Επί ποδός πολέμου το πολεμικό ναυτικό

Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ευρίσκεται εις κατάστασιν εγρηγόρσεως προκειμένου να διαχειρισθή τον συνωστισμό πολεμικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Αφενός οι εμπρηστικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος εμφορείται από αναθεωρητικές ιδέες, όσον αφορά στο διεθνές καθιερωμένο δίκαιο. Αφετέρου η προσπάθεια της Τουρκίας να παίξει ρόλον περιφερειακής δυνάμεως στην περιοχή, όπου η παρουσία πολλών ξένων στόλων είναι πρωτοφανής (κυρίως του 6ου αμερικανικού στόλου αυξημένη), δημιουργεί εντάσεις, αν όχι αντιπαραθέσεις, που ολίγον απέχουν από μία σύγκρουση την οποία απεύχονται οι ΗΠΑ.

Η αμερικανική Γερουσία δεν απέκρυψε την πρόθεση ματαιώσεως της παραδόσεως μαχητικών αεροπλάνων F-35, εις περίπτωσιν που η Τουρκία προχωρήσει στην προμήθεια ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400. Διότι θεωρείται ασυμβίβαστο με την ιδιότητα της Τουρκίας ως μέλους του ΝΑΤΟ. Έτσι, μία επένδυση ύψους 1,5 δισ. δολαρίων τίθεται εν αμφιβόλω, για την συμπαραγωγή των F-35 με την κατασκευάστρια εταιρία Lockheed Martin εις εποχήν, μάλιστα, που οι οικονομικές δυσχέρειες της γείτονος αυξάνονται και αποτελούν αιτία μεγάλου εκνευρισμού του προέδρου Ερντογάν, ο οποίος θεωρεί τη Wall Street, ως αφετηρία της αποχωρήσεως του διεθνούς κεφαλαίου από τη χώρα του.

Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό μετέχει, τελευταίως, εις σειράν ναυτικών ασκήσεων με αμερικανικά, γαλλικά, αιγυπτιακά και ισραηλινά πολεμικά σκάφη (λχ για την εκκένωση του ισραηλινού λιμένος της Χάιφας). Συγχρόνως, παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τους πλούς τουρκικών πολεμικών από του Λυβικού πελάγους μέχρις της κυπριακής ΑΟΖ, την οποία παραβιάζει το τουρκικό ερευνητικό πλοίο υδρογονανθράκων Βαrbaros (στα θαλάσσια τεμάχια 4 και 5 της ΑΟΖ Κύπρου).

Αντιθέτως, η παρουσία του αμερικανικού αεροπλανοφόρου Harry Truman και της συνοδευτικής ομάδος πλοίων κρούσεως νοτίως της Κρήτης, προσφέρει αίσθημα ασφαλείας στην υποθαλασσία γεώτρηση που πραγματοποιεί από εβδομάδος η πολυεθνική Εxxon Mobil και Qatar Petroleum.

Επίσης, αν και διακριτική, είναι παρούσα μοίρα γαλλικών πολεμικών πλοίων στη θάλασσα βορείως της Αλεξανδρείας, όπου συνεργάζεται με τις ναυτικές δυνάμεις της Kυπριακής Δημοκρατίας και της Αιγύπτου. Νέες «δομές ασφαλείας» δημιουργούνται από τις ΗΠΑ με το Ισραήλ, στην περιοχή της νοτιανατολικής Μεσογείου, οι οποίες αμφισβητούν την πολιτική της Άγκυρας στην προσπάθεια να κατοχυρώσει τουρκικές θαλάσσιες ζώνες, ακυρώνοντας λχ την «επήρεια» του Καστελορίζου ή της κυπριακής ΑΟΖ.

Εν τω μεταξύ, μία νέα εστία πολεμικής αντιπαράθεσης Ρωσίας και Ουκρανίας στην Αζοφική θάλασσα και ειδικότερα στα στενά του Κέρτς, κινδυνεύει να ματαιώσει τη συνάντηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τράμπ μετά του Ρώσου ομολόγου Βλαδιμίρου Πούτιν στη σύνοδο των 20 ισχυροτέρων χωρών, από την οποία προηγουμένως ανεμένετο η άρση των οικονομικών κυρώσεων της Δύσεως εις βάρος της Ρωσίας και η εκτόνωση του «εμπορικού πολέμου» Αμερικής και Κίνας.

Οι διεθνείς περιπλοκές και ο απορροφημένος Τσίπρας

Όπως γίνεται φανερό από την προκλητικότητα του Ουκρανού προέδρου Πέτρο Ποροσένκο, η ειρηνική διαμεσολάβηση του Ερντογάν θα αποτύχει και ο πόλεμος θα ενταθή στο Ντομπάς της ανατολικής Ουκρανίας. Στη συγκεκριμένη περιοχή οι αποσχιστικές τάσεις του τοπικού, ρωσικής καταγωγής, πληθυσμού θέτουν υπαρξιακά ζητήματα, όχι μόνον δια την Ουκρανία αλλά και για το ΝΑΤΟ. Το τελευταίο μάλιστα φαίνεται απρόθυμο, αν όχι αδύναμο, να προστατεύσει την δυτικίζουσα ουκρανική κυβέρνηση, που απώλεσε το 2014 την Κριμαία από την κεραυνοβόλο απόβαση του ρωσικού ναυτικού.

Οι διεθνείς περιπλοκές αυτές θέτουν, επιτακτικώς, τον διορισμό υπουργού Εξωτερικών πλήρους απασχολήσεως στην Αθήνα, καθώς εκκρεμούν πολλά προβλήματα. Προβλήματα, όπως τα χωρικά ύδατα 12 μιλίων με την Ιταλία, οι σχέσεις με την προκλητική Αλβανία και η γεωγραφική επαφή της ελληνικής ΑΟΖ με Κύπρο και Αίγυπτο που καθυστερεί. Με τη δε Λιβύη φαίνεται ανέφικτη η συνεννόηση, λόγω της ρευστής πολιτικής κατάστασης στην αφρικανική αυτή πολύπαθη χώρα.

Όμως, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας φαίνεται τελείως απορροφημένος από την εκλογική στρατηγική και παραμελεί τα εξωτερικά ζητήματα της χώρας, ασχολούμενος με παροχολογίες και την υπονόμευση της επομένης κυβερνήσεως που, ασφαλώς, δεν θα είναι του διδύμου ΣΥΡΙΖΑ-Καμμένου, επί τη βάσει των δημοσιευομένων σφυγμομετρήσεων, δια το έργον της παρούσης διακυβερνήσεως.

Έτσι, η ηγεσία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού παραμένει χωρίς οδηγίες δια τον χειρισμό των κρίσεων στην ανατολική Μεσόγειο και δεσμεύεται από μία άκαρπο πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας, η οποία και γίνεται οσημέραι πλέον επιθετική, απαιτούσα συνδιαλλαγή μετά της Ελλάδος, ως μέσου επιλύσεως των μεταξύ των διαφορών. Τούτο, βεβαίως, σημαίνει ένα ακόμη επαίσχυντο συμβιβασμό μακράν και πέραν των ελληνικών δικαιωμάτων που πηγάζουν από το ισχύον διεθνές δίκαιο.