Η διπλωματία των σεισμών θα φέρει συνεκμετάλλευση;

Παράξενη η περίοδος που διανύουμε. ”Ενδιαφέρουσα”, με την έννοια της επικίνδυνης, σε φόντο παρατεταμένης ακρίβειας και υπόγειων διεργασιών στα σκαριά, άμεσα συνδεδεμένων με την εθνική ζωή του τόπου. Διεργασιών, όπως η “διπλωματία των σεισμών”, που βγάζουν αληθινή την φορτωμένη με αρχαία θιβετιανή κατάρα-κινέζικη παροιμία ”Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς”. Αλλά για πόσο;

Τέτοιας επικινδυνότητας καιροί (που κρύβονται πίσω από παραπλανητικά ”μορατόριουμ”) διαμορφώνονται στον τρέχοντα χρόνο για τα εθνικά μας συμφέροντα, στο παρασκήνιο των σχέσεων μας με την Τουρκία. Καιροί φαινομενικά ευοίωνοι, αλλά στην ουσία δυσοίωνοι, κι ας κρύβονται τεχνηέντως πίσω από χαμόγελα και φιλοφρονήσεις. Καιροί με την Ελλάδα σε ρόλο Ιφιγένειας στα στρατηγικά σχέδια των ”Μεγάλων”. Κάτι που δύσκολα διακρίνουμε δια… γυμνού οφθαλμού στο φαινομενικά ανέφελο παρόν μας. Κι αυτό γιατί, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε κατά το προεκλογικό παρελθόν, δεν βιώνουμε κατ’ ελάχιστο την αλλοτινή τοξικότητα και την προεκλογική ένταση στην κοινωνία .

Ίσως λόγω των θρησκευτικών εορτών ή γιατί έχει γίνει συνείδηση διακομματικά στους πολίτες ότι οι διεκδικητές της εξουσίας, όσο και να διαφωνούν στα μικρά, ”τα βρίσκουν” στα μεγάλα θέματα (αυτά της εξωτερικής πολιτικής, πλην του μεταναστευτικού), τα οποία αντιμετωπίζουν αμφότεροι από εθνικά ασύμφορες θέσεις (βλ. κυοφορούμενες συγκλίσεις για ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου). Υπό το πνεύμα αυτό, κυριαρχεί μια γενικότερη αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος, σαν να διανύουμε τώρα το τέλος της Μεταπολίτευσης, η οποία ξεκίνησε το καλοκαίρι του ’74 και ταυτίστηκε με την επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα, στη σκιά της τουρκικής εισβολής και της εθνικής τραγωδίας της Κύπρου.

Το καινούργιο που υπάρχει σήμερα είναι ότι η αμφισβήτηση των πολιτών δεν έχει σχέση με την αλλοτινή ευκαιριακή και συμφεροντολογική κριτική τους, όσο με την ποιότητα των πολιτικών και την ματαίωση, για πολλοστή φορά, των ονείρων τους. Την ματαίωση των ονείρων του ελληνικού λαού για κομβικές αλλαγές τις οποίες υπόσχονταν να κάνουν προεκλογικά οι εκάστοτε κυβερνώντες και δεν έκαναν. Αλλαγές μακρόπνοες, όπως η επανίδρυση και ανασυγκρότηση του κράτους, για να μην μιλήσω για το επιτελικό δεδομένου ότι αποδείχθηκε ημιτελές στην κατάληξή του…

“Ενδιαφέροντες καιρούς” διανύουμε…

Έτσι στο νέου τύπου προεκλογικό κλίμα το οποίο έχει διαμορφωθεί, κοινή διαπίστωση είναι ότι ο κόσμος έχει αφυπνιστεί από την νάρκη της αδιαφορίας του για τα τεκταινόμενα στον πολιτικό βίο της χώρας. Θέλει να συμμετάσχει και συμμετέχει ενεργά (μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης) με αίτημα άλλη πολιτική και άλλους πολιτικούς για να τον κυβερνάνε. Πολιτικούς ουσίας και όχι εντυπωσιοθηρίας. Πολιτικούς αναβαθμισμένους αξιακά και ποιοτικά, ώστε να μπορούν να φέρουν εις πέρας τα μεγάλα προβλήματα της πατρίδας μας, γιατί στα μικρά μπορούν να τα καταφέρουν και οι απλοί διαχειριστές της εξουσίας…

