Όταν κρύβεις τις προκλήσεις του Ερντογάν κινδυνεύεις να σε εκθέσει ή και εκβιάσει…

Προ ημερών, με το σχετικό μας άρθρο στο SLpress.gr, αποδείξαμε με αδιαμφισβήτητα επιστημονικά μετεωρολογικά στοιχεία ότι η δικαιολογία των δυσμενών καιρικών συνθηκών δεν ευσταθεί για την διατεταγμένη από τον Ερντογάν εισβολή και παραμονή του ωκεανογραφικού “Ορούτς Ρέις” στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Για να αντιληφθούμε καλύτερα το μέγεθος του σφάλματος της δικαιολογίας που προέβαλε η κυβέρνηση, ας αναρωτηθούμε με ένα παράδειγμα από την κοινωνική μας ζωή: Δεν θα μας φαινόταν εξωφρενικό αν ο δικηγόρος μας προέβαλε επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τις παρανομίες του αντιδίκου μας; Τι θα κάναμε με έναν τέτοιο υποθετικό δικηγόρο;

Αναφέραμε μάλιστα στο εν λόγω άρθρο ότι εφόσον η ελληνική φρεγάτα δεν εμπόδισε το τουρκικό σεισμογραφικό, όπως σε προηγούμενη φορά (2018), αυτό θα «αποτελεί άλλη μία κατάκτηση των Τούρκων και σε μια ανάλογη περίπτωση, μελλοντικά, θα κάνουν κάτι επιπλέον, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς τους». Αρκετοί είναι οι αναλυτές που πίστευαν δικαιολογημένα κάτι τέτοιο.

Αποτέλεσμα oι δηλώσεις Καλίν

Η επιβεβαίωση των προβληματισμών αυτών δεν άργησε να έλθει. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν δήλωσε ότι η χώρα του θα συνεχίσει τις σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικά στην περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, δηλαδή, που η Τουρκία επιχειρεί να ιδιοποιηθεί με τη συμφωνίας Άγκυρας-Τρίπολης.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι η απόφαση της τουρκικής ηγεσίας να προβεί στο επόμενο βήμα, είναι αποτέλεσμα των λανθασμένων χειρισμών της ελληνικής πλευράς. Κυρίως, όμως, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το τουρκικό πλοίο αποχώρησε από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, χωρίς να υποστεί συνέπειες, αντίστοιχες με όσες του είχε προκαλέσει το 2018 η φρεγάτα “Νικηφόρος Φωκάς”. Δηλαδή ο Καλίν κατά κάποιον τρόπο μας είπε: “Αφού δεν αντιδράσατε στο προηγούμενο βήμα μας, εμείς θα προχωρήσουμε στο επόμενο”.

Είναι γνωστό ότι η Τουρκία κάθε φορά προσθέτει μια καινούργια πρόκληση εναντίον της Ελλάδας και αν διαπιστώσει αδράνεια ή χλιαρές αντιδράσεις, προχωρά πιο προκλητική στο επόμενο βήμα που έχει σχεδιάσει. Έτσι βήμα-βήμα ξεκίνησε τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και σιγά-σιγά έφθασε να κάνει γεωτρήσεις. Σήμερα επιχειρεί να μεταφέρει το μοντέλο των σταδιακώς ενισχυόμενων προκλήσεων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Θα της επιτρέψει η Ελλάδα να φτάσει στο σημείο να κάνει ακόμα και γεωτρήσεις;

Θα γίνει η κυβέρνηση αντικείμενο εκβιασμού από τον Ερντογάν;

Μια άλλη παράμετρος, που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρώς υπόψη, είναι ότι αντίστοιχα λάθη με όσα έγιναν στη διαχείριση της εισβολής του “Ορούτς Ρέις”, μπορεί να παγιδεύουν την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση σε εκβιασμούς της Τουρκίας. Αυτό μπορεί να προκύπτει κάθε φορά που το θύμα-Ελλάς εφευρίσκει αδέξιες δικαιολογίες για να υπερασπιστεί πράξεις του θύτη-Τουρκία.

Όμως, κάποιος που δεν έχει φερθεί με ειλικρίνεια, είναι φυσιολογικό να φοβάται στην ιδέα ότι θα τον αποκαλύψει στους άλλους κάποιος που γνωρίζει την αλήθεια. Εν προκειμένω την αλήθεια γνωρίζει και η τουρκική πλευρά. Τι εννοούμε; Καθένας μπορεί να φανταστεί τον σάλο που θα δημιουργηθεί στη χώρα, αν ο πρόεδρος Ερντογάν δηλώσει ότι το “Ορούτς Ρέις” εισέβαλε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα για να προβεί σε σεισμικές έρευνες του βυθού της.

Σε μία τέτοια περίπτωση, η οιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα είναι εκτεθειμένη και τίθεται το ερώτημα εάν θα υποκύψει σε ανάλογους εκβιασμούς της Τουρκίας; Πόσο ακριβά θα πουλήσει ο Ερντογάν στην ελληνική κυβέρνηση την καλή του πρόθεση να κρατήσει το στόμα του κλειστό; Πόσο θα αντέξει η κυβέρνησή μας στο δίλημμα μιας ανάλογης προβοκάτσιας που μπορεί να διχάσει την πολιτική ζωή της χώρας και την ίδια την κοινωνία; Πόσο μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο πολιτικό κόστος; Γιατί να αυτοπαγιδεύεται στη δίνη μιας ακόμα απειλής, ενός ακόμα φόβου προερχόμενου από την Τουρκία;

Κάθε κυβέρνηση οφείλει να μελετά και να αντιμετωπίζει με ειλικρίνεια τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει. Κι αυτό, διότι η ανειλικρινής υπεράσπιση των έκνομων ενεργειών της Τουρκίας αποτελεί κίνηση υψηλής επικινδυνότητας. Είναι καλύτερα να μην λέει τίποτα, από το να λέει ανακρίβειες που συνηγορούν υπέρ του “δικαίου” της παρανομίας του αντιπάλου.