Ο Όρμπαν, οι κυρώσεις και η λαγνεία του ΥΠΕΞ για ΜΟΕ

Στις Βρυξέλλες, διάφοροι πολιτικοί και διπλωματικοί κύκλοι, υποστηρίζουν ότι ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, «λειτουργεί με σκοπιμότητες και παίζει παιχνίδια με τη Μόσχα». Πρόκειται για έναν ξενοφοβικό πολιτικό, με απολυταρχικές συμπεριφορές. Σύμφωνα δε με τα πορίσματα των παρατηρητών του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) «οι εκλογές στην Ουγγαρία πραγματοποιούνται μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας και εντεινόμενου αυταρχισμού».

Ο Όρμπαν, λοιπόν, του οποίου η χώρα είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε.- παρόλο που ανοίγει και κλείνει τα σύνορα του κατά παράβαση αποφάσεων- πήρε εξαίρεση από τις χθεσινές αποφάσεις της Ε.Ε. για τη Ρωσία. Ο Όρμπαν, που είχε χαρακτηρίσει «ανεύθυνη την Κομισιόν», κατάφερε να εξαιρεθεί η χώρα του. Και μαζί, λόγω της επιμονής του Ούγγρου Πρωθυπουργού, που ζητούσε μερικά δισ. ευρώ για την κατασκευή έργων υποδομής, έχουν εξαιρεθεί και όσες χώρες τροφοδοτούνται με ρωσικό πετρέλαιο από τον αγωγό Druzhba.

Κοντολογίς, όλες οι χώρες που επηρεάζονται είχαν τον… Όρμπαν τους, τον οποίο όλοι μεν έχουν στο στόχαστρο, αλλά τον χαϊδεύουν για να καταφέρουν να επιβάλουν έστω κατά 70%- και αργότερα, στο τέλος του χρόνου κατά 90%- τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Αυτή η προσέγγιση έναντι του Ούγγρου πρωθυπουργού, θυμίζει τη στάση των Ευρωπαίων εταίρων μας έναντι της κατοχικής Τουρκίας.

Ο Ερντογάν, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, εξαρχής δεν υλοποιεί τις κυρώσεις που αποφασίσθηκαν επειδή “μεσολαβεί” μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, παραμένει το παραχαϊδευμένο της Ε.Ε. και των Αμερικανών. Το γνωρίζει ότι τους είναι “χρήσιμος” και ζητά ανταλλάγματα, εξασφαλίζει κι αυτός -όπως και ο Όρμπαν- εξαιρέσεις. Στην περίπτωση τους φαίνεται να διανύουν την κρίση με κέρδη.

Στο άλλο άκρο η Λευκωσία

Την ίδια ώρα, η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία παρουσιάζεται “βασιλικότερη του βασιλέως” και δεν ζητά, δεν θέλει εξαιρέσεις, ούτε θέτει ενστάσεις. Κάτι είχε πει, αρχικά, στις πρώτες κυρώσεις για την απαγόρευση των πτήσεων ο ΜΟΕλάγνος υπουργός των Εξωτερικών, αλλά το πήρε το ποτάμι. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να ασχοληθούν μαζί μας, όταν ρητορικώς καταγγέλλονται οι παράνομες τουρκικές ενέργειες στην Αμμόχωστο και στην κυπριακή ΑΟΖ, καθώς η Λευκωσία είναι προβλεπτή και προσαρμοστική. Είναι “βολική”.

Αντί να κινηθεί και να λειτουργήσει εναρμονισμένη με το κλίμα των κυρώσεων, βαδίζει στη λογική της πεπατημένης. Αντί να θέτει ζητήματα όταν όλοι οι άλλοι καίγονται για την υιοθέτηση κυρώσεων κατά της Ρωσίας, στέλνει φλύαρες επιστολές παρακαλώντας τον εγκάθετο της Άγκυρας, τον Ερσίν Τατάρ, να αποδεχθεί τα κατά καιρούς δώρα, που δόθηκαν στην τουρκική πλευρά για να… συνεργασθεί. Βολεύει, ασφαλώς, τους εταίρους μας, να μην εγείρονται ζητήματα που ενοχλούν τη “χρήσιμη” κατοχική Τουρκία. Βολεύει να επιμένει η Λευκωσία σε αδιέξοδες πορείες, να προτάσσει ΜΟΕ και να προχωρεί ανενόχλητη η Άγκυρα στους σχεδιασμούς της. Γιατί την Τουρκία, παρά τη συμπεριφορά της και το γεγονός ότι απειλεί δύο κράτη-μέλη, την Ελλάδα και την Κύπρο, τη θέλουν “κοντά τους”.

Είναι προφανές πως ούτε η Αθήνα, ούτε η Λευκωσία, δυσκολεύουν τους εταίρους τους στις προσεγγίσεις τους έναντι της κατοχικής δύναμης. Στη Λευκωσία επιλέγουν τη γνωστή αδιέξοδη πορεία. Στην Ευρώπη το κυρίαρχο εργαλείο αντιμετώπισης κρίσεων είναι- μετά και την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία- οι κυρώσεις. Στην Κύπρο οι διαχειριστές παραμένουν αθεράπευτα ΜΟΕλάγνοι. Το ζήτημα δεν αφορά μια διαφορετική προσέγγιση και μεθοδολογία, μια άλλη φιλοσοφία.

Το ζήτημα είναι πως αυτή η προσέγγιση βλάπτει σοβαρά το Κυπριακό και διευκολύνει την εδραίωση των κατοχικών δεδομένων. Οι συγκυρίες διαμορφώνουν άλλες δυνατότητες και προσφέρουν αλλαγή πλεύσης. Όταν τον Ιούλιο θα υπάρξουν, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, νέες τουρκικές παράνομες ενέργειες σε Αμμόχωστο και ΑΟΖ, τι θα ζητήσει η Λευκωσία; Να πεισθεί η Τουρκία να εφαρμόσει τα ΜΟΕ;