Μας είπε ο κ. Ροζάκης ότι η Ελλάδα δεν έχει πλέον ευθύνες έναντι της Κύπρου!

Επιμένει ο κ. Χρήστος Ροζάκης, ο οποίος διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος αλλά και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, να φορτώνει τις ευθύνες για τη μη λύση του Κυπριακού στους Ελληνοκύπριους. Το ανέφερε σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ προ ημερών, το επανέλαβε και σε συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή (Στ. Αντωνίου, |Πολίτης”). Στις νέες τοποθετήσεις του, δήλωσε εν πολλοίς πως οι όποιες ενοχές της Ελλάδος στην Κύπρο, έχουν τελειώσει!

Είπε πως «από αυτές τις ενοχές ( σ.σ. του 1974) μας απαλλάσσει σήμερα η κυπριακή στάση στο θέμα της επίλυσης του Κυπριακού που τηρήθηκε στο Κραν Μοντανά. Η εσπευσμένη αποχώρηση της Δημοκρατίας της Κύπρου από τις διαπραγματεύσεις, οι οποίες είχαν αποδώσει καρπούς, μοιραία απέτρεψε μια ευνοϊκή λύση στη βάση της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, και έφερε στο προσκήνιο τη μεταγενέστερη άκαμπτη θέση των Τούρκων για την προτίμηση της ιδέας των δύο κρατών».

Επιμένει στις ευθύνες της ελληνικής πλευράς στην Κύπρο για το Κραν Μοντανά και επί της ουσίας απαλλάσσει την κατοχική Τουρκία. Δεν μπορεί να μην έχει ενημερωθεί για το τι έχει γίνει στο Κραν Μοντανά, γιατί διατηρεί, ακόμη, προσβάσεις στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών. Αλλά και να μην μπήκε στον κόπο να ρωτήσει, τα πρακτικά έχουν δημοσιοποιηθεί (Μιχάλης Ιγνατίου στον “Φιλελεύθερο” και HellasJournal).

Την ίδια ώρα, σπεύδει να δώσει και συμβουλές, οι οποίες έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό: Ότι πρέπει να προβούμε και σε άλλες υποχωρήσεις για να πεισθεί η κατοχική πλευρά να συνεργασθεί. Εάν στοιχειωδώς παρακολουθούσε την πορεία του Κυπριακού κι εάν τον ενδιέφερε, θα διαπίστωνε ότι αυτή η λογική οδηγεί σε συνεχείς διολισθήσεις του Κυπριακού. Είναι η προσφιλής συνταγή της σχολής σκέψης, που εκφράζει, η οποία έχει δοκιμασθεί και απέτυχε. Είναι μια συνταγή με ληγμένα συστατικά.

Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι «οι προϋποθέσεις για να μεταπειστεί η Τουρκία να εγκαταλείψει τα σχέδια δύο κρατών είναι πρώτα και κύρια η απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποδεχθεί την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων, στη θέση της προτεινόμενης από την Τουρκία κυρίαρχης ισότητας. Αυτό έχει ορισμένες ιδιαίτερες εκφάνσεις. Λόγου χάρη στο θέμα της εναλλασσόμενης προεδρίας».

Δηλαδή, επειδή η Τουρκία θέτει μαξιμαλιστικές θέσεις για να “μετακινηθεί” πρέπει να πάρει δώρα. Το να αναδειχθεί η παρανομία, ο ετσιθελισμός, ο τουρκικός παραλογισμός είναι εκτός της ατζέντας του κ. Ροζάκη κι όσων είναι αυτής της λογικής. Για να θέτει το θέμα της πολιτικής ισότητας ως παραχώρηση, προφανώς δεν εννοεί αυτό που δέχθηκε η Λευκωσία εδώ και δεκαετίες, αλλά κάτι άλλο. Αυτό, που προφανώς θέλει η κατοχική πλευρά.

Η απάντηση στον Ροζάκη

Στον πρώην αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απάντησε (στις πρώτες του δηλώσεις στην ΕΡΤ), ο Λουκής Λουκαίδης, ο οποίος διετέλεσε συνάδελφος του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (Φιλελεύθερος, 17 Σεπτεμβρίου 2003). Ο κ. Λουκαίδης, επικαλέσθηκε άρθρο του κ. Didier Pfirter, ο οποίος διετέλεσε Νομικός Σύμβουλος για την σύνταξη του Σχεδίου Ανάν.

Σε άρθρο του το 2007 (στο Human Rights Democrasy and the Rule of Law: Liber amicorum Luzius Wildhaber, 2007, p.595 et seq) ο κ. Pfirter σημείωνε τα εξής: «Κάτω από ομαλές συνθήκες φαίνεται κυριολεκτικά αδύνατο να βρεθεί ένα νόμιμο δημόσιο συμφέρον που θα ήταν αρκετά ισχυρό για να δικαιολογήσει μια τέτοια δραστική επέμβαση στα ανθρώπινα δικαιώματα».

Για το σχέδιο Ανάν, για το οποίο ο κ. Ροζάκης είναι μεταξύ εκείνων που ακόμη μοιρολογούν επειδή απορρίφθηκε, ο Ελβετός καθηγητής του συνταγματικού δικαίου στο πανεπιστήμιο της Γενεύης, Andreas Auer, σε μια εργασία του( 1.12. 2004), “Μαθήματα από την Ελβετική Εμπειρία του Ομοσπονδιακού Συστήματος για τη Λύση του Κυπριακού Προβλήματος”, κατέληγε σημειώνοντας ότι «η αποτυχία του( σ.σ. του Σχεδίου) μέσω δημοψηφίσματος απέδειξε ότι οι ψηφοφόροι δεν έπεσαν στην παγίδα».