Καμία συμφωνία με την Τουρκία χωρίς δημοψήφισμα

Δεν θεωρώ εκ προοιμίου κανέναν πολιτικό αρχηγό οιασδήποτε αποχρώσεως μειοδότη, εξωνημένο, πράκτορα κλπ. Ούτε πιστεύω ότι θέλει κανείς να αυτοκτονήσει πολιτικά, επωμιζόμενος μία μείζονα εθνικώς επιβλαβή διπλωματική ήττα. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Επίσης, ως λογικός και πολιτισμένος άνθρωπος, επιθυμώ και προσδοκώ ειρήνη, ηρεμία και ησυχία στην περιοχή μας, υπό τον όρο βέβαια ότι ουδείς επιβουλεύεται την εθνική μας ακεραιότητα.

Όμως, η Τουρκία αποτελεί διαρκές υπαρξιακό πρόβλημα για το Ελληνικό Έθνος από τον 11ο αιώνα. Δεν υπάρχει γενεά Ελλήνων που να μην χρειάστηκε να πολεμήσει ή να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Βυζάντιο, Τουρκοκρατία, 1821, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρά Ασία, Κύπρος. Θυμάμαι τον πατέρα μου να πηγαίνει στο μέτωπο το 1974. Εγώ παρουσιάστηκα εθελοντής στα Ίμια.

Ελπίζω κάποτε να μπει τέλος σε αυτήν την προαιώνια διαμάχη. Αλλά όσο αυτή διαρκεί, θα πράττουμε το χρέος μας για να συνεχίσει να υπάρχει Ελλάς. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός της τελευταίας 50ετίας αποσκοπεί στην εξάλειψή μας ως ανεξάρτητου κράτους και οιαδήποτε εξωτερική και αμυντική πολιτική δεν το αντιλαμβάνεται είναι εκ προοιμίου αποτυχημένη και εθνικά επικίνδυνη.

Δεν θεωρώ ισοβαρές πρόβλημα το ελληνοσκοπιανό και το ελληνοτουρκικό. Το πρώτο ήταν μία σοβαρή ταυτοτική αμφισβήτηση από πλευράς των Σκοπίων, που οδήγησε σε μία τεράστια διπλωματική ήττα της Ελλάδος (χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού) και σε μία κατάπτυστη συμφωνία που εγκυμονεί μειονοτικούς κινδύνους. Αλλά ούτε καν υπάρχει σύγκριση με την υπαρξιακή απειλή της Τουρκίας, η οποία έχει πασίδηλη πρόθεση να ελέγξει το Αιγαίο σε πρώτη φάση και αμέσως μετά να μας μεταβάλει σε χώρα μειωμένης κυριαρχίας, δηλαδή βιλαέτι της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας που φαντασιώνεται (εις μάτην βέβαια).

Τα αυτονόητα

Συζήτηση με τους Τούρκους ασφαλώς πρέπει να γίνεται. Αλλά οιαδήποτε συζήτηση με την Τουρκία πρέπει να θεμελιωθεί σε διακομματική συναίνεση και προσυμφεφωνημένους όρους, που θα εγκριθούν από την Βουλή και θα δημοσιοποιηθούν πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση. Επίσης, οιαδήποτε κατ’ αρχήν συμφωνία (ακόμα και εάν περιλαμβάνει έστω και οριακές τεχνικές μεταβολές στα κυριαρχικά μας δικαιώματα) πρέπει να εγκριθεί με δημοψήφισμα. Ο ελληνικός λαός θα αναλάβει την ευθύνη για το μέλλον του. Την ευθύνη αυτή δεν μπορεί να την επωμιστεί μόνη της οιαδήποτε κυβέρνηση και οιαδήποτε Βουλή.

Οιαδήποτε συζήτηση με τους Τούρκους θα πρέπει να αρχίσει από τα αυτονόητα: την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, την άρση του τουρκικού casus belli, την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, την αποκατάσταση της προβλεπόμενης από το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάννης ελληνικής αυτοδιοίκησης σε Ίμβρο και Τένεδο, την αποζημίωση των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως για το 1955, την αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης ως αυτονόητης ελληνικής εσωτερικής υπόθεσης, την αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας ως μουσείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Αφού τεθούν αυτά στην ημερήσια διάταξη, τότε μπορούμε να συζητήσουμε με την Τουρκία το μόνο υφιστάμενο μεταξύ μας ζήτημα, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Στην συζήτηση καλό είναι να τηρηθούν επίσημα πρακτικά, ώστε να μην υπάρχουν αμφισβητήσεις, παρερμηνείες, αμφιβολίες κλπ. Τέλος, δεν θεωρώ ότι οι ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ. εκ προοιμίου υποστηρίζουν την Τουρκία, ή μας πιέζουν να εκχωρήσουμε εθνική κυριαρχία.

Η Τουρκία θεωρείται στην Δύση επισφαλής σύμμαχος και το αντιτουρκικό λόμπι στην Ουάσινγκτον είναι πανίσχυρο. Ούτε κανείς (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Ισραήλ, Γαλλία, Αγγλία) θα ήθελε την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή έστω τον έλεγχο του Αιγαίου από τους Τούρκους. Διερωτώμαι μήπως οι δήθεν συμμαχικές πιέσεις για ελληνικές υποχωρήσεις είναι το άλλοθι της δικής μας αβελτηρίας, αδράνειας ή και δειλίας. Πάντως, ας περιμένουμε την εξέλιξη των πραγμάτων πριν εξαγάγουμε πρόωρα συμπεράσματα…