Κι όμως, η Nuland είπε στη Λευκωσία την γραμμή των ΗΠΑ…

Ούτε αδιάβαστη ήταν, ούτε απροετοίμαστη ήταν, ούτε έβγαλε τη γλώσσα της περίπατο επειδή τάχατες είχε πολύ καιρό να επισκεφθεί την Κύπρο. Και πόσα να θυμάται η πολυάσχολη Αμερικανίδα αξιωματούχος Victoria Kagan-Nuland, που την περίοδο αυτή ασχολείται με ύψιστης σημασίας ζητήματα, όπως είναι η διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας! Πόσα πραγματικά να θυμάται και, ταυτόχρονα, να σηκώνει στους ώμους της το βάρος της παγκόσμιας ειρήνης; Πόσα; Λίγη κατανόηση ζήτησε από τη Λευκωσία για τη γκάφα της!

Τα όσα είπε η κυρία Kagan-Nuland στις 7 Απριλίου στη Κύπρο –το κράτος που την φιλοξενούσε– ήταν προσβλητικά, απαξιωτικά και απαράδεκτα. Και ευτυχώς που βρέθηκε και ένας δημοσιογράφος, να τη βάλει στη θέση της και να την εξαναγκάσει να αναδιπλωθεί. Έστω και προσποιητικά. Διότι προσποιητικά ήταν αυτά που μεταμελημένα μας αράδιασε. Πως τάχατες δεν είναι “πρόεδρος” κράτους ο κατοχικός ηγέτης Ταλάτ, όπως αρχικά τον κατονόμασε. Δηλαδή, όταν η κυρία Kagan-Nuland, κρατώντας “ίσως αποστάσεις”, τον επισκέφτηκε στην κατεχόμενη Λευκωσία, πώς άραγε τον αποκάλεσε; Όχι πρόεδρο;

Η κυρία Kagan-Nuland όχι μόνο γνωρίζει τι συμβαίνει στη Κύπρο –μια νατοϊκή σύμμαχος των ΗΠΑ, η Τουρκία, συνεχίζει να κατέχει με αμερικανικά όπλα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας– αλλά πριν φύγει για το ταξίδι της στην περιοχή,  οι υφιστάμενοι της την προμήθευσαν με τα λεγόμενα “talking points”, δηλαδή τι να λέει και τι να μην λέει.

Επιπλέον, με την άφιξη της στην Κύπρο οι εδώ υφιστάμενοί της την προμήθευσαν με παρόμοια και ενημερωμένα, την τελευταία στιγμή, “talking points”. Κι αυτά που μας αράδιασε –μετά που της υποδείχθηκε πως παραβίαζε κατάφωρα και προσβλητικά την φιλοξενία μας– είναι η ανομολόγητη θέση της χώρας της: πως στη Κύπρο υπάρχουν “north” και “south” και ναι και δυο “πρόεδροι”! Κι αυτά μας επανάλαβε.

Τι απέδειξε η κυρία Nuland

Οι Αμερικανοί αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία και έχουν καταδικάσει με απόλυτο τρόπο το τουρκικό αποσχιστικό πραξικόπημα του 1983. Αλλά μέχρι εκεί. Όχι μόνο δεν πάνε παρακάτω, αλλά κάνουν τα πάντα, ώστε να διατηρούν ίσες αποστάσεις με το αποσχιστικό καθεστώς και να υποσκάπτουν –μαζί με τους σφογγοκωλάριούς τους τους Εγγλέζους– πέτρα πέτρα τη νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι τοποθετήσεις της κυρίας Kagan-Nuland, στην πρόσφατη επίσκεψη της, αντικατοπτρίζουν ακριβώς αυτό: την ανομολόγητη πολιτική και θέση τους. Και την οποία η εδώ πρεσβεία έχει ως σημαία. Υπάρχει, βέβαια, και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Κι αυτή αρχίζει από τον Πρόεδρο, τον υπουργό Εξωτερικών, τον Γενικό Διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών και κάτω. Διαχρονικά. Που ανέχθηκαν και συνεχίζουν να ανέχονται τον κάθε ανθυποπρόξενο ξένης πρεσβείας να κυκλοφορεί ανενόχλητα στις τουρκοκρατούμενες περιοχές –ακόμη για να αγοράσει φθηνό σάντουιτς το μεσημέρι– να συναγελάζεται με τους “Αττίλες”, να επιστρέφει στις ελεύθερες περιοχές και οι δικοί μας να του κάνουν τεμενάδες.

Αν μάλιστα είναι Αμερικανός ή Εγγλέζος, να πέφτουν ακόμη και μπρούμυτα για να τον εξυπηρετήσουν και, προς θεού, να μην τον κακοφανήσουν! Σε αυτή τους την χαμέρπεια τους ακολουθεί κατά πόδας σχεδόν όλη η εξουσιαστική νομενκλατούρα της Λευκωσίας. Και αυτή είναι η άλλη ανομολόγητη θέση και πολιτική.

Υ.Γ. Σε μια ημικατεχόμενη χώρα, που απειλείται καθημερινά από τη νατοϊκή Τουρκία, οι διαπιστευμένοι ξένοι διπλωμάτες δεν μπορούν να πηγαινοέρχονται στους “Αττίλες” όποτε τους καπνίσει. Θα πρέπει από τον πρέσβη μέχρι τον ανθυποπρόξενο να αιτούνται από το υπουργείο Εξωτερικών και να τους χορηγείται αν πρέπει συγκεκριμένη άδεια για συγκεκριμένο χρόνο για να διεκπεραιώσουν μια συγκεκριμένη αποστολή. Όχι μπείτε σκύλοι αλέστε! Το κερασάκι είναι πως κανείς στο υπουργείο Εξωτερικών δεν αποτολμά να θέσει θέμα. Ρώτησα προ δεκαετίες τον μακαρίτη πρέσβη Μαυρομμάτη, γιατί. Μου απάντησε «προπατορικές αμαρτίες». Από τον Αύγουστο του 1974, όταν άρχισε αυτή η απαράδεκτη κατάσταση με τον πρέσβη Crawford. Και που πήγαιναν και τα μεσημέρια από τότε για σάντουιτς.