Ο ανθελληνισμός και η εμβληματική εκτέλεση Κατσίφα

Μετά από μία περίοδο διαπραγματεύσεων με σκοπό την επίλυση όλων των διμερών προβλημάτων και την υπογραφή ενός συμφώνου φιλίας και συνεργασίας, αντί να κάνουν την υπέρβαση, οι ελληνοαλβανικές σχέσεις επανέρχονται στον αστερισμό της έντασης. Η εκτέλεση του Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα ρίχνει βαριά τη σκιά της. Θα μπορούσε, ωστόσο, να μην τορπιλίσει την προσέγγιση των δύο χωρών, εάν δεν υπήρχε ως υπόστρωμα ο ανθελληνισμός. Είναι αυτός που στην πραγματικότητα οδήγησε στην εκτέλεση, που σε κάθε ευκαιρία ανακυκλώνει και τροφοδοτεί την ένταση.

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι ο θάνατος του Κατσίφα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Απέναντί του δεν είχε απλούς Αλβανούς αστυνομικούς. Οι ειδικές δυνάμεις είναι άρτια εκπαιδευμένες και έχουν αποδείξει ότι μπορούν να φέρνουν σε πέρας δύσκολες επιχειρήσεις, χωρίς να σκοτώνουν τους στόχους τους. Όλα δείχνουν πως η εκτέλεση του 35χρονου Βορειοηπειρώτη ήταν επιλογή και όχι αναπόφευκτη. Δεν μπορεί, βεβαίως, να αποδειχθεί, αλλά είναι βάσιμη η εκτίμηση πως ο Ράμα άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε ο οπλισμένος Κατσίφας για να κάνει επίδειξη ισχύος και να στείλει ένα μήνυμα στη μειονότητα με την εμβληματική εκτέλεση του .

Στην πραγματικότητα, το επεισόδιο στις Βουλιαράτες από τη μία πλευρά κατέδειξε τον ενεργό αλυτρωτισμό μίας μερίδας των Βορειοηπειρωτών, αλλά από την άλλη επιβεβαίωσε ότι ο ακραίος εθνικισμός και ο ανθελληνισμός, ως ιδιαίτερη έκφανσή του, παραμένει σταθερά της αλβανικής πολιτικής σκηνής. Για την ακρίβεια πουλάει πολιτικά. Το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα καλλιεργεί κλίμα ανθελληνισμού επιβεβαιώνεται πολλά γεγονότα.

Και μόνο το ακραίας χυδαιότητας υβριστικό πανό που αναρτήθηκε στον ποδοσφαιρικό αγώνα της Παρτιζάνι Τιράνων (διευθυντής της είναι ο αδελφός του πρωθυπουργού Ράμα) τα λέει όλα. Εάν επρόκειτο για πρωτοβουλία κάποιων θερμόαιμων θα είχε υπάρξει παρέμβαση της αστυνομίας για να αποσυρθεί, ή τουλάχιστον θα είχε καταδικασθεί από την διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομάδας, από την κυβέρνηση και από τα αλβανικά ΜΜΕ. Δεν συνέβη τίποτα από αυτά. Αντιθέτως, το περιβόητο τουίτ του ίδιου του Ράμα, με το οποίο έριξε λάδι στη φωτιά, όπως και ο τρόπος που κατά κανόνα προσεγγίσθηκε η υπόθεση Κατσίφα στην αλβανική δημόσια σφαίρα καταδεικνύει την έκταση και την ένταση του ανθελληνισμού.

Το χαρτί Αλβανοτσάμηδες

Το έργο το έχουμε ξαναδεί με άλλη μορφή. Το είδαμε με την κλιμάκωση των κινήσεων αφελληνισμού της Χιμάρας και ειδικά με την περιοδική κατεδάφιση αποκλειστικά ελληνικών περιουσιών. Το είδαμε με την εδώ και χρόνια αναγόρευση της απαίτησης των Αλβανοτσάμηδων σε κεντρική συνιστώσα της εξωτερικής πολιτικής των Τιράνων.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου τροφοδότησε τον αλβανικό εθνικισμό και του προσέδωσε μία επιθετικότητα. Οι Αλβανοί θεώρησαν τότε ότι ήταν η ώρα να διεκδικήσουν και να αποσπάσουν όσα περισσότερα μπορούσαν από τις γειτονικές χώρες.

