Το Ισραήλ σπαταλά το ηθικό κεφάλαιο από το Ολοκαύτωμα

Οι εικόνες χιλιάδων Παλαιστίνιων παιδιών τυλιγμένων με τα λευκά σάβανά τους ή ακόμα και ενός παλαιστινιακού παιδιού που αιμορραγεί και κοιτάζει τον θεατή στα μάτια, προσβάλλουν τις δυτικές αξίες. Όλος ο κόσμος βλέπει τις βόμβες να εκρήγνυνται στα σπίτια των Παλαιστινίων, όπως βλέπει τον αφανισμό ολόκληρων οικογενειών και αθώων πολιτών, με θύτες τους απογόνους των ιερών θυμάτων του Ολοκαυτώματος…

Το Ισραήλ με την ιστορία του Ολοκαυτώματος να “καίγεται” στη Γάζα, θα απολέσει την “ενοχική” ηθική στήριξη που επέβαλε τη σιωπή στα δεινά των Παλαιστινίων. Αυτή η απελευθέρωση επιτρέπει στην παγκόσμια κοινότητα να κάνει σκέψεις, ότι το θύμα του Ολοκαυτώματος δεν έχει το δικαίωμα να σφαγιάζει έναν λαό που διεκδικεί το δικαίωμά του να ζει σε μια γη και σε μια πατρίδα.

Οι δυτικές αξίες

Για αιώνες ο δυτικός πολιτισμός δικαιολογούσε τους πολέμους,  χρησιμοποιώντας αφηγήσεις που βασίζονται στις δυτικές αξίες. Ο Ισραηλινός πρόεδρος Ιτσχάκ Χέρτζογκ περιέγραψε την επίθεση στη Γάζα, ως πόλεμο «για να σωθεί ο δυτικός πολιτισμός, για να σωθούν οι αξίες του δυτικού πολιτισμού». Οι δυτικοί ηγέτες παραμένουν θεατές στην “αποτέφρωση” της Γάζας σήμερα. Αρκούνται σε προσχηματικές δηλώσεις που τους καθιστούν συνενόχους στη συνεχιζόμενη ανθρώπινη τραγωδία. Αυτό που βλέπουμε στη Γάζα είναι μια αναπαράσταση της υποκρισίας του δυτικού πολιτισμού.

Αυτοί είμαστε, αυτός είναι ο δυτικός πολιτισμός! Λέμε ότι εκτιμούμε την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, την ειρήνη και την ελεύθερη έκφραση, αλλά οι πράξεις μας δίνουν μια πολύ διαφορετική εικόνα. Η ειδησεογραφία από τη Γάζα είναι τόσο καταλυτική που καθιστά αδύνατη την εργαλειοποίηση της προπαγάνδας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που επιχειρούν διαχρονικά να επιτύχουν τη συγκατάθεσή μας για πολέμους και επιθετικές ενέργειες που έχουν σκοτώσει εκατομμύρια και εκτοπίσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων μόνο τον εικοστό αιώνα.

Ο Χριστός στα ερείπια

Το κήρυγμα του αιδεσιμότατου Μουντέρ Ισάακ, “Ο Χριστός στα ερείπια” στην Ευαγγελική Λουθηρανική εκκλησία στη Βηθλεέμ, έστειλε ένα αυθεντικό ευαγγελικό μήνυμα. Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας του Θρήνου στις 23 Δεκεμβρίου, ο Παλαιστίνιος θεολόγος καταδίκασε την αδιαφορία του κόσμου για τη γενοκτονία που λαμβάνει χώρα στη Γάζα και τους συνένοχους της. Ειδικότερα, κατήγγειλε την υποκρισία των δυτικών ηγετών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία και το έπραξε στην πιο κατάλληλη εποχή και τόπο.

Περίπου 1,9 εκατομμύρια κάτοικοι της Γάζας έχουν εκτοπιστεί και αναγκάζονται να πλησιάσουν τα αιγυπτιακά σύνορα, καθώς το Ισραήλ επιχειρεί με τους ανελέητους βομβαρδισμούς, τον ξεριζωμό των Παλαιστινίων. «Επιτρέποντας τη γενοκτονία του Ισραήλ, η Δύση έχει αγκαλιάσει αποφασιστικά μια εποχή που θυμίζει τους Σκοτεινούς Αιώνες, μια εποχή πολιτικής και ηθικής παρακμής. Αν δεν σας τρομάζει αυτό που συμβαίνει στη Γάζα, αν δεν κλονιστείτε μέχρι τα βάθη σας, κάτι δεν πάει καλά με την ανθρωπιά σας. Και αν εμείς ως Χριστιανοί δεν είμαστε εξοργισμένοι με τη γενοκτονία και από την επίκληση της Βίβλου για να τη δικαιολογήσει, κάτι δεν πάει καλά με τη χριστιανική μας μαρτυρία διακυβεύοντας την αξιοπιστία του ευαγγελικού μας μηνύματος», αναφέρει ο αιδεσιμότατος Ισαάκ.

