Ένα βήμα μπροστά και δυο πίσω το Κυπριακό – Η επιδερμική προσέγγιση της αθηναϊκής ελίτ

Μέσα από διάφορες συμπληγάδες, διεθνείς εξελίξεις, του πολέμου στην Ουκρανία, της ενεργειακής κρίσης, των σεισμών στην Τουρκία, επιχειρείται να μπει στην εξίσωση και το Κυπριακό. Το εγχείρημα παραμένει δύσκολο για τη Λευκωσία, παρά το γεγονός ότι διαφαίνεται κινητικότητα με την επίσκεψη, την περασμένη εβδομάδα στη Λευκωσία, της αναπληρώτριας Γενικής Γραμματέως του ΟΗΕ, Ρόζμαρι Ντι Κάρλο στη Λευκωσία. Αλλά και τις επαφές, που έχει ξεκινήσει ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου από χθες στις Βρυξέλλες.

Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι υπάρχουν πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις το επόμενο βήμα στο Κυπριακό παραμένει μετέωρο. Κι αυτό γιατί η τουρκική πλευρά από την μια θέτει ως προϋπόθεση για επανέναρξη διαπραγματεύσεων την εκ προοιμίου αναγνώριση της αποσχιστικής οντότητας των κατεχομένων και από την άλλη, μεθοδεύει την επιβολή νέων τετελεσμένων.

Στην αντίπερα όχθη, η Λευκωσία, διά του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη, επιχειρεί να ανατρέψει το αδιέξοδο εμπλέκοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση στη διαδικασία. Ένα εγχείρημα δύσκολο καθώς οι βασικοί παίκτες της Ένωσης δεν θέλουν να πάρουν την “καυτή πατάτα” του Κυπριακού στα χέρια τους. Την ίδια ώρα, πάντως, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος η παρέμβαση της ΕΕ να μην είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Δηλαδή, να ακολουθηθεί η πεπατημένη, η πολιτική του κατευνασμού έναντι της κατοχικής Τουρκίας.

Επιδερμική προσέγγιση στο Κυπριακό

Μέσα σε όλα αυτά, η Αθήνα φαίνεται επαναπαύεται στο γεγονός ότι μετά τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία το καθεστώς Ερντογάν αποφεύγει, εκ των πραγμάτων, τις κινήσεις κλιμάκωσης της έντασης ενώ όπως συναφώς προκύπτει υπήρξε παρασκήνιο για “επαναπροσέγγιση”.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε δηλώσεις του μετά τις πρόσφατες συνομιλίες, που είχε με τον Κύπριο Πρόεδρο, Νίκο Χριστοδουλίδη, στην Αθήνα, αναφέρθηκε στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και είπε πως ύστερα από μια μακρά πορεία απαράδεκτων προκλήσεων, μια μακρά περίοδο επιθετικής συμπεριφοράς «βιώνουμε σήμερα και στη συνέχεια των φονικών σεισμών που ανθρώπινα έφεραν τους λαούς των δυο χωρών πιο κοντά μια αποκλιμάκωση και μια πιο θετική συμπεριφορά».

Και στη στάση αυτή, συνέχισε, «εμείς ανταποκριθήκαμε και θα ανταποκρινόμαστε πάντα σε ό,τι αποσκοπεί στη μείωση της έντασης και στον διάλογο». Πόσο, όμως, αυτό θα κρατήσει; Η Άγκυρα θα επανέλθει στο γνωστό τέμπο των εντάσεων και προκλήσεων όταν ο Ερντογάν θα θελήσει να στρέψει την προσοχή των Τούρκων πολιτών αλλού, εκτός των επιπτώσεων των σεισμών.

Η προσέγγιση της Αθήνας παραμένει επιδερμική. Όπως επιδερμική είναι και η όλη αντιμετώπιση του Κυπριακού. Οι ελλαδικές ελίτ, πολιτικές, οικονομικές και μέρος της διανόησης, θεωρούν το Κυπριακό “πονοκέφαλο”. Θεωρούν ότι εάν οι Ελληνοκύπριοι έλυναν το πρόβλημα (!) η Ελλάδα δεν θα είχε απέναντι της μια επιθετική Τουρκία. Ψευδαισθήσεις! Η Τουρκία είναι επιθετική και έναντι της Κύπρου και έναντι της Ελλάδος επειδή θέλει να αποσπάσει εδάφη τους. Στην περίπτωση της Κύπρου το έχει πράξει το 1974 και επιχειρεί να νομιμοποιήσει την παρανομία αυτή μέσω “δικοινοτικών διαπραγματεύσεων”, έχοντας τη στήριξη τρίτων, που έχουν συμφέροντα στην κατοχική Τουρκία.