Και τα χωρικά ύδατα έχει βάλει ο Μητσοτάκης στο τραπέζι με την Τουρκία

Είμαι υποχρεωμένος να το υπογραμμίσω πάλι, καθώς πάει να γίνει κοινός τόπος και μάλιστα σε εκλογική περίοδο, όπου οι συγκλίσεις τείνουν να διαμορφώσουν το πλαίσιο κοινωνικής συναίνεσης για τα περαιτέρω. Η ΝΔ (ο κ. Μητσοτάκης) επαναλαμβάνει ότι μιλάει για ένα και μόνο θέμα διαπραγμάτευσης με την Τουρκία: το θέμα των θαλασσίων ζωνών. Η θέση αυτή, με τον ένα ή άλλο τρόπο –είτε με ανάλογη διατύπωση, είτε με έμμεσες αναφορές– τείνει να γίνει αποδεκτή από το ευρύτερο φάσμα των δυνάμεων του πολιτικού σκηνικού.

Εμφανίζεται, μάλιστα, αυτή η θέση στις ελληνοτουρκικές διαφορές ότι αποτελεί «τη σταθερή διαχρονική θέση της Ελλάδας». Δεν είναι έτσι! Ούτε στο πρώτο σκέλος (=ότι το μόνο θέμα διαπραγμάτευσης με την Τουρκία είναι το θέμα των θαλασσίων ζωνών), ούτε στο δεύτερο (=ότι αυτή αποτελεί τη σταθερή διαχρονική θέση της Ελλάδας). Με στην έννοια ”θαλάσσιες ζώνες” περιλαμβάνονται τρία ζητήματα: η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, αλλά και τα χωρικά ύδατα.

Η Ελλάδα, δηλαδή, μέσω της νέας της θέσης περί ”θαλασσίων ζωνών” περιλαμβάνει στη συζήτηση/διαπραγμάτευση με την Τουρκία και τα χωρικά ύδατα (διαμορφώνοντας, δηλαδή, με υποχώρηση απέναντι στην τουρκική επεκτατικότητα και πιθανώς από παρασκηνιακές αμερικάνικες υποδείξεις μια νέα διευρυμένη ατζέντα). Όμως τα χωρικά ύδατα σύμφωνα και με το Διεθνές Δίκαιο και τη συγκεκριμένη στην πράξη εφαρμογή του απ’ όλες τις ενδιαφερόμενες παραθαλάσσιες και νησιωτικές χώρες – πλην της Ελλάδας! – αποτελεί εθνικό κυριαρχικό δικαίωμα, το οποίο δεν απαιτεί για την υλοποίησή του οποιαδήποτε συμφωνία με γειτονική χώρα.

Ελληνική υποχώρηση

Η διεύρυνση, λοιπόν, της ατζέντας συζήτησης/διαπραγμάτευσης με την Τουρκία (σε υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, αλλά και χωρικά ύδατα) δεν αποτελεί τη διαχρονική, σταθερή ελληνική –σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο – θέση, αλλά μια νέα θέση, ένα νέο πλαίσιο. H θέση αυτή λογίζεται ως υποχώρηση σχετιζόμενη με την παράνομη, από κάθε άποψη απαράδεκτη απειλή του casus belli της Τουρκίας, αν η Ελλάδα ασκήσει ένα απόλυτα κατοχυρωμένο δικαίωμά της.

Η Ελλάδα οφείλει να εγκαλεί σταθερά και διαρκώς την Τουρκία για αυτή την παράνομη και από κάθε άποψη απαράδεκτη απόφαση απειλής, αντί να υποχωρεί περιλαμβάνοντας το ζήτημα αυτό (των χωρικών υδάτων) ως ζήτημα για από κοινού διευθέτηση! Επομένως, οι δημοκρατικές-πατριωτικές δυνάμεις οφείλουν εκτός από το διαχωρισμό και την απόρριψη αντιλήψεων, όπως ”οι Πρέσπες του Αιγαίου”, να οριοθετηθούν καθαρά και με σαφήνεια στα παραπάνω.

Με άλλα λόγια, να επαναφέρουν ως μόνη διαφορά προς συζήτηση με την Τουρκία την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ αποκλείοντας ρητά τα χωρικά ύδατα, αποκλείοντας και τη νέα ορολογία των ”θαλασσίων ζωνών” και, παράλληλα, καταγγέλλοντας την Τουρκία ότι για ένα κατοχυρωμένο κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας (τα χωρικά ύδατα) απειλεί με casus belli, αποδεικνύοντας τα πραγματικά της κίνητρα και τις επιδιώξεις της στην νησιωτική επικράτεια της Ελλάδας.