Φταίνε οι Ελληνοκύπριοι που σφετερίζονται τις περιουσίες στα Κατεχόμενα!

Βεβαίως, στο παρελθόν, κάποιοι στην ελληνική πλευρά είχαν τη φαεινή ιδέα να καθορίσουν ηλικιακή «οροφή» και μέτρησαν το συναισθηματικό δεσμό με τις περιουσίες αναλόγως της ηλικίας. Με βάση αυτή τη θέση, όποιος το 1974 ήταν κάτω των δέκα χρονών δεν θα μπορούσε να επιστρέψει και ως εκ τούτου θα είχαν περισσότερα δικαιώματα στις περιουσίες οι σφετεριστές. Το σκέφθηκαν και το συζήτησαν τα σαΐνια, αλλά μετά τις αντιδράσεις το πήραν πίσω. Ενδέχεται, ωστόσο, οι Τούρκοι και τα Ηνωμένα Έθνη να το θεωρούν ήδη “κεκτημένο της διαδικασίας”. 

Με τέτοιους χειρισμούς, το μόνο που έχει μείνει είναι να μας βάλουν και φραγή στα συναισθήματα! Δεν είμαστε μακριά να φτάσουν και σε αυτό! Το γεγονός ότι στα κατεχόμενα υπάρχει οικοδομικός οργασμός, περιουσίες πωλούνται σε ξένους, είναι μια αρνητική εξέλιξη. Και αυτή δεν αποτρέπεται με την αναγνώριση δικαιωμάτων στους σφετεριστές. 

Η παρανομία με τον χρόνο δεν παράγει δίκαιο κι αυτό δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικός για να το αντιληφθεί. Το θέμα αντιμετωπίζεται με μέτρα. Και εναντίον εκείνων που τις εκμεταλλεύονται ( Τούρκοι, Τουρκοκύπριοι), αλλά και σε βάρος των αγοραστών, που εσχάτως φαίνεται ότι η πλειοψηφία τους να είναι ξένοι. Νομικά εργαλεία υπάρχουν και όπως είχε ανακοινωθεί από την κυβέρνηση έχουν τύχει επεξεργασίας. Υπήρξε και η σύλληψη στην Ιταλία του Τουρκοκύπριου δικηγόρου, Ακάν Κιουρσιάτ, για υπόθεση που αφορά σφετερισμό ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα αλλά  τελικά αφέθηκε ελεύθερος. 

Βεβαίως, το καλύτερο, το ιδανικότερο για να αντιμετωπιστεί τούτο είναι να επιτευχθεί συμφωνία στο Κυπριακό. Αλλά ποια λύση; Αυτή που θα αναγνωρίζει ότι προτεραιότητα στις περιουσίες έχουν οι χρήστες και όχι οι ιδιοκτήτες; Γιατί αυτό δεν είναι λύση και δεν αντιμετωπίζει το θέμα αλλά το διαιωνίζει. 

Σε ένα άλλο πεδίο, από το 1974 και εντεύθεν οι Τούρκοι κουβαλούν εποίκους. Πρόκειται για έγκλημα πολέμου, αλλά στην περίπτωση της Κύπρου τούτο όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται αλλά καλείται το θύμα να μην προβαίνει σε… διακρίσεις. Να μην αποστερεί από την κατηγορία αυτή τα… δικαιώματά της. Τούτο δεν το αποδέχονται ούτε οι Τουρκοκύπριοι. Στο κεφάλαιο των εποίκων το θέμα  πρέπει να αντιμετωπίζεται με βάση το τι ισχύει διεθνώς και μόνο. Γιατί όπως φαίνεται όλοι έχουν δικαιώματα εκτός από τους Ελληνοκύπριους. 

Η ανατροπή των δεδομένων στα κατεχόμενα

Ο χρόνος προφανώς και λειτουργεί εναντίον μας. Για αυτό και χρειάζεται να γίνουν πολλά, αποτρεπτικά με στόχο την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Τούτο γίνεται με επιθετική πολιτική και μέτρα. 

Δεν είναι με την αποδοχή των κατοχικών δεδομένων, που λύνεται το πρόβλημα. Αυτός είναι άλλωστε ο στόχος της κατοχικής δύναμης, η οποία ασφαλώς και αξιοποιεί το χρόνο για εδραίωση των δεδομένων περιμένοντας την ελληνική πλευρά να αποδεχθεί τις αξιώσεις της.

Οι διάφορες μοιρολογούσες, που επανεμφανίζονται όταν η τουρκική πλευρά τουμπάρει τις προσπάθειες, προσπαθούν διά της κινδυνολογίας να… συμβουλεύσουν ότι πρέπει να δώσουμε κάτι για να αλλάξει η εικόνα. «Δώστε γιατί θα χαθούμε», «θα πέσει ο ουρανός με τα άστρα να μας πλακώσει» κι όλα εκείνα που συγκλίνουν σε μια θέση: Ότι επειδή θα καταστραφούμε να το κάνουμε αυτοβούλως. Πριν να μας τοποθετήσουν το πιστόλι στον κρόταφο, να προταχθεί ο κρόταφος και να αναζητήσει το πιστόλι. 

Υπενθυμίζεται σε αυτούς που μοιρολογούν μονίμως, ότι ακόμη και οι πλέον εκφραστές της λεγόμενης ρεαλιστικής πολιτικής, δεν κατάφεραν να επιλύσουν το Κυπριακό κατά τη θητεία τους. Όσες υποχωρήσεις και να έκαναν. Υποχωρήσεις, που κατέστησαν τη διχοτόμηση πιο κοντά από ποτέ.