Δεν είναι μόνο πρόσκληση διαπραγμάτευσης είναι και τελεσίγραφο

Μετά από τις πληροφορίες που διέρρευσαν, τόσο από την υπουργό Εξωτερικών της Ισπανίας, όσο και από σειρά δημοσιευμάτων κυρίως του τουρκικού και ξένου τύπου, ακολούθησε και η επίσημη τουρκική ανακοίνωση: το Oruc Reis μένει στο λιμάνι της Αττάλειας προς το παρόν και θα παραμείνει εκεί για περίπου ένα μήνα, προκειμένου να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις Τουρκίας-Ελλάδας, υπό εποπτεία, στο ενδιάμεσο διάστημα.

Οι διαπραγματεύσεις επί της αρχής αποτελούν θετική εξέλιξη. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά μεγάλα “αλλά”. Και ως γνωστόν, ό,τι προηγείται του “αλλά”, συχνά παύει να έχει ισχύ. Ακόμα κι αν ο χρόνος διαφοροποιηθεί κατά ένα μέρος, προκύπτει ότι κατά βάση δεν μιλούμε για γερμανοτουρκική πρόσκληση σε διαπραγματεύσεις, αλλά για τουρκικό τελεσίγραφο, με διεθνή (σίγουρα με γερμανική) νομιμοποίηση.

Δεν είναι μόνο η ύπαρξη χρονικού πλαισίου, σε συνδυασμό με το προσωρινό πάγωμα, αλλά όχι με την αναίρεση των τουρκικών επιθετικών κινήσεων. Ούτε μόνο ότι το χρονικό περιθώριο είναι ασφυκτικό. Είναι τόσο ώστε οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να ταλαιπωρούνται, χωρίς ωστόσο να μπορούν να προβούν σε πολλές ενέργειες, αλλά ταυτόχρονα και επαρκές για να κινηθεί η Τουρκία στο πλαίσιο του δικού της σχεδιασμού.

Εκτός των παραπάνω, είναι επιπλέον ότι η θεματική της διαπραγμάτευσης ετέθη –και επί της ουσίας και από πλευράς ύφους– με τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβητήσεων από την πλευρά της Τουρκίας. Η συζήτηση, όπως εξήγησε ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας, θα αφορά σε ό,τι έχει να κάνει με την Τουρκία, με την αποδοχή από ελληνικής πλευράς του τουρκολιβυκού μνημονίου, της “Γαλάζιας Πατρίδας”, με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας και (όχι τυχαία) με τη δήθεν ελληνική γενοκτονική πολιτική! Όλα αυτά, χωρίς καν να συζητούμε για το Κυπριακό.

Ατζέντα διαφορετικών ταχυτήτων

Πρόκειται για ατζέντα διαφορετικών ταχυτήτων: η διαπραγμάτευση επί της ΑΟΖ αποτελεί το πρώτο βήμα και μάλλον το ευκολότερο. Αν επρόκειτο περί αυτού μόνο, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα μπορούσαν με αμοιβαία προσφυγή στη διεθνή δικαιοσύνη –κατά προτίμηση– να επιλυθούν. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα έγκειται στη συνολική, αναθεωρητική τουρκική ατζέντα.

Η δε πορεία της Τουρκίας στο χρόνο αποδεικνύει ότι η ατζέντα αυτή δεν τίθεται προς δημιουργία εντυπώσεων, αλλά προκειμένου να υλοποιηθεί σταδιακά. Το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης τίθεται προκειμένου ένα κομβικό μέρος της ελληνικής επικράτειας να μείνει παντελώς ανοχύρωτο, όπως έκανε η προδοτική χούντα με την Κύπρο, στρώνοντας το δρόμο στον “Αττίλα”.

Το ζήτημα των δήθεν ελληνικών γενοκτονιών εις βάρος των μουσουλμανικών πληθυσμών, αποτελεί προσπάθεια ιστορικής αιτιολόγησης μελλοντικών προσπαθειών έγερσης ζητημάτων στη Δυτική Θράκη. Τέλος, η “Γαλάζια Πατρίδα” συνιστά το πλαίσιο δορυφοριοποίησης της Ελλάδας, μέσω της ανάδειξης της Τουρκίας στο μεγάλο ναυτικό κράτος της Ανατολικής Μεσογείου.

