Πρέπει η Ελλάδα να αποκτήσει πυρηνική ενέργεια;

Εν πρώτοις, χαιρετίζουμε την μεταστροφή του πρωθυπουργού πού έως τώρα δεν ήθελε ν’ ακούσει για την πυρηνική ενέργεια. Η μεταστροφή του έγινε χάριν της ενεργειακής επαρκείας, της εθνικής ασφαλείας και αξιοποιήσεως τόσων Ελλήνων «ατομικών» επιστημόνων, που βρίσκονται στο εξωτερικό.

Η μεταμέλεια είναι συνειδητοποίηση του σφάλματος που διέπραξαν όλοι οι μεταπολιτευτικοί πολιτικοί και της χαμένης ευκαιρίας της δικτατορίας να την φέρει στην Ελλάδα από την δημοκρατική Αγγλία το 1970. Ο ηλεκτρισμός δεν έχει ιδεολογία (Λένιν). Σήμερα, θα είχαμε επάρκεια φθηνής ηλεκτρική ενεργείας “βάσεως”, όποτε θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε και τις ΑΠΕ περαιτέρω, χωρίς κίνδυνο διακοπής ρεύματος (τηλεοπτικώς «μπλάκ-άουτ»). Θα διαθέταμε μία γενεά «ατομικών επιστημόνων (*) στο εσωτερικό και θα εμπλουτίζαμε την εθνική άμυνα με Αποτροπή των επιβούλων του Ελληνισμού.

Δεν ομιλούμε για την φθήνια της ηλεκτρικής ενεργείας που είναι απαραίτητη για ανταγωνιστικούς και κοινωνικούς λόγους, διότι οι «εξωτερικές οικονομίες» (externalities) της πυρηνικής ενεργείας είναι υψηλές – αν και στην Ελλάδα η αποθήκευση των πυρηνικών «καταλοίπων», πλουσίων σε υπόλοιπα ενεργείας χρήσιμης για το μέλλον, είναι εξησφαλισμένη χάρις στις εκτεταμένες υπόγειες στοές στην Γκιώνα.

H αντισεισμικότητα επίσης των πυρηνικών εγκαταστάσεων επίσης ασφαλής με την νέα τεχνολογία πυρηνικών αντιδραστήρων. Τέλος αλλ’ όχι άνευ σημασίας, το κόστος κατασκευής αυτοχρηματοδούμενον με την δυνατότητα εξαγωγής της ηλεκτρικής ενεργείας στην Ευρώπη κι Αφρική.

Γιατί είναι αναγκαία…

Αλλά γιατί από της επομένης κυβερνήσεως της «Νέας δημοκρατίας» είτε άλλης; Ήδη, η Ελλάς έχει καθυστερήσει απαισίως να εισέλθει στην «ατομική εποχή» όταν όλες οι άλλες χώρες βασίζονται σ’ αυτήν , η δε Τουρκία έχει ήδη ένα εργοστάσιο 4.000 Μεγαβάτ του οποίου η πρώτη από τις 4 μονάδες είναι ετοιμοπαράδοτη απ’ τους Ρώσσους κατασκευαστές.

Χρήματα για ένα ένα εργοστάσιο 4 δις ευρώ, υπάρχουν όχι μόνο εκ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά κι από διεθνείς εταιρίες που θα αναλάβουν την επένδυση. Για την Ελληνική οικονομία, η άμεση στροφή της ενεργειακής πολιτικής είναι ιδιαιτέρως σημαντική ακριβώς λόγω της ελλείψεως μεγάλων επενδύσεων που να δώσουν ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη, αντί των αστείων «χρυσών βιζών», καταστρεπτικών «μπόνους» των εργολάβων και του άνυδρου «Ελληνικού».

Το τόλμημα της πυρηνικής εποχής είναι σημαντικό. Χρειάζεται σοβαρότητα, ως η δημιουργία της ΔΕΗ υπό της Αμερικανικής εταιρίας “ΕΜΠΑΣΚΟ”, στην δεκαετία του ’60. Επιβάλλει την επιλογή των αρίστων κατασκευαστών και εκλεκτών στελεχών. Τα κομματικά τερτίπια και οι συνήθεις ευνοιοκρατίες δεν χωρούν στην «ατομική» υπόθεση.

Πάνω απ’ όλα χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη του Ελληνικού λαού που έχει παραπλανηθή από την πράσινη αντίδραση. Χιλιάδες Έλληνες ταξιδεύουν με αεροπλάνα καθημερινώς που είναι απείρως πιο επικίνδυνα από την σύγχρονη πυρηνική τεχνολογία. Για την καθυστερημένη τεχνολογικώς χώρας μας στην ενέργεια, η είσοδος στην «ατομική» εποχή είναι εκ των ων ουκ άνευ, έστω και αν άργησε το κράτος αλλ’ όχι το έθνος.

(*) Στο περίφημο πολυτεχνείο «Καλτέχ» της Καλιφόρνια, πρύτανης το 1974 ήταν Έλληνας, «ατομικός» επιστήμονας, ο κ. Γιώργος Γαβαλάς.