Δεν “θα έλθει μια νύκτα” ο Ταγίπ – Η Τουρκία ήθελε “ξέπλυμα” και τα καταφέρνει

Έλληνες υπουργοί, “συγκινημένοι”, πάνε και έρχονται στην Τουρκία, επισκέπτονται τις σεισμόπληκτες περιοχές, δύο μήνες μετά την φονική τραγωδία. Τους συνοδεύουν, διπλά… “συγκινημένοι”, οι Τούρκοι ομόλογοί τους. Πρόκειται για τους ίδιους που πριν από δυο μήνες έβριζαν και απειλούσαν την Ελλάδα και την Κύπρο, πως “θα έλθουν μια νύκτα”. Λεπτομέρειες!

Είναι προφανές πως η κατοχική δύναμη δεν έχει τη δυνατότητα λόγω των επιπτώσεων, που προκλήθηκαν από τον σεισμό, να συμπεριφέρεται έναντι της Ελλάδος όπως και πριν την τραγωδία της 6ης Φεβρουαρίου. Γι’ αυτό και επιλέγει την προσωρινή ύφεση. Σε αυτό το παιχνίδι η Άγκυρα θέλησε, για προφανείς λόγους, να αφήσει εκτός το Κυπριακό. Στην Αθήνα, που σκέφτονται τις εκλογές, πρυτάνευσε η επιδερμική αντίληψη για την τουρκική τακτική.

Πρυτάνευσε η ψευδαίσθηση πως ο Ερντογάν, ο Τσαβούσοβλου, ο Ακάρ, έχουν ξαφνικά αλλάξει. Ό,τι μια νύκτα αντί να έλθουν, να κάνουν εισβολή σε ένα νησί, εφαρμόζοντας επεκτατικούς σχεδιασμούς κατά της Ελλάδος και της Κύπρου, είδαν αίφνης το… φως το αληθινό. Και ως εκ θαύματος άλλαξαν! Στην Αθήνα, σε κάποιους πρυτάνευσε η προσέγγιση πως δεν μπορούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις να σκοντάφτουν -πάντα- στο Κυπριακό.

Το Κυπριακό, που είναι βασικά τουρκικό πρόβλημα, καθώς η Άγκυρα το προκαλεί και συντηρεί (με τη συμβολή της Βρετανίας), δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά το τείχος που χωρίζει Αθήνα και Άγκυρα. Γιατί η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέχει σημαντικό έδαφος της νήσου. Έτσι πρέπει να αντιλαμβάνονται στην Αθήνα την προσέγγιση με την Τουρκία. Γιατί διαφορετικά θα είναι ως να μην έχουν αντίληψη της στρατηγικής που υιοθετεί η κατοχική δύναμη στην περιοχή και σε βάρος της Ελλάδος.

Η “νέα εποχή” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις διαμορφώνεται, λοιπόν, αφήνοντας εκτός το Κυπριακό, καθώς οι προσεγγιστές αυτής της θεώρησης, εκτιμούν πως αυτό είναι το πρόβλημα, το μεγάλο εμπόδιο στην ομαλοποίηση των μεταξύ των σχέσεων. Ότι η Κύπρος εμποδίζει κάθε “βελτίωση” των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών.

Ψευδαισθήσεις, μετά το “θα έρθουμε μια νύκτα”

Την ίδια ώρα, οι διαχειριστές στην Αθήνα φαίνεται να έχουν έλλειψη αντίληψης του γεωστρατηγικού βάθους που έχει η περιοχή μας. Και σε αυτή την περιοχή είτε διεκδικείς ρόλο και έχεις λόγο, είτε εκχωρείς στρατηγικά πλεονεκτήματα στην Τουρκία, ή στις ΗΠΑ, ή σε οποιοδήποτε άλλο ισχυρό, που λειτουργεί ετσιθελικά. Η Ελλάδα και να μην υπήρχε η αδελφική-εθνική σχέση με την Κύπρο, θα έπρεπε να αναζητήσει στρατηγική συνεργασία για αξιοποίηση της κυπριακής στρατηγικής προίκας, όπως πράττουν άλλες χώρες.

Τα φοβικά σύνδρομα διαμορφώνουν ψευδαισθήσεις. Η Αθήνα, χωρίς η Άγκυρα να έχει αλλάξει ούτε ένα γιώτα από την επεκτατική πολιτικής της, “ξεπλένει” την Τουρκία. Την… ξεπλένει την ώρα, για παράδειγμα, που στις ΗΠΑ, προβάλλονται ενστάσεις για την πώληση μαχητικών αεροσκαφών, επειδή η κατοχική χώρα, συμπεριφέρεται επιθετικά κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Γι’ αυτό και η κατοχική δύναμη αξιοποιεί την “νέα εποχή”, πλασάροντας αυτή την εικόνα στις ΗΠΑ και στο πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κι όλα αυτά χωρίς η Άγκυρα να προβεί σε οποιαδήποτε διαφοροποίηση. Διατηρεί στο τραπέζι όλες τις παράνομες και παράλογες επιδιώξεις της, διεκδικήσεις, χωρίς αυτή την περίοδο να τις προτάσσει. Δεν τις εγκαταλείπει.

Υπάρχει, βέβαια και η άλλη εκδοχή. Ότι κάθε βήμα συνεννόησης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μπορεί να βοηθήσει στο Κυπριακό. Αυτό μπορεί να ισχύσει όταν γίνονται και βήματα, που συνιστούν διαφοροποίηση από διαχρονικές “διεκδικήσεις”. Για την Κύπρο, πάντως, ακόμη και προχθές ο Τούρκος αντιπρόεδρος, Φουάτ Οκτάι, διατύπωνε τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα. Την εκ προοιμίου αναγνώριση του ψευδοκράτους πριν να αρχίσει νέα διαδικασία συνομιλιών ενώ ο Τσαβούσογλου έσπευσε να υπενθυμίσει το “τουρκικό μερίδιο” στα ενεργειακά.

Μια διαχείριση, είτε γίνεται για λόγους τακτικής είτε γιατί είναι… ευκολόπιστοι και δέχονται αυτά που λέγονται από την Άγκυρα, η ουσία δεν αλλάζει. Γιατί τώρα, που η κατοχική δύναμη αναζητεί χρόνο μέχρι να βρει τα πόδια της από τον σεισμό, τα καταφέρνει. Τώρα, που η Τουρκία θέλει να “ξεπλυθεί” στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, τα καταφέρνει.