Το τίμημα των πολιτικών επιλογών τους στα πολλά τελευταία χρόνια το πλήρωσαν με το παραπάνω οι Έλληνες, με αποκορύφωμα τα ”πέτρινα” χρόνια της μνημονιακής περιόδου. Αυτοί που δεν έχουν πληρώσει όμως είναι οι πολιτικοί και το πολιτικό σύστημα, αν εξαιρέσουμε την παραδειγματική τιμωρία της Χρυσής Αυγής και την καταδίκη της ως εγκληματικής οργάνωσης, με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το 2013.

Για να επανέλθουμε όμως στον χαρακτηρισμό της ”επικίνδυνης” περιόδου που διανύουμε, αρκεί να σταθούμε σε ένα και μόνο χαρακτηριστικό της το οποίο αποδεικνύει ότι η πλάνη και η παραπλάνηση (χωρίς τυμπανοκρουσίες) από προεκλογικά μπαλκόνια, εκκολάπτουν πολιτικές διεργασίες. Διεργασίες εξωτερικής πολιτικής, που κάνουν τα κόμματα εξουσίας να συγκλίνουν ”ανίερα” κι ας διαφωνούν σε όλα τα άλλα.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι, παρά τα αποτυχημένα δείγματα γραφής στον τομέα αυτό, εξακολουθεί να κινείται στα μουλωχτά, παρασκηνιακά, η μυστικοπάθεια με άξονες την μυστική τριμερή του Βερολίνου (2020) και την άλλη των Βρυξελλών (2022) σε φόντο ”διπλωματίας των σεισμών”, όπως διαμορφώθηκε αυτή με αφορμή τον μεγασεισμό των 7,8 ρίχτερ στην Τουρκία…

Συζητήσεις στο παρασκήνιο

Και εδώ βρίσκεται η παγίδα, γιατί τα τεκταινόμενα στο παρασκήνιο δεν έχουν καμιά σχέση με τα έκτακτα επιδόματα και τα καλάθια της νοικοκυράς, τις συζητήσεις περί σταθερότητας ή αστάθειας της χώρας μας, περί μονοκομματικής ή πολυκομματικής κυβέρνησης (την επαύριο των εκλογών της 21ης Μαῒου) με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Νέα Δημοκρατία. Τα τεκταινόμενα στο παρασκήνιο έχουν έναν και μόνο στόχο: Να θολώσουν τα νερά και να εγκλωβίσουν στα ασήμαντα τον λαό (γιατί ασήμαντα είναι τα θέματα καθημερινότητας μπροστά στα εθνικά της ελληνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας), ώστε να βρεθεί αυτός προ τετελεσμένων εθνικά ασύμφορων αποφάσεων, όπως συνέβη το ’18 με τη λιμνιαία ”συμφωνία” στις Πρέσπες.

Αξίζει να τονιστεί εδώ ότι στις μυστικές διαβουλεύσεις μας με την Άγκυρα (Βερολίνο, 2020-Βρυξέλλες, 2022) — υπό την… υψηλή εποπτεία της Γερμανίας — καθίσαμε στο τραπέζι για συζήτηση έχοντας υπόψη μας ότι η Τουρκία διατηρεί ενεργή τη θέση της για απ’ ευθείας και εφ’ όλης της ύλης πολιτικό διάλογο μαζί μας. Κάτι που θα επαναληφθεί προσεχώς στη Χάγη αναμφισβήτητα. Όπερ σημαίνει ότι η τύχη των δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο (στο μυαλό Τούρκων και Γερμανών) βρίσκεται σε… εκκρεμότητα, κοινώς ”γκριζαρισμένη” με τη δική μας έγκριση, απ’ τη στιγμή που συνδιαλεγόμαστε για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην νησιωτική επικράτειά μας…

