Οι βρετανικές βάσεις βάζουν την Κύπρο στο στόχαστρο

Σε ό,τι αφορά τις πρωτοβουλίες της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτές αποτελούν κυριαρχικό δικαίωμα (π.χ. σε σχέση με το θαλάσσιο διάδρομο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, υπήρξε και συνεργασία με τη Βρετανία) και στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της χώρας,  αλλά και στη σταθερότητα στην περιοχή.

Το Λονδίνο, τις προηγούμενες ημέρες, είχε δημοσιοποιήσει βίντεο και φωτογραφικό υλικό για τις αεροπορικές επιχειρήσεις της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) από τη βάση Ακρωτηρίου κατά στόχων των Χούθι στην Υεμένη. Όπως αναφέρθηκε, χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπό αυτόν τέσσερα Typhoons και δυο Voyagers (αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού καυσίμων).

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Βρετανοί χρησιμοποιούν τις βάσεις στην Κύπρο, ως ορμητήριο για επιχειρήσεις στην περιοχή. Το ερώτημα που τίθεται κατά καιρούς είναι κατά πόσο μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο για επιθέσεις σε γειτονικές χώρες. Ή εναντίον στόχων, που δεν έχουν να κάνουν με την ασφάλεια της Κύπρου ή των στρατιωτικών εγκαταστάσεων της Βρετανίας στο νησί.

Είναι σαφές ότι δεν νομιμοποιείται η χρήση των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο για οποιεσδήποτε στρατιωτικές επιχειρήσεις, που δεν είναι αμυντικού χαρακτήρα. Περαιτέρω, δεν μπορούν οι βάσεις να χρησιμοποιούνται από τρίτους ή από τους Βρετανούς για εξυπηρέτηση τρίτων, όπως ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Αυτό, ωστόσο, γίνεται διαχρονικά με την Κυπριακή Δημοκρατία να αντιδρά σπασμωδικά και ουδέποτε αποφασιστικά. Υπενθυμίζεται ότι, στην περίπτωση, κατά την οποία θα μπορούσε να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία το 1974, το Λονδίνο προτίμησε να κάνει τον… τροχονόμο στην Άγκυρα. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο και σημαντικό κεφάλαιο…

Τί χώρα θέλουμε

Σημειώνεται συναφώς ότι οι βάσεις χρησιμοποιήθηκαν, μεταξύ άλλων, στον πόλεμο του Κόλπου το 1991 και του Ιράκ το 2003, αλλά και στις πιο πρόσφατες κρίσεις στη Συρία, στη Λιβύη, στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή. Οι βρετανικές βάσεις θεωρούνται, πάντα, κομβικό σημείο στην περιοχή και το μόνο, ίσως, γεωπολιτικό εργαλείο για την ξεδοντιασμένη πάλαι ποτέ αυτοκρατορία. Οι βάσεις αποτελούν, άλλωστε, την “ιστορική προίκα” που εξασφάλισαν οι Εγγλέζοι το 1960, όταν βασικά συμφωνήθηκε μια κολοβωμένη ανεξαρτησία, μέσα από την οποίαν διαιωνίζονται αποικιακά κατάλοιπα.

Πέραν των πιο πάνω, αλλά και του γεγονότος ότι η Βρετανία δεν τηρεί τις υποχρεώσεις της ως “εγγυήτρια δύναμη”, πάντα βάζει τρικλοποδιές στην Κυπριακή Δημοκρατία σε σχέση με το Κυπριακό, υπάρχει κι ένα ευρύτερο ζήτημα ουσίας. Αυτό της αποαποικιοποίησης. Είναι ένα ζήτημα, που αφορά την πλήρη εφαρμογή της κυριαρχίας της χώρας μας. Γιατί η άσκηση της κυριαρχίας δεν μπορεί να εξαρτάται από τρίτες χώρες, όπως επιδιώκεται από την Τουρκία, ούτε να έχει περιορισμούς, ή να χρησιμοποιείται ως αποικία, όπως προκύπτει από τη βρετανική συμπεριφορά.

Το ζήτημα τούτο θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια και μιας συνολικής αντίληψης για το τί χώρα θέλουμε. Και είναι μονόδρομος η επιδίωξη για ελεύθερη, δημοκρατική και απαλλαγμένη από τις οποιεσδήποτε εξαρτήσεις από τρίτους χώρα. Η απο-αποικιοποίηση ενισχύει την Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό, όμως, προϋποθέτει πως δεν θα λειτουργεί με περιορισμένη κυριαρχία, ως προτεκτοράτο. Κι αυτό θα γίνει και με την ολοκλήρωση της (ξεχασμένης) απο-αποικιοποίησης.

Οι βρετανικές βάσεις συνιστούν αποικιακό κατάλοιπο. Η Κυπριακή Δημοκρατία, λαμβάνοντας υπόψη και τη στάση του Λονδίνου στο Κυπριακό, δεν θα πρέπει να έχει καμία αναστολή στο να εγείρει συνεχώς θέμα κατάργησής τους. Όπως υπέδειξε και ο πρώην υπουργός εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, πρέπει να πάψουμε να είμαστε ευγενικοί με τους Βρετανούς.