Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, η Ελλάδα δέχεται επίθεση

Παρακολουθώ το παραλήρημα της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας και την όπως την αποκαλούν “ψύχραιμη στάση” της Αθήνας. Σας καλύπτει αυτή η γραμμή; Είναι η πρέπουσα εθνική γραμμή; Είναι για το διεθνές σύστημα αποτελεσματική; Πριν από λίγες μέρες είχα γράψει για τα νησιά, την μετακίνηση οπλισμού και τις αναγκαίες, ουσιαστικές (κι όχι επικοινωνιακής κατανάλωσης) παρεμβάσεις της αντιπολίτευσης. Δεν έγινε τίποτα.

Τώρα, μπροστά, σ’ αυτό που από την τουρκική πλευρά εξελίσσεται και πάντως στη διεθνή κοινή γνώμη – κι όχι μόνο κοινή, αλλά και των κέντρων δύναμης – προετοιμάζεται, ποια είναι η απάντηση; Μιλώντας – και εννοώντας – ενεργή εξωτερική πολιτική, τι όφειλε να πράξει η Αθήνα; Δεν μπορώ, παρά να χρησιμοποιήσω άλλη γλώσσα σήμερα, κυρίως λόγω της οξύτητας της κατάστασης και της αναντίστοιχης στάσης του ελληνικού εθνικού κέντρου. Υπάρχει κράτος ή δεν υπάρχει!

Σε τέτοιες καταστάσεις δεν υπάρχουν ενδιάμεσες απαντήσεις. Η χώρα δέχεται επίθεση! Επίθεση διπλωματική, ψυχολογική, πολιτική, υβριδική, νομική, πέστε την, όπως θέλετε… Επίθεση λίγο πριν (;) από πραγματική στρατιωτική σε βάρος της ενέργεια! Η χώρα δεν έχει μόνο στρατό (να ‘ναι καλά, κι ακόμα καλύτερος!) έχει υπηρεσίες παντού στον κόσμο κι έχει κι άλλες δυνάμεις παντού στον κόσμο. Πρεσβείες, προξενεία, διπλωμάτες, επιτετραμμένους, προϊσταμένους, εμπορικούς ακολούθους, στελέχη, υπαλλήλους. Κι έχει και κέντρο διεύθυνσης τους στην Αθήνα.

Πρέπει όλοι (εννοώ, όλοι!) να δίνουν αγώνα, μάχη συνεχή, να δρουν καθημερινά σε 24ωρη βάση, σε τούτες τις συνθήκες! Ακόμα κι αν αυτό το κέντρο (της Αθήνας), που πολλές φορές συμπεριφέρεται ως… μη υπάρχον, δεν πραγματοποιεί το καθήκον του, όλα τα γραφεία της Ελλάδας στις πρωτεύουσες και στις μεγάλες πόλεις των ξένων κρατών ξέρουν τις ελληνικές θέσεις. Να δώσουν, λοιπόν, μάχη! Να πράξουν αυτό για το οποίο υπάρχουν, εκεί που υπάρχουν… Έχουν επαφές, έχουν δίκτυα, έχουν προϋπολογισμούς (αυτούς που έχουν), έχουν φίλους…

Η χώρα δέχεται επίθεση!

Να πάψει, η μεμψιμοιρία, η μετάθεση ευθύνης, ο ωχαδερφισμός, η φιλοχρηματία, τα σαλόνια… Κι ο πατέρας μου (κι οι πατεράδες μας) χωρίς τσαρούχια πολέμησαν στο Μέτωπο! Κυρίως οι κεντρικοί διεθνείς θεσμοί: ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΟΑΣΕ, UNESCO, Διεθνείς Οργανισμοί στα πλαίσια του ΟΗΕ, ΕΕ, Ευρωκοινοβούλιο, Κομισιόν κλπ πρέπει να τύχουν… βομβαρδισμού ενημέρωσης και ανάγκης ανάληψης ευθύνης εκ μέρους τους. Δεν είναι παρατηρητές, είναι θεσμοί ευθύνης και δράσης. Όχι σαν την Αγιά-Σοφιά, που αφού την έκανε ο Ερντογάν τζαμί, μετά ξύπνησε η UNESCO (κι οι δικοί μας στην UNESCO και τον κόσμο).

Παρακάτω… Υπάρχουν επιχειρηματίες, οικονομικές και εμπορικές συνεργασίες, εφοπλιστές, δίκτυα ισχυρά, lobby και σχέσεις πρέπει να τους ζητηθεί ευθέως και καθαρά να στηρίξουν τη χώρα, με κάθε τρόπο. Η Ελλάδα δεν είναι σημαία ευκαιρίας και εμπορικό σήμα προστιθέμενης αξίας, δεν είναι μόνο για τις business τους, την εκμετάλλευση και την καλοπέραση. Έχουν υποχρεώσεις, οφείλουν μέγιστα και πολλαπλά. Οι στάσεις καταγράφονται. Οφείλουν να κινητοποιήσουν στο πλευρό της Ελλάδας κάθε ισχυρό παράγοντα. Εδώ, θα είμαστε και αύριο!

Υπάρχουν ιδρύματα πνευματικά, πανεπιστημιακά, πολιτισμικά, οργανισμοί διακριτικοί και περιφερειακοί, υπάρχουν προσωπικότητες κύρους (φιλέλληνες ή/και ειδικοί θετικοί στα δίκαια των ελληνικών θέσεων) πρέπει να κινητοποιηθούν, να τους κινητοποιήσουν. Υπάρχουν δίκτυα του Ελληνισμού σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά, Ευρώπη, Ασία, Αφρική, υπάρχουν ελληνορθόδοξοι θεσμοί μπορούν να παρέμβουν, πρέπει να υποκινηθούν να παρέμβουν στις κυβερνήσεις τους, στα υπουργεία Εξωτερικών, στα υπουργεία Άμυνας.

Υπάρχουν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί… Υπάρχουν εφημερίδες. Γράψτε στις εφημερίδες και στα ηλεκτρονικά δίκτυα! Κάθε δυνατότητα χρησιμοποιήστε την, στις μεγάλες εφημερίδες αξιοποιώντας ανθρώπους επιρροής, αξιοποιώντας αν χρειαστεί πόρους… Μην αφήνετε χώρο γυμνό, χωρίς τις ελληνικές θέσεις.

Η χώρα δέχεται επίθεση, προασπίστε την! Στο κάτω-κάτω, με αναγκάζετε να πω και τούτο: “εσείς κύριοι-ες μου, που η χώρα και ο λαός της σας μισθοδοτεί για να την υπηρετείτε, να την υποστηρίζετε και να την εκπροσωπείτε αυτή είναι η δουλειά σας”. Κάντε την! Και σαν Έλληνες, κάντε κι αυτό που έκαναν πάντα οι Έλληνες όταν η πατρίδα κινδύνευε, δώστε μάχη! Μάχη παντού, απ’ όλους! Εφ ω ετάχθημεν!