Σε εκκρεμότητα βρίσκεται, ουσιαστικά, όλο το ”πακέτο” των τουρκικών διεκδικήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο. Αλλά είπαμε ότι οι φραστικές επιθέσεις του Ερντογάν γι’ αυτά πήγαν πίσω λόγω μυστικών διαβουλεύσεων, στη συμφιλιωτική στόχευση των οποίων προστέθηκαν τα παρεπόμενα του σεισμού και η διάθεση του ελληνικού λαού να τείνει χείρα βοήθειας προς τον πάσχοντα τουρκικό στην απέναντι όχθη του Αιγαίου.

Αυτό δε σημαίνει όμως (κι ας το ακούσουν καλά οι της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ότι η ελληνική κοινή γνώμη έπαψε να επαγρυπνά για τα εθνικά της συμφέροντα και να βλέπει με καχυποψία την πλαστή ηρεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ηρεμία που, με το πρόσχημα της ”διπλωματίας των σεισμών”, προβλήθηκε δεόντως από μερίδα των ΜΜΕ ως ”θαύμα” της συναισθηματικής προσέγγισης Ελλάδας-Τουρκίας. Όμως ο ελληνικός λαός έπαψε προ πολλού να πιστεύει σε ”θαύματα”, όταν πρόκειται για την Τουρκία.

Γνωρίζει βαθιά μέσα του ότι — για να κόψει μαχαίρι τις φραστικές επιθέσεις σε βάρος της χώρας μας ο Ταγίπ Ερντογάν και να κηρύξει ”μορατόριουμ” ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ στο Αιγαίο — κάτι συντελείται παρασκηνιακά, με διακύβευμα κυριαρχικά δικαιώματα μας. Γεγονός που μας εξοργίζει αφάνταστα, γιατί δείχνει ότι υπέθεσαν άπαντες (ημέτεροι και ”Μεγάλοι” της Δύσης) ότι, απενεργοποιώντας την ψυχολογία της αντιπαράθεσης με τους Τούρκους από τους Έλληνες, θα μπορέσουν να περάσουν ανώδυνα τα σχέδιά τους για ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου.

Πλασάρεται η συνεκμετάλλευση

Έχουν σκοπό, προφανώς, οι σύμμαχοι να κρατήσουν με όποιο τίμημα την Τουρκία στη Δύση, έστω κι αν έχει αποδείξει επανειλημμένα την απιστία της. Το δεδομένο αυτό θα έπρεπε να κάνει εμάς, τουλάχιστον, κατηγορηματικά απρόθυμους να σύρουμε τη χώρα μας σε ”στημένες” διαπραγματεύσεις μαζί της. Αντ’ αυτού, φαίνεται ότι συζητάμε και διαπραγματευόμαστε μυστικά με διακύβευμα αιγαιοπελαγίτικα δικαιώματα μας, για να βιάζονται τόσο οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) να πάμε σε ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου, την ώρα μάλιστα που η Τουρκία — απ’ την μια μιλάει για ”μορατόριουμ” και ήσυχο καλοκαίρι με την Ελλάδα — κι από την άλλη συνεχίζει να ενισχύεται εξοπλιστικά με τις δικές της δυνάμεις (βλ. TCG Anadolu και οι φρεγάτες TF-2000).

Έπειτα η μειωμένη επήρεια στην Κρήτη δείχνει από το ’20 το δρόμο για τη ”συνεκμετάλλευση” και ίσως γι’ αυτό η ημιτελής ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία του Αυγούστου εκείνης της χρονιάς δεν έγινε ποτέ πλήρης, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις του Δένδια. «Πώς γίνεται και “τρέχουν'” εν αγνοία μας όλα και εμείς μιλάμε για φιλία με την Τουρκία, την ίδια στιγμή που συνεχίζει απτόητη τη στρατηγική της “Γαλάζιας Πατρίδας” και ο ΥΠΕΞ της δηλώνει θρασύτατα ότι “Στο Αιγαίο δεν έχει καθοριστεί η κυριαρχία ορισμένων νησιών” και γι’ αυτό ζητάει λύση πακέτο για “γκρίζες ζώνες”, εναέριο χώρο και χωρικά ύδατα;» σας ακούω να αναρωτιέστε εκνευρισμένοι. Γίνεται και παραγίνεται, σας απαντώ!

