Η αλληλεγγύη της ΕΕ εξαντλείται στην οικονομική αφαίμαξη της Ελλάδας

Η παράγραφος 7 του άρθρου 42 (πρώην άρθρο 17) της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ‘Σύνταγμα’ δηλαδή της ΕΕ ορίζει ότι «σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».

Είναι δηλ. ξεκάθαρο ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υποχρεωμένη από την ίδια την
καταστατική της διακήρυξη να υποστηρίξει με δραστικά μέτρα αποτροπής την Κύπρο και
την Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης από άλλη χώρα. Αλλά δεν το κάνει. Με τις φραστικές και
μόνο καταδίκες και τις απειλές για μελλοντικές κυρώσεις απέναντι στον θαλάσσιο Αττίλα της
προκλητικής Τουρκίας και όχι με ουσιαστική αμυντική υποστήριξη, η ΕΕ παραβιάζει την ίδια
την ιδρυτική της συνθήκη, με άλλα λόγια το ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Έχουμε μάθει πλέον που τις γράφει τις φραστικές καταδίκες η Τουρκία. Στα παλαιά της
υποδήματα. Η χώρα τρομοκράτης της Ανατολικής Μεσογείου καταλαβαίνει μόνο από
πράξεις. Και  δεν είδαμε κανένα «αλληλέγγυο» πολεμικό πλοίο ή αεροπλάνο της
“οικογένειάς” μας της Ευρώπης να έρχεται κατά εδώ μεριά. Η αλληλεγγύη  των Ευρωπαίων
εταίρων μας εξαντλείται προφανώς στο πεδίο της αφαίμαξης και της υποδούλωσης της χώρας μας και τίποτα παραπάνω.