Μην εφησυχάζει η Ελλάδα

Το αν θα τεθούν άμεσα, όλα μαζί, προκειμένου να δυναμιτιστεί η εν λόγω διαπραγμάτευση από την αρχή ή όχι, μένει να φανεί. Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της Τουρκίας, πάντως, έχουν ήδη ανοίξει τον δρόμο και αναδείξει σε τι θα κληθεί να διαπραγματευθεί η κυβέρνηση της Ελλάδας. Ακόμα δε και αν υπήρχε κάποια αμφιβολία ως προς τις τουρκικές προθέσεις, η έκδοση τουρκικής NAVTEX στην Κύπρο ξεκαθαρίζει τις διαθέσεις της Τουρκίας.

Επιδιώκει και προσδοκά στην διάσπαση του μετώπου Κύπρου-Ελλάδας, το οποίο εξαιτίας της εγκατάλειψης του ενιαίου αμυντικού δόγματος έχει ξεχαρβαλωθεί από καιρό. Επιδιώκει την απομόνωση της Κύπρου και στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς την Ελλάδα, ότι η Τουρκία αντιλαμβάνεται τα δικά της τετελεσμένα ως εκτός συζήτησης. Κυρίως στέλνει μήνυμα στους Ελληνοκυπρίους ότι η Ελλάδα τους έχει εγκαταλείψει.

Στη βάση των παραπάνω συνάγεται ότι η Τουρκία επιδιώκει να υλοποιήσει τον αρχικό της σχεδιασμό: μέσα από σειρά επεισοδίων στρατιωτικής φύσης να σύρει την Ελλάδα στην αποδοχή της αναθεωρητικής της πολιτικής και ταυτοχρόνως να κερδίσει εντυπώσεις διεθνώς. Βεβαίως, η επιτυχής κινητοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων της προκάλεσε δυσκολίες. Αλλά, όπως δεν πρέπει να υποτιμούμε τις επιτυχίες μας, έτσι και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε.

Ανησυχητικό μήνυμα Ιμίων

Πρόκειται για μαραθώνιο σε όλα τα μέτωπα, όχι για αγώνα ταχύτητας. Ορθώς, η ελληνική κυβέρνηση διακηρύσσει ότι μπορεί να γίνει συζήτηση μόνο επί των θαλασσίων ζωνών. Τι κάνει όμως για να υποστηρίξει αυτήν τη θέση; Σχεδόν ό,τι έχτισε σε επίπεδο επικοινωνίας η άμεση στρατιωτική κινητοποίηση, το γκρέμισε η NAVTEX που πάρθηκε πίσω, σχετικά με ασκήσεις με πυρά στην περιοχή του Καστελλόριζου.

Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε μήνυμα Ιμίων (ελπίζουμε από λάθος και όχι συνειδητά). Επίσης, έθεσε η ελληνική κυβέρνηση ζήτημα σεβασμού της κυπριακής ΑΟΖ, ή ακολουθεί τις αντιλήψεις του «η Κύπρος κείται μακράν»; Γιατί αν ισχύει το πρώτο, πώς θα αντιδράσει στην τουρκική αδιαφορία προς τους ελληνικούς όρους; Αν ισχύει το δεύτερο, έχει αντιληφθεί η κυβέρνησή μας ότι σε ένα τυχόν στρατιωτικό επεισόδιο, η Τουρκία θα νιώσει απελευθερωμένη να μεταφέρει την ένταση στην Κύπρο;

Υπάρχει σχέδιο προστασίας, εν γένει του Ελληνισμού, ή όχι; Επιπλέον, τι σημαίνει έμπρακτη αποκλιμάκωση; Διότι το προσωρινό πάγωμα των προσπαθειών δημιουργίας τετελεσμένων, δεν συνιστά έμπρακτη αποκλιμάκωση σε βάθος χρόνου. Και πώς ακριβώς θα διεξαχθούν οι διαπραγματεύσεις, ακόμα και επί ζητημάτων ΑΟΖ; Διότι ακόμα και οι δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών της Ισπανίας δείχνουν πιο κοντά στην τουρκική, παρά στην ελληνική πλευρά ως προς το εύρος της διαπραγμάτευσης.

Απέναντι σε όλα αυτά υπάρχουν μια σειρά κινήσεων, στις οποίες μπορεί και οφείλει να προβεί η ελληνική πλευρά και οι οποίες σε άλλα άρθρα έχουν εξετασθεί. Το κρίσιμο, ωστόσο, είναι ότι η ελληνική πλευρά οφείλει να αντιληφθεί ότι δεν πρέπει αυτή τη σύντομη ανάπαυλα να την αφήσει ανεκμετάλλευτη, ή να την θεωρήσει ώρα διακοπών. Τα δύσκολα είναι μπροστά…