Είμαστε εύπιστοι και καλοπροαίρετοι εμείς οι Έλληνες, με λαχτάρα για μακροημέρευση της ειρήνης. Πέραν αυτού, πέσαμε στην παγίδα της Γερμανίας και συζητάμε, διαπραγματευόμαστε μυστικά με την Τουρκία, ενώ δεν έχει παραιτηθεί αυτή από τα επεκτατικά της σχέδια στο Αιγαίο. Απόδειξη για το τελευταίο είναι το γεγονός ότι, πέραν των συγκεκαλυμμένων απειλών που άρχισε πάλι να εκτοξεύει, αυξάνει τη δύναμη της 4ης Στρατιάς στα μικρασιατικά παράλια. Στρατιάς που ειδικεύεται σε αποβατικές ενέργειες και διαθέτει, μεταξύ άλλων, δύο ταξιαρχίες εκπαίδευσης απέναντι από τα νησιά μας…

Ταυτίσεις που προβληματίζουν 

Από εκεί και ύστερα, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν διαφαίνεται προοπτική διακομματικής διαβεβαίωσης ότι δεν θα πάμε σε ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου. Τη σύγκλιση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ (το ΠΑΣΟΚ δεν διαφοροποιείται) στα ελληνοτουρκικά, την εκμεταλλεύονται φυσικά στο έπακρο η έγκλειστη στον Κορυδαλλό ακροδεξιά και οι ”πυροκροτητές” της. Αυτοί που μπόλιασαν στον υγιή εθνικισμό — χάρη στον οποίο απελευθερώθηκε (κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους του ’12-’13) η άλλη μισή τουρκοκρατούμενη Ελλάδα — φασιστικά και (νεο)ναζιστικά σύμβολα. Αυτοί που παριστάνουν τους ”πατριώτες”, ενώ είναι θιασώτες του Χίτλερ και φέρουν τη στάμπα της ”εγκληματικής οργάνωσης”.

Πέρα από το ”αγκάθι” της φασιστικής ακροδεξιάς, όμως, προβληματίζει και η περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές λόγω της ιδεοληπτικής στάσης στελεχών του, τα οποία ασπάζονται τον εθνομηδενισμό και αρνούνται να στηρίξουν εθνικές αποφάσεις για την ασφάλεια των συνόρων μας (βλ. επέκταση του φράχτη στον Έβρο). Κι αυτό, την ώρα που διαλύονται οι ελληνικές ψευδαισθήσεις περί ”διπλωματίας των σεισμών” από επιθετικές δηλώσεις του Μεβλούτ Τσαβούσογλου περί ”διαλόγου με όρους” και παραβιάσεων της πατρίδας μας στο θέμα της στρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου.

Την ώρα που — ενώ η τουρκική πολιτική επανέρχεται στην ένταση της προ σεισμού επιθετικής ρητορικής της (Ερντογάν-AΚP: «Τα βήματά της [Ελλάδας] αποτελούν απειλή” […] Τα νησιά [του Αιγαίου] δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και το δηλώσαμε στον ΟΗΕ» — υπάρχουν πρώην υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι είτε μιλούν για δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο (ταύτιση Γιώργου Κατρούγκαλου με Ντόκο, Μπακογιάννη, Καιρίδη της ΝΔ) είτε ονειρεύονται Πρέσπες Νο2 (Νίκος Φίλης), κατά τα πρότυπα της ”Συμφωνίας των Πρεσπών” του ’18, που έκανε τα Σκόπια (Βόρεια) ”Μακεδονία”, τους Σκοπιανούς ”Μακεδόνες” και τη βουλγάρικη γλώσσα τους ”μακεδονική”…