Ο τότε πρωθυπουργός Μάϊκο είχε δηλώσει με νόημα ότι οι εκτός Αλβανίας Αλβανοί έχουν δικαίωμα στη συλλογική αυτοάμυνα! Ουσιαστικά, δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να περιγράψει εμμέσως τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό. Αυτός, αν και απουσίαζε από την επίσημη διπλωματική ρητορική, βρισκόταν στο επίκεντρο όλων των άτυπων συζητήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι ο τότε πρόεδρος της Αλβανίας Μεϊντάνι είχε αρνηθεί να απαντήσει σε ερώτηση που του έγινε στο φόρουμ του Νταβός εάν στόχος της χώρας του είναι η δημιουργία της “μεγάλης Αλβανίας”.

Σύνορα στον Αμβρακικό!

Από τους αλβανικούς λεονταρισμούς δεν εξαιρέθηκε η Ελλάδα. Οι Αλβανοί εθνικιστές θέτουν τα νότια σύνορα της “μεγάλης Αλβανίας” στον Αμβρακικό κόλπο! Σχετικοί χάρτες κυκλοφορούν εδώ και χρόνια στα Τίρανα, στην Πρίστινα και στο Τέτοβο. Οι εθνικιστικές αυτές φαντασιώσεις είναι τόσο παράλογες, που δεν θα άξιζε τον κόπο να αναφέρεται κανείς σ’ αυτές. Διδάσκονται, όμως, στα αλβανικά σχολεία και επιπροσθέτως ο αλβανικός εθνικισμός έχει αποδείξει ότι ρέπει στον τυχοδιωκτισμό.

Τα Τίρανα χρησιμοποιούν το Αλβανοτσάμικο σαν μοχλό για να εξισορροπήσουν την υποχρέωσή τους να σέβονται τα δικαιώματα της αναγνωρισμένης ελληνικής μειονότητας. Εντάσσοντας την κίνησή τους στο πλαίσιο του αλβανικού εθνικισμού, κατάφεραν σταδιακά να μετατραπούν από μάλλον περιθωριακός σύλλογος σε κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Και κυρίως σε παράγοντα που επηρεάζει σημαντικά το πολιτικό κλίμα έναντι της Ελλάδας και κατ’ επέκτασιν τις διμερείς σχέσεις. Το 2004, με την έγκριση σχετικού ψηφίσματος από τη Βουλή, οι απαιτήσεις τους κατέστησαν επίσημη θέση της Αλβανίας. Η 27η Ιουνίου, μάλιστα, ορίσθηκε ημέρα εθνικής μνήμης για τη «γενοκτονία των Τσάμηδων»!

Οι Αλβανοτσάμηδες υποστηρίζονται ποικιλοτρόπως και από την Άγκυρα, η οποία τους θεωρεί ένα χρήσιμο μοχλό πίεσης σε βάρος της Ελλάδας. Ας σημειωθεί πως όταν ο Ερντογάν είχε επισκεφθεί την Αλβανία είχε συναντήσει όχι μόνο τον Αλβανό ομόλογό του, αλλά και τον πρόεδρο του κόμματος των Αλβανοτσάμηδων Ιντρίζι!

Από την εποχή που ο Ράμα ήταν δήμαρχος Τιράνων, είχε καλλιεργήσει για τον εαυτό του την εικόνα ενός διανοούμενου ευρωπαϊστή πολιτικού, ο οποίος δεν διστάζει να συγκρούεται με οργανωμένα συμφέροντα. Ως αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ως πρωθυπουργός, όμως, αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής της θλιβερής αλβανικής πολιτικής παράδοσης.

Έχει βουτήξει για τα καλά στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Επί των ημερών του η καλλιέργεια του χασίς έχει προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αν και επισήμως, η κυβέρνηση εμφανίζεται διώκτης, στην πραγματικότητα προστατευόμενοι του ίδιου του Ράμα ελέγχουν την παραγωγή και το εμπόριο των ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά μεταφέρονται οδικώς προς την Ελλάδα και προς την Ιταλία με ταχύπλοα και μικρά αεροπλάνα.