Αναμένοντας τον Ερντογάν και την Τουρκία να… καταρρεύσουν

Αυτό το σενάριο, ότι οσονούπω θα καταρρεύσει η τουρκική οικονομία, θα “πέσει” ο Ερντογάν, θα… συρρικνωθεί εδαφικά η Τουρκία, θα ληφθούν μέτρα/κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση εναντίον της, επανέρχεται συνεχώς. Όλα αυτά αναπαράγονται εδώ και χρόνια, χωρίς η… ελπίδα να μετουσιωθεί σε πράξη! Άλλωστε στην πολιτική δεν μπορείς να ζεις με το “εάν” και το “όταν”, αλλά αντιμετωπίζοντας τα πραγματικά δεδομένα.

Δεν είναι τόσο απλό να καταρρεύσει η οικονομία της Τουρκίας, καθώς υπάρχουν πολλά συμφέροντα τρίτων, που με τον ένα ή άλλο τρόπο θα το αποτρέψουν. Δεν είναι εύκολο να καταρρεύσει μια χώρα, ειδικά αυτού του μεγέθους. Όσοι επιχειρούν να προσεγγίσουν τα δεδομένα και τις εξελίξεις στην Τουρκία με μια ορθολογιστική, οικονομίστικη ανάλυση, προφανώς και δεν γνωρίζουν τις πραγματικότητες στη χώρα. Δεν λειτουργεί ως ένα “κανονικό δυτικό κράτος”, γιατί δεν είναι. Η τουρκική οικονομία δεν λειτουργεί απομονωμένα από το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Την ίδια ώρα, διαχρονικά, προκύπτει πάντα μια εξέλιξη-τροχοπέδη για να σταματήσει την κατρακύλα.

Αυτά, βέβαια, δεν αλλάζουν τις συνθήκες μέσα στις οποίες ζουν την οικονομική κρίση οι Τούρκοι πολίτες. Αλλά ακόμη και η λαϊκή οργή που ξέσπασε, δεν πήρε γενικευμένο χαρακτήρα. Κυρίως αριστεροί αντέδρασαν και βγήκαν στους δρόμους. Οι συστημικοί επιμένουν πως θα αναμετρηθούν στις κάλπες με τον Ερντογάν! Ο πρώην στενός του συνεργάτης και θεωρητικός της επεκτατικής του πολιτικής, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε μια ανάρτηση του κάλεσε τους πολίτες να μην βγαίνουν στους δρόμους. «Με επιλογή εκλέχτηκε ο Ερντογάν, με επιλογή θα φύγει», ήταν το μήνυμα του παραπέμποντας στις εκλογές, που χρονικά τοποθετούνται το 2023.

Εκεί, λοιπόν, που τα τύμπανα των δυτικών ηχούσαν την κατάρρευση Ερντογάν, εμφανίσθηκαν τα “εχθρικά” προς την Άγκυρα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και πρόσφεραν οξυγόνο στην οικονομία της χώρας. Προσωρινά έστω, με επενδύσεις 10 δισ. δολαρίων. Είναι προφανές πως ο Ερντογάν αναζητά συμμαχίες, ακόμη και με τους πάλαι ποτέ εχθρούς του, με στόχο την οικονομική συνεργασία. Αυτή τη φορά αισθάνεται στριμωγμένος, η διαχείριση της οικονομίας έχει ξεφύγει, αλλά δεν πρόκειται να τα βάλει κάτω. Θεωρεί πως έχει ακόμη “άσσους στο μανίκι”.

Εσωτερικά έχει προβλήματα, η επιρροή του μειώνεται και για πρώτη φορά βλέπει το ενδεχόμενο ήττας μπροστά του. Την ίδια ώρα, η οικονομική κρίση δεν φαίνεται να επηρεάζει τους μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς του. Οι πολίτες παρακολουθούν να κατρακυλά το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά ο Ταγίπ επιμένει να κτίζει παλάτια, να αγοράζει γεωτρύπανα, να εμπλέκεται σε πολέμους, να λειτουργεί στρατιωτικές βάσεις. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά της αλαζονείας ενός δικτάτορα.

Αθήνα και Λευκωσία παρακολουθούν

Αθήνα και Λευκωσία παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην Τουρκία και υπάρχει ανησυχία. Κι αυτό γιατί δεν αποκλείεται ο Ερντογάν πιεζόμενος εσωτερικά να επιχειρήσει “εξαγωγή” της κρίσης. Είναι δε προφανές πως οι πρώτες υποψήφιες αυτής της “εξαγωγής” να είναι η Κύπρος και η Ελλάδα. Το καθεστώς Ερντογάν θεωρεί πως μια τέτοια κίνηση θα ξυπνήσει τα εθνικιστικά αντανακλαστικά των Τούρκων πολιτών, βάζοντας στην άκρη τη δική τους ασφυκτική πίεση, που αισθάνονται λόγω της οικονομικής κρίσης.

Αυτό το μοντέλο το έχει χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν. Στην Κύπρο συνεχώς, με την Ελλάδα το 2020, με τα ερευνητικά σκάφη που έστειλε συνοδευόμενα με φρεγάτες. Είναι για αυτό, που Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να παρακολουθούν- κι αυτό γίνεται- από κοντά τα όσα τεκταίνονται στην κατοχική Τουρκία. Να μετρούν ανά πάσα στιγμή τις συμπεριφορές και τις εξάρσεις του ηγέτη της κατοχικής δύναμης. Και να προετοιμάζονται.

Ο δρόμος προς το 2023, χρονιά που είναι προγραμματισμένες οι εκλογές στην Τουρκία, αλλά και οι γιορτασμοί για τα 100χρονα του τουρκικού κράτους, θα είναι ιδιαίτερα ανηφορικός. Γιατί αποτελούν και τα δυο προσωπικό στοίχημα για τον Ερντογάν. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι πως ακόμη και να φύγει ο Ερντογάν, οι επόμενοι δεν θα αλλάξουν οτιδήποτε σε σχέση με την Ελλάδα και την Κύπρο.