Η ομοιοπαθητική μέθοδος του Έντι Ράμα στις σχέσεις με την Αθήνα

Προκαλώντας μεγαλύτερο πόνο για να ξεχαστεί μια προηγούμενη καταπόνηση και στη συνέχεια χαλαρώνοντας λίγο, έχει κατορθώσει να επιφέρει αίσθηση ευφορίας! Μια σύντομη αναφορά στα γεγονότα είναι αρκετή να αποδείξει ότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα δεν είναι απλά υπαίτιος της απρόκλητης κι ανώφελης επιδείνωσης των ελληνο-αλβανικών σχέσεων, αλλά και για την επαναφορά κλίματος δυσπιστίας και καχυποψίας που αποτελούσε χαρακτηριστικό της προσέγγισης των διμερών σχέσεων από το καθεστώς Χότζα.

Ως εκ τούτου, δεν είναι αρκετή η ερμηνεία ότι υπηρετεί την ατζέντα του Προέδρου της Τουρκίας, που προωθεί τις οθωμανικές φιλοδοξίες του στη Βαλκανική. Ο Έντι Ράμα, ως Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και αρχηγός της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2009, είχε προσφύγει στο αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο (η πλειοψηφία των μελών του διώκονται σήμερα για αδυναμία τεκμηρίωσης του πλούτου που κατέχουν σε τραπεζικές καταθέσεις και ακίνητα) και πέτυχε την ακύρωση της Συμφωνίας Καραμανλή-Μπερίσα για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο.

Η Συμφωνία εκείνη, σε συνδυασμό με άλλες μικρότερης ίσως σημασίας, αποτελούσε τη  βάση για την ακύρωση του ιστορικού υπόβαθρου που τροφοδοτεί την καχυποψία στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Καθόλου συμπτωματικά, οι αναλυτές τοποθετούν την πρόσδεση του Έντι Ράμα στο άρμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ακριβώς σ’ εκείνη την περίοδο. Τον Αύγουστο του 2013, με δική του υπαιτιότητα προκλήθηκε το βαρύ επεισόδιο της έξωσης των πιστών από τον Ιερό Ναό της Παναγίας στην Πρεμετή. Όργανό του ο απόλυτα ελεγχόμενος από τον Έντι Ράμα Δήμαρχος.

Τα παιχνίδια του Έντι Ράμα

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Βαγγέλης Βενιζέλος, ευελπιστώντας ίσως σε δυνατότητες ανάπτυξης των διμερών σχέσεων με τον σχηματισμό Κυβέρνησης στην Αλβανία από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, είχε προσωπικά δεσμευτεί στην εξεύρεση λύσης. Εκείνο το φθινόπωρο σχηματίστηκε η πρώτη Κυβέρνηση Ράμα και ενώ το ΚΕΑΔ, που εκπροσωπεί την Εθνική Ελληνική Μειονότητα, ήταν στενός σύμμαχος, έχοντας πληρώσει δυσανάλογο πολιτικό κόστος, αποκλείστηκε από την ανάληψη υπουργικού χαρτοφυλακίου. Περιττό να αναφερθεί ότι, δέκα χρόνια μετά, η υπόθεση του Ναού των Εισοδίων της Παναγίας στην Πρεμετή παραμένει εκκρεμής…

Το 2015, όντας πρωθυπουργός, ο Έντι Ράμα προέβη σε διοικητική μεταρρύθμιση, παραβιάζοντας τα ισχύοντα για την προστασία των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας. Ήταν ένας τρόπος να επικαλύψει το προηγούμενο πρόβλημα. Προκλητική ήταν και η διάρθρωση του Δήμου Χιμάρας. Σε συνδυασμό με το παραπάνω γεγονός, τοποθέτησε αντιπρόεδρο της Βουλής τον επικεφαλής του ακραία ανθελληνικού κόμματος των χειραγωγούμενων από την Τουρκία Μουσουλμάνων Αλβανοτσάμηδων, δίπλα στον υφιστάμενο αντιπρόεδρο, τον προερχόμενο από την ελληνική κοινότητα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του τελευταίου και τη διάλυση της εκλογικής συμμαχίας του ΚΕΑΔ-Ομόνοια με το κόμμα του Έντι Ράμα.

Η ομοιοπαθητική μέθοδός του Έντι Ράμα στις σχέσεις με την Ελλάδα έχει κορυφαίο περιστατικό το επεισόδιο της εγκληματικής δολοφονίας του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα το 2018 από δυνάμεις της Κρατικής Ασφάλειας. Ήταν η εποχή που οι συνομιλίες Κοτζιά-Μπουσάτι για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο φαινόταν πως οδηγούνταν σε συμφωνία. Έτσι η υπόθεση Κατσίφα αφέθηκε να ξεχαστεί.

Όταν ανήλθε στην εξουσία η ΝΔ δημιουργήθηκε αισιοδοξία πως η κατάσταση μπορούσε να αλλάξει. Πρόκειται ακριβώς για την ομοιοπαθητική! Η αισιοδοξία οδήγησε την κυβέρνηση Μητσοτάκη –παρά τα προηγηθέντα– να επενδύσει στον Έντι Ράμα! Έτσι προέκυψαν τα δείπνα στο Μέγαρο Μαξίμου και στα Τίρανα, καθώς και η έκθεση ζωγραφικής στο Ζάππειο, η επίσκεψη στη Χιμάρα του Κυριάκου Μητσοτάκη και άλλα παρόμοια. Το αποτέλεσμα το γνωρίζετε: η φυλάκιση του εκλεγέντος Δημάρχου Φρέντη Μπελέρη. Όσο δε για τη συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, ή έστω την παραπομπή στη Χάγη, μηδέν εις το πηλίκον…