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους.

Είναι ακόμα και η Τυνησία, όπου προωθείται νομοσχέδιο που ποινικοποιεί την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ και χαρακτηρίζει «έγκλημα εσχάτης προδοσίας» οποιαδήποτε σχέση με το Ισραήλ. Υπενθυμίζεται ότι την περίοδο Αραφάτ 1982-1994 η Τυνησία είχε φιλοξενήσει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Εάν περάσει το νομοσχέδιο της ποινικοποίησης των σχέσεων με το Ισραήλ θα είναι πλέον ένα παράδειγμα για όλες τις αραβικές χώρες που αναζητούν κάποια ισορροπία υπό την πίεση της κοινής γνώμης.

Είναι προφανές ότι αναπτύσσεται μια δυναμική συσπείρωσης στις αραβικές χώρες, η οποία μπορεί να μην έχει αυθόρμητο χαρακτήρα, αλλά να είναι παρακολούθημα μερικών χωρών που ανοίγουν το δρόμο. Αυτό δεν έχει σημασία. Οι χώρες η μία μετά την άλλη θα προσχωρούν στο αντι-ισραηλινό μέτωπο. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε πλήρη απομόνωση το Ισραήλ με αστάθμητες συνέπειες.

Η δυτική πορεία προς την άβυσσο

Η παρουσία και μόνο των αμερικάνικων στόλων στην Ανατολική Μεσόγειο, την Ερυθρά Θάλασσα και στον Περσικό με τεράστια ισχύ πυρός λειτουργεί μεν αποτρεπτικά στην επέκταση του πολέμου, όμως εκθέτει τη Δύση στα μάτια των απανταχού μουσουλμάνων, κυρίως στην Ευρώπη, όπου διατυπώνονται φόβοι για την ριζοσπαστικοποίηση των Ισλαμιστών και την  ενεργοποίηση  «μοναχικών λύκων». Αν μάλιστα η δυτική παρουσία στην περιοχή ενισχυθεί με γαλλικές ναυτικές δυνάμεις, το ρήγμα θα ενισχυθεί. Η συσπείρωση των αραβικών χωρών αποκτά ένα όλο και πιο αντιδυτικό πρόσημο.

Εκεί υπεισέρχεται και ο τουρκικός νεο-οθωμανισμός, ο οποίος έχει δύο επιπτώσεις. Από τη μια τροφοδοτεί την αφύπνιση-εμπλοκή των αραβικών χωρών έτσι ώστε η Τουρκία (και το Ιράν) να μην μονοπωλήσουν την υπεράσπιση των Παλαιστινίων, από την άλλη απομακρύνει την Τουρκία από το δυτικό μπλοκ και ως εκ τούτου από το ΝΑΤΟ. Η Τουρκία αποσύροντας τον πρέσβη της από το Ισραήλ πιέζει τις αραβικές χώρες να την ακολουθήσουν. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και η τακτική που ανέπτυξε ο Ναρσάλα, η οποία αποβλέπει στην απομόνωση και στη φθορά του Ισραήλ.

Βέβαια, είναι σαφές ότι το Ιράν, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ δεν πρόκειται να εμπλακούν άμεσα σε πολεμικές επιχειρήσεις πριν την ένταξή τους στους ΒRΙCS την 1.1.2024 εκτός εάν υποχρεωθούν από τις καταστάσεις. Η αποφυγή εμπλοκής δεν σημαίνει πως το ρήγμα με τη Δύση δεν βαθαίνει. Οι συνέπειες αυτού του ρήγματος θα είναι μακροχρόνιες και πολυδιάστατες, τόσο στο ζήτημα της τροφοδοσίας της Δύσης με πετρέλαιο και φυσικό αέριο, όσο και στην τροφοδοσία με άλλες κρίσιμες πρώτες ύλες. Ο πόλεμος της Γάζας, ακόμη κι αν κρατηθεί χωρικά στο χώρο του Ισραήλ, διαφαίνεται ότι θα επιταχύνει την διαδικασία της αποδολαριοποίησης του διεθνούς εμπορίου.

Παρενθετικά να υπενθυμίσουμε την πρόσφατη γαλλική και εν γένει δυτική εξορία από τη Δυτική Αφρική (Νίγηρα, Μπουργκίνα Φάσο, Μαλί) και την απώλεια πρόσβασης στο ουράνιο, τον χρυσό κι άλλα μέταλλα της περιοχής.

Είναι προφανές ότι η Δύση δεν τελεί μόνο υπό πολιτική και οικονομική αμφισβήτηση αλλά και στρατιωτική. Στις στρατιωτικο-πολιτικές ήττες των ΗΠΑ από το Βιετνάμ μέχρι το Αφγανιστάν έρχεται να προστεθεί η Ουκρανία, όπου θυσιάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί και εκπατρίστηκαν πέντε εκατομμύρια για τις αμερικάνικες ιδεοληψίες. Ας ελπίσουμε ότι το ιστορικό ένστικτο και η ευφυΐα των Εβραίων δεν θα οδηγήσει το Ισραήλ στην άβυσσο, διότι αν συμβεί αυτό θα συμπαρασυρθεί ένα κρίσιμο τμήμα της λεγόμενης Δύσης.