Από τη πλευρά του, ο εβραϊκής καταγωγής Μπέρνι Σάντερς, με ανάρτηση στον πολιτικό του ιστότοπο, παίρνει θέση υπό το φως των όσων συμβαίνουν στην Παλαιστίνη, δηλώνοντας: «Επιτρέψτε μου να είμαι ξεκάθαρος: όχι άλλη χρηματοδότηση των ΗΠΑ για τον παράνομο, ανήθικο, βάναυσο και κατάφωρα δυσανάλογο πόλεμο του Νετανιάχου εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Το Κογκρέσο πρέπει να απορρίψει κάθε προσπάθεια να περάσει 10 δισεκατομμύρια δολάρια, άνευ όρων, στρατιωτικής βοήθειας για τη δεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου».

Τρομοκρατία και απελευθερωτικά κινήματα

Η τρομοκρατία δεν κατείχε την ίδια θέση σε όλα τα απελευθερωτικά κινήματα, με ορισμένα να κατορθώσουν να περιορίσουν τη χρήση της. Η νοτιοαφρικανική περίπτωση είναι χαρακτηριστική: Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC) κατέφυγε και αυτό στη βία και σε ορισμένες πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, στην τρομοκρατία. Όμως, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήγαγε τον αγώνα του, διευκόλυναν την επιλογή της μετριοπάθειας. Το ANC διέθετε σταθερούς συμμάχους σε διεθνή κλίμακα, ενεργά στρατευμένους στην υποστήριξη του αγώνα του.

Μπορούσε να υπολογίζει στην υποστήριξη της ΕΣΣΔ και των συμμάχων της, στην αποφασιστικότητα του Κινήματος των Αδεσμεύτων και σε ένα ισχυρό κίνημα μποϋκοτάζ στη Δύση, που κανείς δεν σκεφτόταν να ποινικοποιήσει και το οποίο κλόνισε το απαρτχάιντ και τα στηρίγματα του νοτιοαφρικανικού καθεστώτος. Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, ήταν εφικτό να αποφευχθεί η προσφυγή στην τρομοκρατία. Αντίθετα, σήμερα, οι Παλαιστίνιοι είναι εκείνοι που έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, ακόμα και από αρκετές αραβικές κυβερνήσεις, ενώ το Ισραήλ είναι που διαθέτει την άνευ όρων υποστήριξη των Δυτικών. Οι θέσεις τους μάλιστα δεν επηρεάστηκαν ούτε καν από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση του Τελ Αβίβ ακροδεξιών υπουργών, υπέρμαχων της «εβραϊκής φυλετικής υπεροχής».

Εκείνο που τροφοδοτεί επί δεκαετίες τη βία είναι οι καθημερινές συνθήκες ζωής των Παλαιστινίων, η εξάπλωση του εποικισμού, η καταστολή κάθε πολιτικής δραστηριότητας, οι μαζικές φυλακίσεις και η συστηματική καταπάτηση του διεθνούς δικαίου. Το Ισραήλ εφαρμόζει ένα απόφθεγμα του 19ου αιώνα: «Το διεθνές δίκαιο μετατρέπεται σε σκόρπιες φράσεις εάν θελήσουμε να εφαρμόσουμε τις αρχές του στους βάρβαρους λαούς. Προκειμένου να τιμωρήσουμε μια φυλή νέγρων, πρέπει να κάψουμε τα χωριά τους, δεν θα επιτύχουμε τίποτε χωρίς παραδειγματισμό τέτοιου είδους».

Η επί χρόνια υποκρισία των Δυτικών, που συγκινούνται μονάχα όταν πεθαίνουν Ισραηλινοί, ενώ επί δεκαετίες αυτή ήταν η καθημερινή μοίρα των Παλαιστίνιων, κάτι που έχει χαραχθεί στη σάρκα τους. Σε ορισμένα βίντεο που κυκλοφόρησαν μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, βλέπουμε μαχητές να φωνάζουν: «Αυτό είναι για τον γιο μου, που σκοτώσατε!», «Αυτό είναι για τον πατέρα μου που σκοτώσατε!».

Εν κατακλείδι, οι ακρότητες των Iσραηλινών που έχουν ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, θα γεννήσουν τα νέα στελέχη της Χαμάς ή κάποιας άλλης οργάνωσης. Οι τραγικές στιγμές που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι θα τους στοιχειώσουν. Το Ισραήλ κυνηγάει την ουρά του, ο κύκλος αίματος θα συνεχισθεί και οι επόμενες γενιές καταδικάζονται να ζουν υπό το κράτος φόβου, μίσους, εκδίκησης. Η μόνη λύση είναι να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Να ισοπεδωθεί το τείχος που υπάρχει και το κράτος που θα δημιουργηθεί να είναι πραγματικά ανεξάρτητο και όχι ένα κράτος υποτελές στο Ισραήλ, όπου τα πάντα στη ζωή των κατοίκων θα εξαρτώνται από το Τελ Αβίβ. Επιπλέον να αποσυρθούν όλα τα ισραηλινά κατοχικά στρατεύματα και να επιστρέψουν όλοι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, βάσει των σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ. Διαφορετικά ο πόλεμος στη Γάζα θα αποτελέσει ένα ακόμη επεισόδιο στην ισραηλινοπαλαιστινιακή διαμάχη…