Η επικήρυξη των οκτώ, η πίεση Ερντογάν και ο απολογητικός Τσίπρας

Δεν είναι η πρώτη φορά που κατά την επίσκεψη ενός Έλληνα υψηλού αξιωματούχου στην Τουρκία ή αντίστοιχα ενός Τούρκου στην Ελλάδα, η Τουρκία θέτει, με λόγια ή με πράξεις, ένα ζήτημα που προκαλεί τη χώρα μας. Η τακτική της γείτονος είναι η επίδειξη δύναμης κατά τις συνομιλίες, με την προσμονή ότι τελικά η ελληνική πλευρά δεν θα ματαιώσει τη συνάντηση και θα αρθεί στις συνομιλίες ουσιαστικά υποβαθμισμένη, εάν όχι ταπεινωμένη.

Τελευταίο επεισόδιο ήταν η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2017, όπου παραμονή της έλευσής του φρόντισε δημόσια, σε συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά, να θέσει θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, κάτι που απορρίπτει άνευ ετέρου η ελληνική πλευρά. Το γεγονός αυτό, όπως και άλλα παλαιότερα, θα έπρεπε να υποψιάσει τον Έλληνα πρωθυπουργό και να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, πριν αποφασίσει να μεταβεί στην Τουρκία. Θα έπρεπε να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει ανάλογος αιφνιδιασμός.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα έπρεπε να είχε καταστήσει σαφές ότι δεν θα ανεχθεί άλλη πρόκληση που αυτή τη φορά θα ισοδυναμούσε με ταπείνωση. Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δεν έγινε. Ο Τούρκος πρόεδρος επέλεξε να προκαλέσει την ελληνική πλευρά, την ίδια ημέρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός θα μετέβαινε στην Άγκυρα, επικηρύττοντας τους οχτώ Τούρκους αξιωματικούς που κατηγορεί ως πραξικοπηματίες, με 700.000 ευρώ.

Η επικήρυξη των οκτώ

Αυτή τη φορά, ο Ερντογάν υπερέβη τον ίδιο του τον εαυτό. Η πράξη του αυτή αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Συγκεκριμένα, στους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς έχει χορηγηθεί από την ελληνική πολιτεία το καθεστώς διεθνούς προστασίας πρόσφυγα, όπως προβλέπει η Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες και το πρωτογενές Ενωσιακό Δίκαιο, το οποίο παραπέμπει στη Σύμβαση της Γενεύης και εις εφαρμογή του έχουν εκδοθεί οδηγίες της ΕΕ. Τις οδηγίες αυτές η χώρα μας έχει μεταφέρει στην εσωτερική της έννομη τάξη.

Για τον ένα μάλιστα εκ των οχτώ, έχει εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση της ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έχει επικυρώσει την πράξη χορήγησης πολιτικού ασύλου. Λόγω του ότι αυτή διεξήχθη με τον θεσμό της πιλοτικής δίκης, αναμένεται ότι και οι υποθέσεις των άλλων επτά θα έχουν την ίδια δικαστική κατάληξη. Περαιτέρω, ο Άρειος Πάγος, επίσης με αμετάκλητη απόφασή του, απέρριψε την αίτηση των τουρκικών αρχών για έκδοσή τους στην Τουρκία, διότι έκρινε ότι εάν δικασθούν στην Τουρκία δεν θα τύχουν δίκαιης δίκης και τους περιμένουν βασανιστήρια. Η απόφαση ελήφθη, όχι μόνο με βάση τους κανόνες του εσωτερικού Δικαίου αλλά και του Διεθνούς Δικαίου και κυρίως της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Με βάση τα ανωτέρω, οι Τούρκοι αξιωματικοί παραμένουν στη χώρα μας, έχοντας τεθεί υπό προστασία. Η επικήρυξή τους από τις τουρκικές αρχές σημαίνει ότι:

• Πρώτον, η Τουρκία δεν σέβεται τις αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης και μάλιστα στο ανώτατο επίπεδο, οι οποίες ελήφθησαν όχι μόνο με βάση το εσωτερικό αλλά και το Διεθνές και Ενωσιακό Δίκαιο, στα οποία οι ελληνικές αρχές είναι δεσμευμένες.
• Δεύτερον, καλούνται οι τουρκικές υπηρεσίες ή και ιδιώτες, κατόπιν πρόσκλησης αυτών, να προβούν σε πράξη σύλληψης και απαγωγής τους εντός ξένου εδάφους, του ελληνικού εν προκειμένω, χωρίς την έγκριση της ελληνικής πλευράς.

Πρόσκληση για παραβίαση της ελληνικής κυριαρχίας

Κατά συνέπεια, η επικήρυξη μεταφράζεται σε αναγγελία και πρόσκληση για παραβίαση της αρχής της εδαφικής κυριαρχίας και της απαγόρευσης ανάμιξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου κράτους. Αυτά κατοχυρώνονται από το Διεθνές Δίκαιο ως γενικές αρχές του εθιμικού Διεθνούς Δικαίου αλλά και από το άρθρο 2 παρ. 4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ (βλ. αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στις υποθέσεις του Στενού της Κέρκυρας και των στρατιωτικών και παραστρατιωτικών ενεργειών στο έδαφος της Νικαράγουας).

Μην ξεχνάμε ότι οι υπόνοιες και μόνο ότι ρωσικές υπηρεσίες δηλητηρίασαν Ρώσο πράκτορα και την κόρη του στο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου πριν δύο χρόνια ήταν αρκετές για να προκαλέσουν την οργή του συνόλου σχεδόν της Δύσης κατά της Ρωσίας και της ψύχρανσης των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ρωσίας.

Τι είδαμε ως αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης έναντι της παραπάνω τουρκικής πρόκλησης; Αμηχανία, αιφνιδιασμό και αποστασιοποίηση από τις αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης. Μόνο συγγνώμη που δεν ζήτησε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τον Τούρκο πρόεδρο για τις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας. Πέραν του γεγονότος ότι ο κ. Τσίπρας πιάστηκε δις στον ύπνο από τον Τούρκο πρόεδρο. Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι όπως και κάθε κατηγορούμενος, έτσι και οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί έχουν το τεκμήριο της αθωότητας, μέχρι να καταδικασθούν αμετακλήτως από δίκαιο και αμερόληπτο δικαστήριο.

Τέτοια δίκη δεν έχει υπάρξει και όπως έκρινε και ο Άρειος Πάγος δεν μπορεί να υπάρξει στην Τουρκία. Κατά συνέπεια, να μην αποδέχεται άνευ ετέρου τις τουρκικές κατηγορίες ότι οι οκτώ είναι πραξικοπηματίες και να δείχνει περισσότερο σεβασμό στο τεκμήριο αθωότητας και στην απόφαση του Αρείου Πάγου που δεν μπήκε στην ουσία των κατηγοριών.

Εν κατακλείδι, ο Έλληνας πρωθυπουργός έδειξε ότι ναι μεν έπαθε, κατά την τελευταία επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στην Αθήνα, δεν έμαθε, όμως, από την προκλητική συμπεριφορά της Άγκυρας και του ιδίου του Ερντογάν. Σε αυτήν την περίπτωση επιβεβαιώνεται και το ρητό: “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού”. Είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις που σε αντίθεση με ό,τι προσπαθούν οι υποστηρικτές του πρωθυπουργού να παρουσιάσουν γι’ αυτόν, ο τελευταίος απέδειξε ότι δεν είναι πολιτικά σοφός.