Μετά τη Νούλαντ ο Ζελένσκι – Ο εξευτελισμός να γίνει τέλειος…

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα. Εν προκειμένω, περίπου 48 ώρες. Όλα όσα λίγοι τολμούσαν επί χρόνια να πουν και ακόμα λιγότεροι τις τελευταίες εβδομάδες, κόντρα σε ένα πανίσχυρο σύστημα προπαγάνδας σε Ελλάδα και Κύπρο, επιβεβαιώθηκαν σε δύο ημέρες. Πρώτον, ο …Μπαϊντενόπουλος αποδείχτηκε –δια της Βικτόρια Νούλαντ κι όχι μόνο– …Μπαϊντένογλου.

Μετά τον από καιρό ενταφιασμό του EastMed, η Βικτόρια Νούλαντ ήρθε να πει το προφανές: η σχέση ΗΠΑ και Τουρκίας είναι στρατηγική και θα βαθύνει ακόμα περισσότερο. Στην πραγματικότητα όχι παρά τις τουρκικές παρασπονδίες προς την κηδεμονία της Ουάσιγκτον αλλά χάρη σε αυτές. Δεν είναι τα F-16 μόνο, τα οποία μόνο αφελείς πια πιστεύουν ότι δεν θα έχουν συνέχεια και με άλλα οπλικά συστήματα. Όπως δεν ήταν μόνο τα γαλλικά Rafale μέσω Κατάρ.

Επίσης δεν είναι μόνο ο τουρκικός πύραυλος που διαφημίστηκε με “θύμα” τη Χίο, χωρίς καμία αντίδραση από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο είναι απασχολημένο να κυνηγά Ρώσους διπλωμάτες κατ’ εντολή της Ουάσιγκτον. Είναι ότι αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας πως οι ΗΠΑ έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη την διεκδικούμενη Τουρκία από την δεδομένη, “προτεκτορατοποιημένη” Ελλάδα και το δείχνουν με κάθε τρόπο.

Και για να μην έχουμε αμφιβολία, η κα Νούλαντ πήγε στην Κύπρο και αποκάλεσε τον Τατάρ πρόεδρο! Ακόμα χειρότερη μάλιστα ήταν η δικαιολογία που χρησιμοποίησε κατόπιν: ότι έχει καιρό να πάει στο νησί και προφανώς ξέχασε μια τέτοια μικρή λεπτομέρεια, όπως είναι η εισβολή και η κατοχή. Άραγε, έχουν τσίπα οι Κύπριοι ηγέτες και ειδικά ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που πρόδωσαν την παραδοσιακή φιλία με την Ρωσία για τα μάτια των ΗΠΑ και τώρα εισπράττουν βροχή τις σφαλιάρες;

Διότι το να μας λένε οι Κύπριοι πολιτικοί, οι οποίοι “ξεπλένουν” συστηματικώς την ισραηλινή κατοχή (απαρτχάιντ), ότι δήθεν συγκινήθηκαν από το δράμα των Ουκρανών (παρεμπιπτόντως για το δράμα των Ουκρανών της ανατολικής πλευράς σφύριζαν αδιάφορα) θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό. Έπαιξαν στα χαρτιά την υπόσταση του κυπριακού Ελληνισμού και την χάνουν.

Μετά τη Νούλαντ ο Ζελένσκι

Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ήλθε και ο ευτελισμός της Βουλής των Ελλήνων από τον μαχητή του νεοναζιστικού “Τάγματος Αζόφ”, που είναι στυλοβάτης του Ζελένσκι. Όλο το αφήγημα περί της Ουκρανίας του Ζελένσκι (και της CIA) ως πατρίδας του φιλελευθερισμού κατέρρευσε σε ένα λεπτό, συμπαρασύροντας και τις πολιτικές δυνάμεις που ταυτίστηκαν με αυτό. Μάλιστα είναι τέτοια η ήττα του πολιτικού κατεστημένου στην Αθήνα, ώστε ο πρόεδρος της Βουλής δεν έβγαλε καν επίσημη ανακοίνωση, ψελλίζοντας περί «αχρείαστης και άτοπης τοποθέτησης». Ο νεοναζισμός, ο οποίος καταδείχτηκε ότι είναι ενταγμένος στον στενό πυρήνα του ουκρανικού κράτους, ξαφνικά από εγκληματικός, κατέστη άτοπος!

Ακόμα χειρότερα ήταν τα πράγματα στην Κυπριακή Βουλή. Εκεί όπου ο Ζελένσκι όχι μόνο αρνήθηκε να καταδικάσει την τουρκική εισβολή και κατοχή (αυτός ο υπερασπιστής του διεθνούς δικαίου που θέλει να μιμηθεί το Ισραήλ και στάζει μέλι για την Τουρκία) αλλά και διέκοψε την σύνδεση, μόλις Κύπρια βουλευτής τόλμησε να αναφερθεί στην τουρκική εισβολή και κατοχή. Ένας… Ζελένσκι ταπείνωσε τις δύο Βουλές του Ελληνισμού σε μία ημέρα, με τις πλάτες των ΗΠΑ.

Αν υπήρχε αίσθημα πολιτικής ευθύνης, σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις της αμερικανοκρατίας θα παραιτούνταν σε Ελλάδα και Κύπρο. Θα απολογούνταν για τα όπλα που έστειλαν, για τις κυρώσεις που επέβαλαν. Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δεν θα συμβεί. Είναι βαθιές οι ρίζες της εξάρτησης, η οποία αγγίζει τα όρια της εθνικής μειοδοσίας. Κρίμα για τον Ελληνισμό που του έλαχε σε τόσο ταραγμένους καιρούς να κυβερνιέται από τέτοιες προσωπικότητες και από αυτά τα κόμματα. Το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό, όσο ο λαός δεν παίρνει τις τύχες της πατρίδας στα χέρια του.